HEARTTHROB ( SECRET CRUSH ) - TAGALOG

Chapter 4

CHAPTER 4

Kinabukasan, maagang nag sidatingan ang mga makikilibing, maaga kasi ang schedule na nakuha ni madam Aurora. Kaya maaga din kaming gumayak para sa pagkain ng mga makakadalo mamaya. Nalulunkot ako lalo na at ngayon na ang huling araw at libing ni senyora. Katabi ko si Arthur, simula kagabi hindi niya ako iniwan, nakikita ko si Aquil na pasimpleng nakatingin sa kinaroroonan naming ni Arthur. Hindi ko alam ang timpla ng kanyang mukha, nakikita ko sa kanyang mga mata na parang namumungay, at namumula, siguro dahil sa puyat a pighati na rin, kung ako na hindi kaanu-ano ng senyora nalulungkot at nasasaktan, siya pa kaya na tunay siya na apo at kapamilya ng matandang namayapa. Maya maya pa ay nagsidatingan na rin ang iba pang kasosyo ni madam sa negosyo,naagaw rin ng aking pansin ang pamilya ni Guinevere, nandito ang mommy at daddy niya na mayor ng aming lungsod. Si mayor ay isang matalik na kaibigan ng matandang namayapa, sa tuwing may mga kailangan sa aming lungsod si senyora ang unang nilalapitan ng partido ni mayor para humingi ng suporta. Nakita ko si Guinevere lumapit kay Aquil, niyakap niya ito at dinampian ng halik ang labi ng binata.

Nakahanda na ang lahat kararating lang naming dito sa libingan ng mga patay, nakahanda na rin ang mag aalay ng panalangin na si Fr. Burgos, isa sa mga pari na nakaschedule sa aming probinsiya.tapos na ang mass, Narinig kong tinawag ni Fr. Burgos ang pangalan ni madam Aurora, tumayo si madam diretso sa kung saan nakapwesto si Fr. Burgos, hindi pa nag sasalita si madam humahagulhol na ito, labis labis ang pighati na kanyang nadarama lalo at nag iisa nalang siya, parehong magulang niya ang namayapa na.

“Mommy, I miss you so much! Hindi man lang tayo nag usap, bago mo ako iniwan, mahal kita mommy, you are always be the best mother among the rest, lagi ko po sinasabi sa inyo yan mommy, noong nagkasakit ka at first nahihirapan ako dahil ni isa sa amen binubulyawan mo, pati ako hindi ko alam kung anu ang gagawin ko noong mga panahon na iyon, even tito Alfred. Umalis ako patungong ibang bansa para asikasuhin ang ating mga negosyo doon, simula kasi noong nawala si daddy napabayaan mo na ang lahat ng negosyo natin. Kaya tama si tito Alfred na ako muna mag aasikaso nito, sampung taon mommy hindi kita makausap. Hanggang isang araw, tumawag ako sayo, nakikita kita sa harap ng kamera, binanggit mo ang aking pangalan at masigla kang ngumiti sa akin. Napaiyak ako sa subrang kasiyahan, pagkatapos natin mag usap noon, tinawagan ko kaagad si tito Alfred at ibinalita ko sa kanya na, kinausap mo na ako. Naikwento ni tito sa akin ang nangyari, na mayroon silang na hire na mag aalaga sa iyo, ayaw mo kasi sa mga magaganda at sexy na nurse ehh.

Hindi pa man tapos sa kanyang sasabihin ay humahagulhol na si madam Aurora, halos nalugmok siya sa kinyang kinatatayuan, agad naman siyang dinaluhan ng kanyang mga anak, kasama na doon si Arthur, ako naman ay ganoon din ang aking pakiramdam napahagulhol din ako at nanginginginig ang aking mga tuhod, ang isang kamay ko ay hawak ang aking dibdib ang isa naman ay hawak sa aking tuhod. Natapos na ang libing hindi ko na nakita si Arthur, may mangilan ngilan na nag paiwan, karamihan sa kanila ay nagsiuwian na, nakaupo lamang ako at nakatingin sa kawalan, nag babaka sakali na muling bumangon at mag karoon ng panibagong buhay ang senyora. Hangang sa wala nang mga tao at ako nalang mag isa ang naiwan dito, hindi ko namalayan alas dos na pala ng hapon, pero wala pa rin akong balak na umalis dito, gusto kong kausapin si senyora, namimiss ko yong mga bulyaw niya sa akin, yong mga halakhak at mga nakakamatay niyang ngiti, ou matanda na siya pero hindi halata sa kanyang hitsura, marahil ay likas na mayaman ang senyora. Tumayo ako at lumapit sa kanyang puntod umupo ako doon, kinausap ko siya na para bang buhay at nag babakasakali na sagutin niya ako sa lahat ng aking katanungan,. habang humahaguhol ako, may biglang nagsalita sa aking likuran, nilingon ko siya ngunit hindi ko siya kilala, may edad na siya sa tantiya ko ay nasa early 50's na ito, ang guwapo din kahit may edad na,.

