หลังจากทั้งคู่ทานอาหารด้วยกันเสร็จและออกมาจากห้างก็พากันเดินมาที่รถเพื่อกลับที่พักทันที
เครื่องปรับอากาศภายในรถเมื่อถูกเปิดให้ทำงานสักพักก็ผลักกลิ่นน้ำหอมออกมาด้วย เป็นน้ำหอมที่หาซื้อไม่ได้โดยทั่วไป เพราะเป็นกลิ่นหอมที่ไม่คุ้นเคย คล้ายเป็นเอกลักษณ์เพาะตัวเหมือนกับน้ำหอมของเขาอีกแล้ว
ผู้ชายคนนี้ ทำอะไรก็มีรสนิยมไปหมด
“มหาลัยเปิดเมื่อไหร่นะ”
รถแล่นออกมาได้สักพัก จังหวะจอดรอสัญญาณไฟเขาก็เอ่ยถาม พะแพงที่นั่งมองวิวไปเรื่อยเปื่อยหันกลับมา
“ใกล้แล้วค่ะ”
“ใกล้กับเวลาของเราด้วยไหม”
ทว่าประโยคนี้ทำเธอชะงัก ด้วยสาเหตุที่เธอเองก็ไม่รู้ หากแต่มันทำให้รู้สึกแปลกประหลาด ไม่ใช่เพียงน้ำเสียงทุ้มเรียบของเขา แต่มันคือท่าทีของเขาที่ไม่ได้แสดงอะไรพิเศษออกมาเลย ต่างจากเธอที่รู้สึกเหมือนท้องไส้ปั่นป่วน
“ใช่ค่ะ มหาลัยเปิดก่อนหนึ่งอาทิตย์ คุณกับแพงก็หมดสัญญา”
“อ่าฮะ...” จังหวะนั้นสาวเจ้าเม้มปาก ราวกับรอลุ
