หลังจากที่สองมาเฟียหนุ่มออกไปจากร้านของเธอแล้วความสงบเงียบก็กลับมาอีกครั้ง ข้าวหอมเดินกลับมานั่งยังโต๊ะทำงานของตัวเองพลางยกแก้วโกโก้ที่เคยร้อนขึ้นมาจิบดับกระหาย
อืม…เย็นชืด!
ตาสวยหลุบสายตาลงมองของเหลวในแก้วที่แม้หน้าตาของมันจะยังดูดีอยู่เหมือนเดิม แต่เพราะเธอวางทิ้งเอาไว้นานจนเกินไป ทำให้ตอนนี้รสชาติความอร่อยเจือจางลงไปมากโข สาวเจ้าของร้านวางแก้วกลับลงบนโต๊ะตามเดิมก่อนจะกดเข้าหน้าเว็บไซต์ของร้านเพื่ออัปเดตว่ามีลูกค้าสั่งซื้อ หรือต้องการเช่าหนังสือของเธอหรือเปล่า
ยังไม่มีสักออเดอร์เลยแฮะ ทำไมวันนี้ถึงเงียบแบบนี้นะ…
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ข้าวหอมเอียงหูฟังเสียงที่ดังออกมาจากด้านหลังชั้นวางของเธอ ก่อนจะค่อย ๆ เอี้ยวศีรษะหันกลับไปมองกล่องดนตรีสีหวาน แล้วจ้องมองมันอยู่แบบนั้นเพราะคิดว่าตัวเองคงหูฝาดไป
ก๊อก ก๊อก…
“…ใคร?”
ปากเล็กส่งเสียงถามไม่ดังมากนักเพราะตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่ามีคนอยู่ภายในห้องน