" Ikaw si Briggete right?" tanong niya sa akin.

"O opo" nauutal kung sagot.

"I am attry. De Guzman, ang lawyer ni Senyora Allison Del Puerto." maikling pakilala niya sa akin.

Nakatingin lang ako sa kanya, hinihintay lamang ang kanyang susunod na sasabihin.

" Can I talk to you in private?" ani ni atty. De Guzman.

" Atty. nag usap na po tayo." ani ko naman.

"No! I mean I have so many things to tell you regarding sa last will testament ni señora." Ani naman ni atty. De Guzman.

"Atty. paanu po kung hindi ko tanggapin ang pamana ni senyora sa akin, marami na po kasi siyang naitulong sa akin, hindi ko kayang tanggapin ang mga hinabilin na sa akin." mahabang litanya ko kay Atty. De Guzman.

" That's the reason why I'm here." may kailangan akong ipaliwanag sa iyo Miss Briggete." sambit ni atty. De Guzman.

Tumango ako tanda ng pag sang ayon, lumakad na si atty. sinundan ko lamang siya nakasakay na siya sa kanyang kotse, sumakay na rin ako. Bumyahe pa kami ni atty. hanggang sa makarating sa isang malaki at mataas gusali, sa palagay ko dito nag tatrabaho si atty. hindi ako nagkakamali sa aking hinala, nandito kami sa tapat ng pinto na may nakapangalang Atty. Geofell De Guzman.

"Come in Miss Briggete, have a seat. ani ni atty. pagkapasok namin.

Doon niya ako pinaupo sa may glass na table, sa tantiya ko ay parang maliit na conference table ito sa loob ng napakalawak niyang opisina. May dalawang folder at envelop na nilapag ni atty sa aking harapan.Habang nag papaliwanag si atty. wala akong naintindihan sa kanya, dahil nanginginig ang aking kalamnan, siguro ay dahil sa gutom naalala ko hindi pala ako kumain ng hapunan, agahan at tanghalian, kaya heto ako ngayon nanginginig ang kalamnan sa gutom.

" Papunta na ang anak at mga apo ng senyora, para mapag usapan natin ang tungkol dito." ani naman ni atty.

Lalo akong nanginig sa aking narinig, iniiwasan ko na mag kaharap ulit kami ni Aquil, pero ito ngayon hinihintay namin sila para maipaliwanag ni atty. ang lahat, at para maunawaan daw namin ang naging desisyon ng namayapang senyora.Marami pang sinabi si Atty. hanggang sa dumating na nga ang pamilya ni senyora nandito ang apat na apo at si madam Aurora. Ngumiti silang lahat sa akin maliban kay Aquil, na nakaismid hindi ko mabasa ang kanyang mga mata. Mapungay pa rin at may lungkot na parang galit sa mundo.

" Good afternoon iha.! bati ni madam Aurora sa akin.

" Good afternoon Bree! bati naman ni Arthur.

" Hi Briggete! bati naman ng dalawa pa niyang kapatid sa akin.

