..~~EMERGENCY Room
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่ความรู้สึกของผมมันเหมือนนานเป็นปีๆ ผมเดินวนไปวนมาไม่หยุด จนกระทั้ง..
“เดียว! คุณคะห้ามเข้านะคะ” เสียงพยาบาลแตกตื่นร้องห้ามเสียงดังอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน
“ผมขอเข้าไปดูเมียผมหน่อย ปล่อยโว้ย ปล่อย” ผมพยายามดันประตูและฝ่าพยาบาลหลายคนที่กำลังห้าม ยื้อผมไม่ให้เข้าไปข้างใน
“โชน โชนใจเย็นๆก่อนลูก”
“นายๆ ใจเย็นๆ” ไอ้วินวิ่งเข้ามากอดเอวผมดึงออกมา
“นาย อย่าพึ่งเข้าไปเลย ใจเย็นๆก่อนครับ”
“แค่นิดเดียวเอง นะครับคุณพยาบาล ผมขอร้อง”ผมเปลี่ยนจากเสียงดัง มาเป็นการอ้อนวรขอร้อง แต่คำตอบก็คือไม่ได้ ผมเลยเดินคอตกกลับมานั่งข้างๆพ่อกับไอ้วินเหมือนเดิม
“ถึงมือหมอแล้ว คงไม่เป็นไรหรอก ใจเย็นๆ” พ่อวางมือที่บ่าของผม ทำให้ผมถอนหายใจออกมาเสียงดัง
“ทำไมถึงถอนหุ้นออกจนหมด ผมไม่เห็นว่ามันจะเกี่ยวข้องกันขนาดนั้น”
“หึ! หึ! พ่ออยากถอนนานแล้ว แต่ยังไม่มีเหตุผลพอ”
“พ่อ
