ปัง!
เสียงปืนดังขึ้น คนในผับต่างวิ่งหาทางออก เสียงเพลงและดลตรีในผับ การแสดงต่างๆก็ถูกปิดลง ตอนนี้มีเพียงเสียงกรีดร้องดังโวยวายของผู้คนจำนวนมาก ที่กำลังหนีตายกันอยู่ ไม่นานเหล่านักกินดื่มก็ออกไปจากผับจนหมด เหลือเพียงพวกเรากับ เจ้าหน้าที่ที่ดูแลความปลอดภัยของผับ เท่านั้น
ตอนแรกฉันเองก็ตกใจ เพราะคิดว่าพี่โชนจะยิงพี่เก่งตายซะแล้ว แต่! เปล่า เสียงปืนนั้น มันดังมาจากอีกมุมของผับ มีกลุ่มคนเดินเข้ามา 4-5 คน ยิ่งเข้ามาใกล้ๆ ฉันยิ่งรู้สึกคุ้นหน้าผู้ชาย1ใน5คนนั้น เหมือนเคยเจอที่ไหน
“ถ้ามึงแตะน้องกู มึงตาย!”
เสียงของผู้ชายที่ดูเป็นหัวหน้าพูดดังขึ้น พร้อมเลงปืนมาหาพี่โชน หรือจะว่าไป ก็ตรงที่พวกฉันยืนอยู่นั้นแระ ถ้าไม่โดนพี่โชนก็โดนฉัน อืมมม >.< แต่พี่โชนกับลูกน้องก็หันปืนไปหากลุ่มผู้ชาย พวกนั้นเหมือนกัน
“หึ! น้องมึงหรอ? ไอ้หาญ”
0.0” ชื่อนี้ฉันคุ้น! คุ้นจริงๆนะ
พี่หาญ..ที่เจอกันที่ โร