Tumayo ako at yumuko, tanda ng paggalang. Una nang nag salita si atty. binasa niya muna ang mga hinabilin ni senyora sa amin, wala dapat ako dito hindi naman ako kasama sa pamilya nila, pero heto ako ngayon, kaharap ang pamilya ni senyora. habang nag uusap sila, may inabot si atty. na akin isang may katamtamang laki na kahon at isang selyadong envelop, sulat daw ito ni senyora para sa akin. Hindi ako makapaniwalang napakayaman talaga ni senyora. Si ate Allie ay pinamanahan ng Apat na kumpanya, at billiones na cash, si Arthur naman ay tatlong kumpanya dito sa Pilipinas at dalawang hacienda sa Visayas at Mindanao, ang sa pangatlong apo naman ni senyora ay ang kumpanya nila sa US, mansiyon hacienda at Billiones na pera, ganoon din kay Aquil, ang mansiyon dito sa probinsiya at hecta- hectaryang lupain, dalawang kumpanya, mga Unibersidad na pag mamay ari ni senyora at Mall dito sa probinsiya ay pinamana kay Aquil,.Napanganga ako sa aking narinig , tama si Arthur barya lang kay senyora ang ipinamana niya sa akin, napakarami pala nilang negosyo at kumpanya, maging sa ibang bansa ay napakayaman din nila. Ang mga natitirang kayaman ay napunta lahat kay madam Aurora, binigay sa kanya ni senyora ay cash at mga gold bars ni senyora sa banko, hindi lang pala billionarya si senyora, may mga gold bars pa pala siya sa banko.

Tinulak ko ang papel na ibinigay sa akin ni atty. tanda ng hindi pag sang ayon sa ipinamana sa akin ni senyora.

"H hindi ko po matatanggap ito, pasensiya na po pero subra sobra po ito, ginagawa ko lamang po ang aking trabaho, wala po akong ibang hangarin kung hindi ang mapabuti po ang kalagayan ni senyora at lalong gusto ko lamang po ay ang gumaling siya." nauutal kong litanya.

"Miss Briggete paki basa nalang po muna ang naka saad sa liham ni senyora sa iyo bago po kayo mag desisyon." ani ni atty.

"Bree tanggapin mo na malulunkot si lola pag tinanggihan mo iyan,kilala mo naman si lola hindi ba, hindi niya matanggap kapag may tumanggi sa kanya, nagagalit siya, gusto mo bang dalawin ka niya mamaya?" mahabang litanya ngunit may pananakot na sambit ni Arthur.

Nakatingin lang silang lahat sa akin, pinag mamasdan lang nila ako, ngunit nag matigas pa rin ako, maya maya pa ay binuksan ko ang liham na iniwan sa akin ni senyora.

"Brigette ang pangit mo, sa sobrang pangit mo, nanumbalik ang sigla sa aking sarili, alam mo nag simula ang lahat noong namatay ang aking asawa, mahirap pala kapag nagmahal ka ng husto, at binigay mo ng buong buo ang iyong puso at kaluluwa sa isang hiram na bagay dito sa mundo. Alam mo bang ayaw ko sa lahat ng magagandang nilalang kasi nakikita ko ang aking asawa, oo maganda ang aking asawa, tanggap ko naman siya kasi mahal ko siya, kaya isa lang ang naging anak namin. Matanda na ako, hindi ko na kayang mag tagal sa mundo, nararamdaman ko na sinusundo na ako ng aking asawa.

Noong dumating ka, unang araw pa lang napangiti na ako, dahil siguro sa hitsura mo, alam mo bang napakaganda mo Briggete, dahil may busilak kang puso, lahat ng nakikita mo sa paligid mo ay tinatanggap mo at naaapreciate mo..Hanggang dito nalang ang drama ko pangit.

Nangako ka sa akin na tanggapin mo lahat ng ibibigay ko sayo, kung anu man iyon at nangako ka rin noon na wala kang tatanggihan at hindi ka kailan man tatanggi.

Briggete ginawa ko itong sulat na ito noong nakaraang taon, nasa kuwarto kita nakatulog ka sa aking kama, nakanganga ka pa nga at tulo laway pa. Yes totoo ang sinasabi ko. Briggete tanggapin mo sana ang munting regalo ko sayo, kung aabot man ito sa iyong graduation o hindi regalo ko pa rin ito sayo..

Salamat Briggete mahal kita at itinuring kitang tunay na apo.

