..ฉันตกใจรีบวิ่งเข้าไปหาร่างใหญ่ที่ล้มลงเมื่อครู่ เลือดไหลมาจากแผลที่หัว ฉันตีเขากับมืออันนี้ฉันรู้ดีแก่ใจ แต่!มันไม่ได้มีมากขนาดนั้น เสื้อเชิ้ตสีดำที่เขาใส่อยู่ตอนนี้มันเปียกชุ่มไปด้วยเลือด และดูเหมือนมันจะเปียกขึ้นเรื่อยๆ จนฉันตกใจมากขึ้น
“พี่โชน พี่โชน!”
ไม่มีเสียงตอบกลับยิ่งทำให้ฉันกลัว ฉันควรทำยังไง มือไม้สั่นไปหมด ไม่รู้จะโทรหาใคร คนเดียวที่คิดได้ต้อนนี้ ทันทีที่นึกได้ก็กดเบอร์พี่วินแล้วโทรออก รอสายไม่นานพี่วินก็รับสายฉัน
“พี่วิน พี่วินช่วยพี่โชนด้วยค่ะ เขา เขา อึก! อึก!” เสียงสะอื้นของฉันดังแทรกจนฟังไม่เป็นภาษา แต่ทันใดนั้น พี่วินก็เปิดประตูเสียงดังแล้ววิ่งเข้ามา
“นาย นายครับ เอ้ย!พานายไปโรงพยาบาล”
พี่วินเข้ามาเขย่าตัวเรียกสองสามที แล้วตะโกนบอกลูกน้องที่อยู่ข้างนอกเข้ามาช่วยพยุงพาเขาออกไป ด้วยที่เขาเป็นคนตัวใหญ่กล้ามโตทำให้ต้องใช้คนมากว่าสองคนช่วยพยุง
ฉันเอาแต่นั่งตัวสั่นเ
