~~ท่าเรือ
..ตอนนี้เราอยู่กันที่ท่าเรือส่วนบุคคล แต่มองดูที่นี้มันคุ้นๆเหมือนเคยมาแล้ว ฉันพยายามนึกก็นึกไม่ออก สงสัยมันคงเหมือนกันหมดแระ พวกเรามาถึงก็เปลี่ยนชุดเพื่อถ่ายรูปกัน โดยมีช่างภาพรออยู่ก่อนหน้าแล้ว พี่หาญก็กำลังสั่งงานลูกน้องอยู่บริเวณใกล้ๆเรา ดูน่ากลัวเกินเบอร์ไปอีก พอสังเกตเหมือนจะมีท่าเรืออีกท่าอยู่ข้างๆน่าจะเป็นท่าส่วนตัวเหมือนกับที่นี้
“น้องนิวครับเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จยังครับ”
เสียงหวานของพี่เก่งดังมาไม่หยุด
“นิว พี่เก่งคลั่งรักแก สุดๆเลยว่ะ” ฟางพูดแซว
“เบาได้เบาคะ” ฉันทำเสียงดุ
เราออกมาถ่ายรูปที่ท่าเรือได้ไม่นาน ก็มีกลุ่มคนเดินมาจากท่าเรือข้างๆ เหมือนกำลังเดินตรงเข้ามาหาพวกเรา ยิ่งเข้ามาใกล้หัวใจฉันยิ่งเต้นแรงจนมือสั่น ถึงมองยังไม่เห็นหน้าแต่ท่าทางนั้น ฉันจำเขาได้
ระยะ100เมตรทุกอย่างชัดเจน ใช่จริงๆเป็นคุณโชนกับผู้หญิงคนนั้น ฉันหลับตาหันหน้าหนี
“เฮ้ย!ว่าไงวะไอ้โชน ม