Nagmamahal ,

lola

Napahagulhol ako nang binasa ko ang sulat ni senyora, hindi ko namalayan ang lakas pala ng bose ko at napasigaw pa ako, nang sabihin ko na " mahal kita senyora" si Arthur na katabi ko ay pinapatahan ako,.Maya maya pa ay natahimik ako dahil sa sobrang kahihiyang ginawa ko,. Tiningnan ko si atty. tumango ako tanda ng pag sang ayon na tinanggap ko lahat ng habilin at pinamana ni senyora sa akin. Kinuha ko ang kahon na may katamtamang laki, na inabot sa akin ni atty. nasa akin na rin ang susi pinasok ko ito sa maliit na susian ng kahon at dahan dahan ko itong pinihit, nag unlock agad ito nang binuksan ko, napanganga ako sa subrang gulat at pag kamangha sa aking nasaksihan, napakaraming alahas iyon at mayroon pang dalawang gold bars, napatakip ako sa aking bunganga, ito ata ang mga alahas ni senyora. Hindi ako makapaniwalang mapapasaaking ang lahat ng ito. Hindi ko sana tanggapin ngunit nangako pala ako kay senyora. Tinanggap ko lahat ng habilin niya dahil natatakot ako baka kako dalawin niya ako, at hilahin pa niya ang paa ko, yan ang laging bukambibig sa aking noong nabubuhay pa ang senyora. Nakipag kamay na kami kay atty. nag paalam na rin ako sa kanya at sa pamilya ni senyora, isasabay na sana ako ni Arthur sa kanyang sasakyan ngunit tinanggihan ko siya, sabi ko sa kanya na may pupuntahan pa ako,.

Habang nag aabang ng bus na masasakyan, may itim na sasakyan biglang huminto sa aking harapan, bumaba ang sakay nito galing sa driver seat, papunta sa aking direksiyon at hinawakan niya ako sa aking braso, dahilan na hindi ako nakatanggi na sumama sa kanya at sumakay sa kanyang sasakyan. Si Aquil ang humila sa akin, walang emosyon ang kanyang mukha, basta lang niya ako hinila at pinasakay sa kanyang sasakyan.

" Saan ka pupunta?" tanong ni Aquil.

"Bakit ba anu bang pakialam mo sa akin, kailan ka pa may malasakit sa akin?" pasigaw na tanong ko.

Nagkuyom siya ng kanyang mga kamao, at humigpit ang hawak niya sa manibela, nanlilisik din ang kanyang mga mata.

" Saan mo ako dadalhin ha? galit na tanong ko sa kanya. Tahimik lang siya at maya maya ay pinasok niya ang kanyang sasakyan sa mamahaling hotel.

" Anong gagawin natin dito?" Walang hiya iuwi mo ako,"sabay suntok sa kanyan kamay. Nailabas ko na ang galit at sama ng loob ko sa kanya, bumaba siya ng kanyang sasakyan, umikot siya upang marating ang aking kinaroroonan, binuksan niya ang pintuan ng sasakyan kung saan ako naroon, hinila niya ako pababa, halos masubsob na ako sa sahig ng parking lot ng hotel sa lakas ng hila niya sa akin, kahit mag pupumiglas ako, wala na akong nagawa, nagpatianod nalamang ako kay sa masaktan pa ako. Samantalang si Aquil ay tahimik lang na kinaladkad ako, wala na akong pakialam kung makita nila akong umiiyak ngayon, basta ang alam ko, puno ng galit at poot ang aking puso dahil sa ginawa ni Aquil sa akin. Hindi ko na alam kung pang ilang palapag kami huminto, hindi ko na namalayan,nakayuko ako buong panahon na kinaladkad ako ni Aquil. Maya maya pa ay huminto na siya binuksan niya ang pintuan ng kuwarto at marahas niya akong kinaladkad sa loob, hinila niya ako sa banyo hinubaran at pinaliguan, siya na rin mismo ang nag banlaw sa akin. Pagkatapos siya naman ang naligo, ilang sandali lang lumabas na siya ng banyo, nakatapis lang ang kanyang kalahating katawan ng puting tuwalya. Lumapit siya sa aking kinaroonan, nasa gilid ako ng kama, nakaupo habang yakap ang aking mga tuhod.Numuko siya sa akin.

" Nababaliw ako sa tuwing iniisip ko ang katawan mo." mapang akit na wika ni Aquil.

