ก๊อก!... ก๊อก!.. แกร้ก!...
"หนูมาแล้วค่ะ พี่เหมันต์รอหนูนานไหมเอ่ย" สาวน้อยตัวเล็กเดินนวดนาดเข้ามานั่งข้างๆเขาด้วยเสียงใส โดยไม่รู้เลยว่ามันมีรังสีอำมหิตอึมครึมปกคลุมอยู่
"ไหนหนูรับปากพี่ว่ายังไงครับ หนูยังจำได้ไหม" ผมทำหน้าดุจริงจังใส่เธอ เธอผิดคำพูดกับผม
"อุ้ย! อย่าทำหน้าดุอย่างนั้นสิค่ะ ไม่หล่อเลยน้าา ยิ้มๆค่ะ ยิ้มๆน้าา หล่อกว่าเยอะ" ฉันจึงใช้คำพูดแสนหวานออดอ้อนพร้อมปลอบประโลมเขาให้ใจเย็นลง จะได้หายหน้าบูดเสียที
"แล้วมันน่าไหมล่ะครับ" ผมก็ไม่อยากทำหน้าดุเป็นหมาพิตบูลล์แบบนี้หรอกนะ ถ้าน้องไม่ผิดคำพูดกับผมอ่ะ รับปากอย่างดิบอย่างดีแต่ที่ไหนได้ พอพ้นสายตาเท่านั้นแหละดื้อจริงๆ
"หนูขอโทษค่ะ ก็หนูร้อนนี่ค่ะถึงได้ถอดออก พี่อย่าโกรธหนูเลยนะค่ะ นะ นะ นะ" ฉันส่งสายตาออดอ้อนสุดฤทธิ์เพื่อขอความเห็นใจหลังจากรู้ต้นสายปลายเหตุว่ามันคือเรื่องอะไร ขี้หวงจริงๆนะ น่าร๊ากสุดๆ
"ก็ได้ครับ แต่
