Alessandro, Abril'i yaşadığı küçük evde ziyarete gitti. Oraya vardığında onu bahçede heyecanla çalışırken gördü. Giysileri ve elleri çamur içindeydi ve bir dilenci gibi görünüyordu.
Ancak, bazı bitkileri ekerken yüzünde kocaman bir gülümseme vardı. Alessandro konuşmadan önce birkaç dakika ona baktı.
“Prenses, çamurda sürünmeyi ne zaman bırakacaksın?”
Abril onun sesini duyunca yüzünü çevirdi. Alessandro ile uğraşmaktan hoşlanmıyordu. Ona her baktığında bir şekilde ondan ne kadar nefret ettiğini hissediyordu ve bu onu korkutuyordu. Ne zaman sinirlenip onu öldürmeye karar vereceğini bilmiyordu.
“Majesteleri.” dedi.
Alessandro biraz daha yaklaştı, bakışları o gün nefret ve öfkeyle doluydu. Onun neden bu kadar sinirli olduğunu merak ediyordu. Abril içgüdüsel olarak geri çekildi ve poposun