Nanlaki ang mga mata ko sa kanyang ginawa, malakas niya akong tinulak, dahilan upang makahiga ako sa malambot na kama at mabilis niyang hinila ang puting tuwalya na nakatapis sa aking katawan, ganun din siya tinanggal niya ang tuwalyang nakatapis sa kanyang katawan, dahilan para lumantad ang kanyang sandata sa aking harapan, ang laki ng kanya mahaba at malaman, binuka niya ang dalawa kung hita at pumwesto sa aking gitna, bago pa man siya kumilos at gawin ang kanyang nais, pinag mamasdan niya muna ang aking buong katawan, na parang asong ulol, na kulang nalang magtulo ang kanyang laway.Kumuha ako ng unan at tinakip sa aking mukha, ilang sandali lang naramdaman ko ang init ng kanyang halik sa aking leeg pababa sa aking dibdib, napaliyad ako sa kakaibang pakiramdam, parang may kiliti sa aking tiyan at sa buong kalamnan, nilalaro niya ng kanyang dila ang tuktok ng aking malulusog na dibdib, habang ang isa ay hinihimas ng kanyang kamay, salitan niyang ginawa iyon sa aking malulusog na dibdib. Nakatakip pa rin ng unan ang aking mukha, ayaw kung makita ang nanlilisik niyang mga mata habang pinagnanasaan ang aking katawan. Humihikbi ako habang niroromansa niya ang aking katawan, kalaunay humahagulhol na ako, wala akong nararamdaman na kahit anu sa ginawa niya kundi galit at pighati. Habang bumayo siya ng bumayo sa akin tuloy tuloy pa rin ang pag agos ng luha sa aking pisngi, para akong bangkay na binaboy ng ilang boses, kahit buhay pa ako pakiramdam ko ay patay na ako sa ginawa niya sa akin, walang pakundangan niya akong pinagsamantalahan. Hanggang sa natapos na siya sa kanyang pambababoy sa akin, naramdaman ko nalang na ilang beses na pagsirit ng mainit na likido sa aking sinapupunan.

Naramdaman ko ang paggalaw niya, papalayo sa akin, bumukas ang pintuan ng banyo at narinig ko ang palatak ng tubig sa loob nito. Ilang sandali lamang ay nag bukas ulit ang pintuan sa banyo, alam ko siya pa rin ang lumabas doon, may hinagis siya sa akin,.palagay ko damit ko ito na suot kanina.

" Mag bihis ka na sasabay ka sa akin, ihahatid kita." matigas na wika niya sa akin.

Hindi ako nag patinag sa kanyang sinabi, hindi pa rin ako kumilos, ang gusto ko umalis siya kaya ko naman umuwi mag isa. Ilang saglit lang naramdaman ko ang paglapit niya sa akin, mabilis niyang tinanggal ang unan na nakatakip sa aking mukha at agad niya akong pinaupo at binihisan, siya na ang nag bihis sa akin,.Hinayaan ko lang siya, hindi ako nagpatinag sa kanya, pagkatapos niya akong bihisan ay sinuot niya sa akin ang aking sandals, akmang hihilahin niya ako patayo ay agad kung iniwas ang aking kamay.

" Umalis ka na." nakayukong wika ko,. nakatayo lang siya sa aking harapan, parang walang balak na umalis, ngunit nag matigas pa rin ako, hindi ko mapigilang lumuha, napahagulhol ako sa galit at inis ko sa kanya.

"Kaya kung umuwing mag isa senyorito Aquil, hindi mo na kailangang ihatid, at lumapit sa isang monster na katulad ko, kaya umalis ka na hindi kita kailangan, kinamumuhian kita! galit ako sayo galit na galit, kaya wag ka nang lumapit sa akin. Please! tama na! tama na ang pambababoy mo sa akin.! Galit at humahagulhol na wika ko sa kanya.""

Wala siyang imik, ilang saglit lang, naramdaman ko ang mga yapak niya palabas ng kwarto, doon ko ibunuhos ang sakit at paghati na aking nadarama sa taong, lihim kung pinag nanasaan noon, ngunit napalitan na lamang ito ng galit ngayon. Hindi ko namalayang nakatulog pala ako, pagising ko ay madilim na, sa tantiya ko ay nasa alas sais na ng gabi. Dali dali akong tumayo, para tuloyang lisanin ang hotel na inuokupa ni Aquil kanina, nakaramdam ako ng subrang pagkagutom, dumaan muna ako sa kilalang foodchain dito sa lugar. Habang nakapila sa counter, napansin ko ang grupo ng kabaklaan na kanina pa nakatingin sa akin madalas nilang pinagmamasdan ang aking katawan, pagkatapos ay mag tatawanan sila, hindi naman maiwasan na pag tawanan ako ng mga tao sa paligid, dahil nga sa ala monster kung mukha, binalewala ko iyon at inirapan ko na lamang sila. Nakaupo na ako sa aking table nang may lumapit sa akin isang bakla na madalas nakatitig sa akin kanina.

