Resisting Olivia 18

1193 Words
Nang kumalma na ang loob ko, kumuha ako ng maiinom at gumawa ng sandwich para sa kanila. Buhat ang tray, bumalik ako sa sala at nilagay ang tray sa center table. Tahimik lang ang mag-ama at matalim na nakatingin si Moss dito. Tumikhim ako at nagpaalam na iiwan muna sila para mag-usap. Tutal may iniwan akong lulutuin kaya aasikasuhin ko muna ‘yon. Pero bago pa ako makalayo, pinigilan ako ng dati kong asawa dahil kakausapin niya rin ako. “Ano ba yon Basil? Pinapakaba mo naman ako, eh.” sabi ko rito at umupo ako sa tabi ni Moss. Napansin ko ang pag-flich ng kamay niya na parang gusto niyang hawakan ang aking kamay pero pinigilan lang niya ang kanyang sarili. Inis itong tumingin sa anak at ramdam ko ang tensyon sa pagitan nilang dalawa. “Sinabi ng adviser mo na hindi ka pa daw nakakapili ng university na papasukan mo for your college.” Simula ni Basil. “Ano ba Moss? Magtatapos na ang taon, malapit ka ng mag-graduate, pero hindi ka pa naga-aaply?” “Sinabi ko na sa inyo Pa, ako na ang bahala doon. I get to decide and not you or my adviser.” Kalmado naman na sagot ni Moss at napatingin ako sa kanya. Napamura si Basil at namumula na ang kanyang mukha dahil sa inis. “Hindi ba’t may nag-offer sa’yo na malaking university? Malaki ang opportunities doon! Ano bang balak mong gawin sa buhay mo ha? Huwag mong sabihin na hindi ka magka-college. Sayang ang scholarship mo!” “Eh di mage-enroll na lang ako sa college na malapit rito. Maganda din naman ang program doon. Nakapag-submit na rin ako ng application doon.” “ANO?!” Sabay namin na sabi ni Basil at nagkatinginan kami saglit. “Moss, sigurado ka ba dyan?” Tanong ko sa kanya. “Tama ang Papa mo, mas maraming opportunities sa malaking university na kumukuha sa’yo.” “Ayoko, they want me to be a pro player. I don’t want it!” Inis niyang sabi at napakagat labi naman ako. “Mommy, ayokong mag-pro gusto ko sa college na malapit sa atin dahil maganda ang program nila para sa Biotechnology. I want to be a biotechnologists to create advance medicines, lalong lalo na para sa mga cancer patients.” “Your going to throw away your basketball career para lang gumawa ng gamot?! Nababaliw ka na ba talaga?!” “Alam mo ang dahilan ko Pa! Wala akong nagawa nang mamatay ang Mama ko dahil sa cancer and I want to help people suffering from it! Igalang mo na lang ang gusto ko, I can decide for myself and my decision is final!” Malakas na sabi ni Moss at hinawakan ko ang kanyang braso para pakalmahin siya. “Basil, yon naman pala ang gusto ng anak mo, pagbigyan mo na lang. Being a biotechnologist is not a bad career. Marami pa nga silang kita, tsaka he’s doing it para tumulong, para sa Mama niya,” sabi ko rito. Binalingan niya ako na galit na galit ang mukha. “Kasalanan mo ‘toh Olivia! Lagi mo kasing kinukunsinti ang batang toh kaya lumalaki na pasaway! Ano namang mapapala niya dyan? Baka sweldo niya ng isang taon, sweldo niya lang sa pagiging pro player.” “What’s with you and pro players anyway? Alam ko na hindi ka nakapasok sa pro league dahil sa injury mo, pero huwag mong ipasa sa bata ang hindi mo nakamit noon. Moss is already grown up at alam na niya ang gusto niya sa buhay. Never ko siyang kinunsinti. In fact, I support him all the way, masaya ako sa pinili niyang profession in the future.” “Pwede ba! Hindi mo alam ang pinagdaanan ko noon. Ayoko lang naman na magsisi ang anak ko dahil gusto niya na maging proud ka sa kanya. Sana hindi ko na lang siya iniwan sayo! Moss! Mag-empake ka at sasama ka sa’kin! Masyado ka ng naimpluwensyahan ng babaeng yan, ginugulo lang niya ang isip mo!” Akma siyang lalapit sa’kin pero humarang naman si Moss. “Huwag ka ngang magsalita ng ganyan kay Mommy Olivia! Baka nakakalimutan mo na siya ang nag-alaga na sa akin simula ng mamatay ang Mama ko! Ni hindi mo nga ako binibigyan ng oras noon, eh! Hindi ako sumama sa’yo dahil pabaya kang ama at pabaya ka din na asawa!” Hindi na nakapagpigil si Basil at sinuntok nito ang anak. Nagulat naman ako at nag-alala nang makita ang putok na labi niya at dumudugo. “Basil ano ba!” Galit ko na rin na sabi. “Sinaktan mo pa talaga ang anak mo! Umalis ka na! Umalis ka na kung ipipilit mo lang ang gusto mo!” At malakas ko itong tinulak. Hindi na ito nagsalita pa at mabigat ang mga paa nitong umalis ng bahay. Sinundan ko naman ito, sinarado ang gate at ni-lock ang pinto ng bahay. Agad kong dinaluhan si Moss at tinignan ko ang mukha niya. Namumula rin ang kanyang pisngi at nakakuyom ang kanyang palad. Pinaupo ko siya ulit sa couch at dali-dali akong kumuha ng cold compress at pati na rin ang medicine kit. “I’m sorry baby, kung alam ko lang na aawayin ka ng Papa mo hindi ko na sana siya pinapasok.” Malungkot kong sabi sa kanya habang ginagamot ko ang pumutok niyang labi. “Okay lang mommy, inaasahan ko na din naman ‘yon, eh.” sagot niya at napangiwi siya dahil sa dinampi kong alcohol swab sa kanyang sugat. “Ikaw? Ayos ka lang?” “Paano naman ako magiging maayos, eh, nasaktan ka. Kita mo, nasugatan tuloy tong lips mo na gustong gusto ko pa naman na halikan.” Matamis siyang napangiti at bigla niya lang akong niyakap. Napangiti naman ako at niyakap din siya. “Pero Moss, sigurado ka ba talaga sa gusto mong gawin? Dito ka magka-college?” “Yes mommy, gusto ko talaga ang program doon at may nakausap na rin akong professor. Tsaka ayokong malayo sayo, ayokong iwan ka ng mag-isa. Mag-asawa na tayo diba?” Tumango ako at naghiwalay kami. “Thank you, baby boy. Although, okay lang naman sa’kin kahit mag-aral ka sa ibang college. Pwede naman kitang dalawin paminsan-minsan.” Napalabi naman siya at natawa ako. “Ayoko ng paminsan-minsan, gusto ko araw-araw kitang nakikita at nakakasama. I will stay here with you.” Masuyo niyang hinawakan ang aking mukha. “I love you, Olivia, ikaw lang ang babae sa buhay ko. I want to marry you in the future, and have a lot of kids.” Sobrang natuwa ako sa sinabi niya at hindi ko na napigilan ang mapaluha. “Mahal din kita Moss, and I want that future with you…” umiiyak kong sabi. Pinahiran niya ang aking luha at dinampian niya ng isang halik ang aking noo. Niyakap niya ako ulit at napangiti lang naman ako habang tumatalon ang puso ko sa saya. Mahal ako ng aking anak at hindi niya ako iiwan. He even wants me to be his wife! Ang swerte ko talaga sa kanya! Soon, baby boy, soon… You're going to be all mine soon!
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD