07
549 Words
“ทำไงดีคะ เชื้อโรคติดตัวคุณเต็มเลย” ฮ่าๆๆ สะใจ กลัวนักก็โดนไปสิ ตอนนี่ฉันยื่นอยู่ใกล้เขาในระยะประชิดสะด้วย พอมองใกล้ๆ เขาก็เป็นผู้ชายที่ผิวขาวแบบออร่ากระเจิงกระจายมาก ขาวสะจนเห็นเส้นเลือดบนใบหน้า ริมฝีปากก็อมชมพู เหมือนกับหุ่นเลย เพราะตอนนี่ร่างกายเขาสตั้นตัวเอง นิ่งไปแล้ว...
“ออกห่างผมในระยะสามเมตร!!!” เขาขึ้นเสียงใส่ฉัน ก่อนจะทำหน้ายี๋ นี่สายตาคงเห็นเชื้อโรคจริงๆ ท่าทางเขาดูเหมือนกับคนโดนปาขี้ใส่แบบนั้น แต่มันไม่ใช่ไง! ถ้าขืนเป็นแบบนี่อยู่ ฉันก็สนุกละ เพราะฉันจะป้ายเชื้อโรคใส่เขาทุกวัน
“ไอ้พีช!! กูฝากดูแลที่เหลือที กูจะไปอาบน้ำ” ถึงขั้นต้องอาบน้ำเลยหรอ~ นี่ฉันสกปรกขนาดนั้นเชียว เขาเดินเลี่ยงฉันไป เพื่อที่จะไปชำระร่างกายตัวเอง ฉันว่าว่าที่สามีฉันค่อนข้างประสาท!
“โอเค เดี๋ยวกูตรวจที่เหลือให้ คุณขวัญจะไปด้วยกันไหมครับ” ฉันมีภารกิจในการกลั้นแกล้งว่าที่สามีต่อนะคะ เพราะเห็นท่าทางของเขาแบบนั้น ฉันยิ่งสนุก อย่างน้อย...มาอยู่ที่นี่ก็เจอ...อะไรที่น่าเล่นกว่าการอยู่บ้านเยอะเลย
“ไม่เป็นไรค่ะ ขวัญว่า...ขวัญจะไปล้างมือ แล้วเดี๋ยวขวัญเดินดูเองค่ะ ไปรบกวนคุณพีชดีกว่า เพราะท่าทางจะยุ่ง”
“โอเคครับ มีอะไรเรียกผมได้นะ” พอพีชพูดจบก็รีบไปตรวจความเรียบร้อยในด้านอื่น ส่วนฉันก็เดินไปที่ห้องเหมือนเดิม เพราะฉันจะไปแกล้งเขายังไงละ เอาให้ชำระร่างกายกันให้เปื่อยไปข้างนึ่งเลย
แอ๊ดด~
ฉันค่อยๆ เปิดประตูห้องเข้ามา ก็พบกับเสื้อเชิ้ตที่วางกองอยู่ที่พื้น กับกางเกงและเครื่องทรงต่างๆ ถูกกองไว้กับพื้นทั้งหมด นี่...ทำไมวางกองไว้แบบนี่ หรือว่ารีบชำระร่างกายเลยรีบถอดเสื้อผ้าอย่างนั้นหรอ ฉันได้ยินเสียงน้ำจากห้องน้ำก็เลยอยู่ว่าเขากำลังอาบน้ำอยู่ ส่วนฉันก็กำลังก้มลงไปจับเสื้อผ้าเขาขึ้นมาดู
“แบคทีเรียมีตรงไหนมิทราบ” เสื้อเชิ้ตของเขาไม่มีแม้แต่ริ้วรอย หรือรอยเปื้อนใดๆ มันไม่มีแม้กระทั้งรอยยับ หรือรอยใดๆ ทั้งนั้น นี่ร่างกายเขาเป็นไม้แขวนหรือยังไง เสื้อผ้าถึงได้อยู่ทรงขนาดนี่ และฉันก็จับกางเกงเขาขึ้นมาดูเช่นกัน
“ฉันป้ายแค่เสื้อ เปลี่ยนแค่เสื้อก็พอมั้ง ไม่น่าถึงขั้นต้องอาบน้ำเลย กางเกงนี่ใส่ถึงชั่วโมงหรือยังเถอะ” ฉันบ่นพึมพำอยู่คนเดียว ก็เขานะเว่อร์เกินไป ถ้าจะมาฝึกฉัน ฝึกการใช้ชีวิตของตัวเองก่อนดีกว่าไหม อยู่ดีๆ ชิ้นส่วนบางอย่างมันก็หล่นลงมาจากกางเกง
“กางเกงใน” กางเกงในสีขาวตัดด้วยขอบสีดำ มันหล่นลงมาจากกางเกงที่ฉันถืออยู่ และ...
ปึง!
ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก
“อ๊ายยย~ ” ฉันกรี๊ดเสียงหลง ตกใจกางเกงในด้วย และตกใจ...
“เฮ้ย!!!”
“ทำไมนายไม่ใส่เสื้อผ้า!|”
- Writer