" Hi sis!" bati ng isang baklang lumapit sa akin.

Hindi ko siya pinansin, sa halip pinagpatuloy ko na lamang ang aking pag nguya sa pagkain na aking inorder. Maya maya pa ay tumikhim siya at nag bigay ng calling card. " This is my calling card, we are looking for a model." wika ng bakla. ngumisi lang ako.

" Model?" hindi mo ba nakita ang hitsura ko ha." Isa akong monster at walang magkakagusto sa akin, baka pagtawanan lang kayo ng mga taong manunuod." inis na wika ko sa kanya.

" I have everything you need, kung problema mo ang mukha mo, pwede tayong mag pa surgery, bago kita ilabas sa telebisyon o sa magazine, but if you don' t like naman sa ganoon , pwede kitang ilabas sa national or international fashion show na nakamaskara ang buong mukha." mahabang paliwanag ng bakla.

Kinuha ko ang calling card ng bakla at ipinasok ko sa aking bulsa,.

" Pag iisipan kong mabuti at maraming beses." sambit ko sa bakla

" I' m Geo." pag papakilala ng bakla sa akin.

" Tawagan mo lang ako anytime pasok ka na kaagad." dagdag pa ni Geo.

" Tsaka sis, wag masiyado maliitin ang sarili mo, maraming paraan para gumanda tayo." wika pa ni Geo.

Nakayuko lang ako at halatang nakikita niya na ang expression ng aking mukha.

" P pag isipan ko po muna, wala po akong balak na ilantad ang katawan ko, p pasensiya na po." ani ko sa kanya.

" Sige sis, basta pag isipan mong mabuti huh, tawagan mo ako sa oras na makapag desisyon ka na. Wika niya habang hawak ang aking dalawang palad.

Tumango lang ako pagkatapos niyang mag salita, tanda ng pag sang ayon sa sinabi niya na kapag nakapag isip isip ako tatawagan ko siya sa numero na binigay niya sa akin. Marami pa siyang sinabi sa akin, napadpad daw sila sa probinsiya namin, kasi nag hahanap daw talaga sila ng modelo sa mga branded na damit nila, meron ding b*a' s at underware. bukas na bukas din mag hahanap ako ng trabaho, gusto kung gamitin ang natapos ko, sayang naman ang ginastos ni senyora kung hindi ko man lang magagamit ang kursong natapos ko. Bukas na ako mag papaalam kay madam na aalis na ako sa mansiyon at hindi na ako babalik, si senyora lang naman ang binabalik balikan ko doon, ngayong wala na si senyora, wala nang dahilan upang mananatili sa mansiyon.

Pag labas ko ng food chain gabing gabi na, sinipat ko ang aking relong pambisig, alas otso na pala. Paniguradong nag aalala na sila nanay at tatay sa akin. pumara na ako ng bus buti nalang wala na masiyadong pasahero, sa probinsiya pag ganitong oras wala na masiyadong pasahero. Hindi ko alam pero parang iba ang pakiramdam ko, parang kanina pa may nakamasid sa akin. Pahakbang na sana ako para sumakay sa bus nang may biglang humila sa aking mga braso. Mabilis niya akong kinaladkad at pinasakay sa kanyang sasakyan..

" Ano bang problema mo huh." pasigaw na wika ko sa kanya, abot langit na ang galit ko sa kanya. " Iniistalk mo ba ako, stalker ba kita?" pang iinis na wika ko sa kanya. Hindi siya umiimik sa halip mabilis niyang pinaharurot ang kotse niya.

" Hindi kita sinusundan at lalong hindi ako stalker mo, nagkataon lang na nandoon ako sa lugar na iyon, kumakain may apat na lalaking pinag usapan ka nila, may balak silang gawing hindi maganda sa iyo, kaya sa ayaw at gusto mo, sasabay ka sa akin at iuuwi kita." mahabang paliwanag niya sa akin.

" Hayaan mo na lang ako, pakiramdam ko hindi ako ligtas sa mga kamay mo. humihikbing wika ko sa kanya.

