20:30น.
“นายไม่กลับโกดังหรอ”
ข้าวหอมเดินออกมาจากมุมหนึ่งของร้านหลังจากที่เธอเพิ่งเอาหนังสือเข้าใหม่ไปวางเรียงเข้าชั้นให้ตรงตามประเภท เธอมองไปที่คนตัวสูงเพราะเขายังยืนพิงอยู่กับโต๊ะทำงานของเธอในท่าเดิมมาชั่วโมงกว่าแล้ว
“หิวข้าว หาไรให้กินหน่อยสิ”
“นายฟังฉันหรือเปล่าเนี่ย?”
“ฟัง…ก็บอกว่าหิวข้าวไง”
“ทำไมนายไม่กลับไปที่โกดังล่ะ ประตูลับก็มี”
เธอพยักเพยิดหน้าไปที่กล่องดนตรีตรงชั้นหนังสือมุมด้านหลังเขา
“ดีนกับเกรมันยังไม่ติดต่อมาเลย เกิดฉันเข้าไปแล้วเจอคนดักทำร้ายทำไง เธอจะรับผิดชอบไหม?”
ราล์ฟตอบกลับมาห้วน ๆ อย่างกับคนกำลังจะหาเรื่อง ซึ่งเธอก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีเพราะเท่าที่มีโอกาสได้เข้าไปภายในโกดังของเขาสองสามครั้ง เธอก็พอจะรับรู้ได้ว่าภายในนั้นถูกออกแบบด้วยระบบรักษาความปลอดภัยไว้แน่นหนาขนาดไหน มันเป็นไปไม่ได้เลยที่คนภายนอกจะบุกรุกเข้าไปในนั้นได้ เว้นเสียแต่เข้าจากทางประตูลับหลังชั้นหนั
