พอต่อพูดจบเขาก็จับมือฉันเข้าห้องเลย ทำไมฉันรู้สึกหวั่นไหว ทำไมกันนะ ตอนนี่จิตใจฉันแทบไม่อยู่สุข ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน ยิ่งได้เห็นแผ่นหลังอันกว้างๆ ของเขา ฉันยิ่งรู้สึกว่า...ผู้ชายคนนี่น่าค้นหามากขนาดไหน ฉันยังไม่รู้เรื่องราวในตัวเขามากมายนัก รู้แค่เรื่องราวที่ได้ฟังมาจากพี่ชายเขาก็เท่านั้น นอกนั้น...ฉันก็ไม่รู้อะไรเลย
"คุณอยากไปเดินเล่นไหม" เขาถามฉันหลังจากที่เขาหิ้วกระเป๋าเราทั้งคู่มาเก็บไว้ในห้อง
"อยากสิ" มันก็ดีว่า...ที่ต้องมาอยู่กับเขาในห้องสี่เหลี่ยมแล้วมีเตียงนอนนั้นแหละน่า...ยังฉันไม่ลืมเรื่องเมื่อคืนนะ ฉันยังจำได้ขึ้นใจ
"นั้นก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมจะพาคุณไปดูน้ำตก"
"จริงหรอ"
"อืม" เขาพยักหน้าตอบกลับฉัน
@ ณ บ้านเตชะอุดม
"โอ้...ไม่ได้กินอาหารฝีมือพี่ต่อมาเป็นอาทิตย์แล้วอ่ะ" เต้น้องคนสุดท้องของตระกูลพูดขึ้นด้วยท่าทีหงอยๆ สีหน้าเซ็งๆ กับการไม่ได้กินขนมฝีมือพี่ชายตัวเอง
"ไ