Tuloy tuloy lang siya sa kanyang pag mamaneho, natahimik siya sa aking sinabi at mas lalong hinigpitan ang pag hawak sa manibela ng kanyang sasakyan. Naka tagilid ako, ang aking mukha ay nakaharap sa bintana, pahikab hikab dala ng pagod at inaantok na rin.

"Tumawag si kuya, hinahanap ka na daw ng mga magulang mo, galing sila sa mansiyon kanina. Kaya sa ayaw at gusto mo ihahatid kita, wag ka nang mag inarte hindi bagay sa ito." mahinahon ngunit walang emosyon na sambit niya sa akin.

Naalala ko si nanay at si tatay hindi ko pala sila natext simula kahapon, naiwaglit ko kasi ang aking cellphone, hindi malaman kung saan ko ito naiwan. Sigurado akong sobrang nag alala na sila sa akin ngayon, masiyado pa namang over protektib si tatay, pag ganito, paniguradong nireport na nila sa pulisya ang hindi ko pag paramdam sa kanila. Umiling ulingbako at nag bitiw ng isang malalim na buntong hininga.

Hindi ko namalayang nakatulog pala ako sa kakaisip, mahaba ang biyahe namin, hindi ko na rin namalayan nakarating na pala kami sa bahay, tinapik ako ni Aquil para magising, napabalikwas ako at nag palinga linga sa paligid, nandito na pala kami sa tapat ng bahay agad kung binuksan ang pintuan at dali dali akong bumaba, hindi na ako nag pasalamat sa kanya, lakad takbo ang aking ginawa papasok ng aming bahay ni hindi ka na siya tinapunan ng tingin, pag pasok ko sa gate tsaka niya pinaharurot ang kanyang sasakyan paalis, hindi ko na matanaw ang kanyang sasakyan tsaka ko siya tinapunan ng tingin. Sayang lang ang panahon na ibinigay ko sa kanya, wala akong nakuhang katiting na respeto mula sa kanya. Galit ako sa sarili ko kung bakit sa kanya pa ako nag karoon ng lihim na pag tingin, pwede namang kay Arthur. Huminga ako ng malalim bago ako pumasok sa bahay, alas diyes na ng gabi, bukas pa ang ilaw sa buong kabahayan namin, bukod tanging sa kuwarto ko lang ang walang ilaw, pagpasok ko sa loob. Patakbong lumapit si nanay at si tatay sa akin, ramdam ko ang pag alala ng aking mga magulang sa akin, ramdam ko rin kung gaano ako kahalaga sa kanila.

"Anak saan ka galing? pinag alala mo kami ng nanay mo, hindi ka man lang na text sa amin." wika ni tatay na puno ng pag alala

" Tay, nay pasensiya na po, nawala po kasi ang cellphone ko kaya hindi po ako nakatawag o kaya nakatext sa inyo." pag papaliwanag ko sa kanila.

" Kumusta ka, okay ka lang ba wala bang nanakit sayo, hindi ka ba nila sinaktan?" sunod na sunod na tanong ni nanay.

" Nay, hindi po wala pong nanakit sa akin, hindin po ako nakauwi agad dahil nagpaiwan po ako sa sementeryo nay, gusto ko po kasi makausap si senyora ng masinsinan, baka sakali po na masagot niya ang aking mga katanungan." wika ko kay inay na may pag aalala sa kanyang mukha.

" Ikaw talagang bata ka, baka gusto mo multohin ka ni senyora, wala na si senyora anak, hindi na makasagot iyon." ani ni nanay na salubong ang kilay.

" ohh siya, tama na muna iyan, Briggete anak kumain na muna tayo, mula kanina anak hindi nakakain ang nanay mo dahil nag aalala kami sayo, sabayan mo na kami anak."saad ni tatay.

Kahit busog pa ako ay tumango ako, tanda ng pag sang ayon na sasabay ako sa kanila. Inakbayan ako ni tatay si nanay naman hawak niya ang aking balikat, napagitnaan ako ng aking mga magulang. Ang sarap sa pakiramdam, mahirap lang kami pero masaya kami. Napa kaswerte ko sa kanila dahil kahit monster ako ay prinsessa ang turing nila sa akin..

" Nay, tay may sasabihin po sana ako sa inyo." saad ko sa kanila.

