“ไง ไอ้วินลูกกูเป็นไงบ้าง แล้วเข้าไปนานหรือยัง”
“สักพักแล้วครับคุณท่าน” พี่วินก้มหัวทำเคารพชายสูงอายุที่เรียกพี่โชนว่าลูก ฉันยืนฟังอยู่ห่างๆ ไม่กล้าเข้าไปทักหรือแนะนำตัว เพราะฉันเองก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองจะอยู่ในสถานะอะไรของเขา
“สวัสดีครับคุณอา ”
“อ้าว คิงมาถึงนานหรือยังลูก”
“พึ่งมาถึงก่อนคุณอาแป๊ปเดียวเองครับ”
“ฝีมือใครพอจะรู้มั้ยคะ” เสียงผู้หญิงมีอายุเอ่ยถาม
“ไม่ทราบครับ” พี่คิงตอบสั้นๆ
ฉันยืนฟังและพยายามสังเกตอยู่เงียบๆ ถ้าคนนั่นเป็นพ่อพี่โชน อีกสองคนก็น่าจะเป็นลุงกับป้าของเขา
“หนู! หนูลูก! ที่ยืนอยู่ตรงนั้นนะ” ฉันสะดุ้งหลุดออกจากความคิด เพราะเหมือนใครกำลังเรียกฉันมองซ้ายมองขวา ก่อนจะชี้นิ้วเข้าหาหน้าตัวเอง
“จ้ะ หนูนั่นแระ มานี่หน่อยลูก” ผู้ชายมีอายุที่ฉันเข้าใจว่าเป็นคุณพ่อของพี่โชนกำลังเรียกฉันอยู่ มันทำให้หัวใจดวงน้อยๆตอนนี้เต้นแรงขึ้น
“คะ ค่ะ” ฉันขานรับแล้วค่อยๆเดินเข้าไปห
