ฉันทำหน้าตาท้าทายเขาสุดๆ ถ้าแน่จริงก็เอามือตัวเองมาคว้ากุญแจออกไปจากตัวฉันสิ ซึ่งเขาก็ยังคงนิ่งอยู่ที่โซฟา คงคลาดไม่ถึงว่าฉันจะทำอะไรแบบนี่นั้นละ
“เอากุญแจรถผมออกมาเดี๋ยวนี่นะ” เห็นได้ชัดเลยละว่าเขาหน้าแดง เขาก็มีอาการเขินอายเหมือนกันสินะ แต่...พี่คุณบอกว่า ‘พยายามขัดคำสั่งมัน’
“ไม่!! ฉันไม่คืน ถ้าฉันคืนคุณก็กลับบ้านนะสิ ฉันอยู่ไม่ได้หรอกนะ ที่จะต้องมานอนในที่แบบนี่คนเดียว” ฉันยังคงดื้อด้านกับเขา และฉันก็เห็นได้ชัดว่าเขาไม่พอใจ แต่แค่ทำอะไรไม่ได้ก็เท่านั้น
“อยากลับก็นั่งแท็กซี่สิ” ฉันทำเป็นเขย่าเสื้อคลุมอาบน้ำเพื่อท้าทายเขาว่ากุญแจรถเขาอยู่ในนี่ แต่เขานะหลบสายตาตอบฉัน เขินละสิ
“ผมไม่นั่งแท็กซี่”
“แล้วทำไงดีละค่ะ สงสัยคืนนี่คุณต้องค้างที่นี่แล้วละ เพราะห้องนอนคุณคงจะปลอดเชื้อที่สุดล่ะ” แกล้งเขานี่สนุกสุดๆ เลย ฉันรับปากพี่คุณแล้วนี่ว่าจะพยายามรักษาโรคคุณให้คุณกลับมาใช้ชีวิตได้เหมือนปกติ