" A anak anu iyon, buntis ka? tanong ni nanay. Napangiti ako sa kanyang katanungan.

"Nay hindi po ako buntis wala po akong boyfriend." saad ko nanay, pero natatakot ako sa aking isipan na baka mag bunga ang pambababoy ni Aquil sa akin, maraming beses niyan pinutuk ang kanyang katas sa aking sinapupunan, paanu nga ba kung mabuntis ako,? hindi pwede, paanu ang mga pangarap ko sa mga magulang ko?..

" Anak may problema ka ba?" tanong ni tatay.

" Namumutla ka anak." ani naman ni nanay.

" Meron po kasing pinamana si senyora sa akin nay, tay. Sampung hectaryang lupa , 10 million at mga alahas na may kasamang gold bars." mahinang sambit ko kay nanay at tatay. Kahit nahihiya ako sa kanila dahil tinanggap ko ang pamana ni senyora sa akin, sinabi ko pa rin sa mga magulang ko, ayaw ko kasing mag lihim sa kanila, lalo na sa ganitong bagay.

Nakita ko ang pag kamangha at pagkabahala sa kanilang mga hitsura, si nanay halos hindi makapagsalita, si tatay naman ay halos malaglag sa kanyang kinauupuan sa kanyang narinig mula sa akin.Kahit sinu naman ay mapapamangha, biruin mo, hindi naman ako kaanu ano ni senyora pero heto pina manahan niya ako, hindi lang milyones, kung tatantiyahin ang lahat ng pamana sa akin ni senyora aabot ito ng bilyones.

"Anak paanu nangyari iyon,"sambit ni nanay.

" Hinaan mo ang boses mo Myrna baka marinig tayo ng kapit bahay, baka isipin nilang mukhang pera ang anak natin." pabulong na wika ni tatay kay nanay.

" Anak! tinanggap mo ba? tanong ni nanay sa akin.

" Nay wala akong magagawa, ayon sa anak ni senyora, barya lang sa kayamanan nila iyon." sagot ko sa tanong ni nanay.

" anak sinu- sino ang nakakaalam nito." tanong ni tatay.

" Mga apo at anak ni senyora tay, si Guinevere po ung anak ni mayor, narinig po niya kami nag usap ni senyorito Arthur. sagot ko sa katanungan ni tatay..

" Mag iingat ka anak lalo pa may nakaalam tungkol sa pamana ni senyora sa iyo." Wika ni tatay na may pag aalala.

"Opo tay, si atty. po ang may hawak ng lahat po ng ari arian na pinamana sa akin ng senyora tay." sagot ko kay tatay.

Umiling nalang si tatay at nanay, hindi daw nila akalain na may ipamana ang senyora sa akin, iba daw kasi ang ugali ni senyora, dating madamot daw at makasarili, sinong mag aakala na ang monster na katulad ko ay maging instant milyonaryo. Kung tutuusin kaya ko nang ipabago ang aking sarili, dahil subra sobra naman ang perang iniwan sa akin ni senyora, ngunit ayaw kung samantalahin iyon, dahil hindi ko naman pinag hirapan iyon. Kung mag papaayos man ako ng aking mukha sisiguraduhin kung galing sa paghihirap ko ang perang gagamitin ko sa pag papaayos nito. Mas masarap sa pakiramdam pag pinag hirapan mo iyon.

" Nay mag hahanap po ako ng trabaho bukas,"

" Sigurado ka anak? pwede naman sa susunod na linggo, baka hindi kayanin ng katawan mo, wala ka pa masiyadong pahinga anak baka mag kasakit ka niyan,"

" Okay lang po nay! sayang naman ang pagkakataon, tsaka kaya ko naman po nay, mag papahinga ako ng maaga ngayon para makasagot ako sa mga interviews bukas."

" Sige anak, pero kung tatamarin ka anak, pwede naman sa mga susunod na araw o kaya sa mga susunod na linggo."

Umiling lang ako sa sinabi ni nanay masiyado lang talagang nag aalala si nanay sa akin. Kinakabahan man ako para bukas kailangan kung tatagan ang aking loob para makahanap agad ng trabaho, hindi kasi ako sanay na nasa bahay lang, naka hilata at walang kinikita, gusto ko laging may ginagawa para hindi ako mabord.