ตอนที่ 8 ไร้ความเป็นคน NC
(ฮัลโหล...ใครครับ) เสียงที่กรอกมาตามสาย ทำเอาเม็ดทรายแทบกลั้นเสียงร้องไห้เอาไว้ไม่อยู่
“พ่อ...หนูเองนะ”
(เม็ดทรายเหรอลูก งานยุ่งเหรอ ไม่เห็นโทร. มาหาพ่อเลย) เสียงของอนันต์ฟังดูดีใจมาก เพราะตลอดสองวันเขารอสายจากลูกสาวมาตลอด ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง (เป็นยังไงบ้างลูก)
“เม็ดทรายถึงภูเก็ตแล้วนะคะ งานที่นี่สบายกว่าที่เม็ดทรายคิดอีกค่ะ ที่พักก็สบายมากเลย แถมผู้จัดการที่ร้านยังใจดีมาก ๆ เลยค่ะพ่อ” เม็ดทรายพยายามทำน้ำเสียงให้ร่าเริง และโกหกออกไปคำโต เพื่อไม่ให้เผยพิรุธใดจนผู้เป็นพ่อสงสัย แม้ว่าตอนนี้เธอจะต้องปาดน้ำตาไปด้วยก็ตาม
(ถ้าเป็นแบบนั้นพ่อก็หายห่วง...เม็ดทรายดูแลตัวเองดีๆ นะลูก) อนันต์ย้ำคำอีกครั้งด้วยความเป็นห่วงลูกสาวคนเดียวของเขา
“คะ... ค่ะพ่อ งะ... งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ เม็ดทรายต้องรีบไปทำงานแล้ว เม็ดทรายรักพ่อนะคะ” เม็ดทรายรีบตัดบท และทันทีที่ผู้เป
