You Captured My Heart

Kabanata 2

Kagat labing sumali ako sa linya kasama ng mga kasamahan ko sa trabaho. Nakayuko bahagya ang aking ulo dahil sa sobrang nahihiya sa nangyari kanina.

“Who’s the manager?” the man said in his od so confident voice. Sa boses pa lang nito ay mahahalata nang nangangamoy mayaman at matalino.

“Sir,” sagot at napalunok kaunti ng laway pagkatapos. Inayos ko ang aking tindig at tiningnan siya.

Pinagtaasan niya ako ng kilay na mas nagpakaba pa lalo sa akin. Paper sheet! Parang mas nakakatakot pa siya kay Boss!

Lumapit ito sa harapan ko. Mapanuring tiningnan nito ako sa mukha, ramdam ko ang kaba rin ng mga kasamahan ko sa linyang iyon, dahil sa katahimikan ng mga ito dahil katulad ko ay unang besses lang din nila Nakita ang anak na ito ni Mr. Chua.

Ito pala ang sinasabi sa amin na kapatid ni Maam Vivoree, ang sabi ni Maam ay may nakababata pa siyang kapatid at nasa Taiwan ito naninirahan.

“Your name?” tanong nito sa napakaseryosong bosses.

“Beatrice po, Sir.” Tumango ito ng kaunti at pinasadahan ang lahat sa amin ng tingin. Napalunok ako ng laway ulit, puto! Ilang ulit na ba akong napapalunok ng laway? Nagpapahalata lang akong natatakot eh!

“I know you are not familiar to me because this is my first time here. I am the son of Richard Chua[KM1] , I came all the way from Taiwan[KM2] to help my dad. He isn’t in a good condition right now. My mom said that it would be better if he would take some rest…” he sighed. “My sister is also busy with her own business, that’s why I don’t have any other choice but to go home here and handle the business of the family.” Napalunok na naman ako ng laway, lintek! Parang magkakaroon pa yata ako ng mini heart attack nito araw-araw. Bakit ba kasi napaka-intimidating niya!

“In short, you will be working with me, and I will be working with you all.” Tumango-tango ang mga kasamahan ko.

“I am Jake Chua, and I am looking forward to working with you together,” he said as he run his sight to all of us.

Ngumiti kaming lahat habang iyong ngiti ko may pagkapait na dala pa rin ng hiya, lalo na nang pinabalik niya na ang mga kasamahan ko at pinaiwan ako. For the nth time ay napalunok na naman ako ng laway.

“Yes sir?”

“Can you tour me to the whole building?” tanong nito sa akin.

Tumango ako, “Yes sir, yes. Dito po tayo… este let’s go here first sir.” Giya ko rito sa kanang parte nang aming restaurant. Hindi naman gaanong malaki ang restaurant na pinagtatrabahuan ko, dalawang palapag lamang iyon kaya madali lamang naming natapos ang pag tour.

Pag tungtong ng alas otso ay nakangiti na lahat ng mga kasama ko sa trabaho kasi mag k-close na kami. Tuwing lingo kasi talaga ay maaga kaming nagsasarado habang tuwing weekdays naman at sabado kadalasan ay inaabot kami ng alas dyes ng gabi. Habang ako naman ay iba iyong dahilan ng mga ngiti ko. Bago umuwi ay minake sure ko muna na nalinisan na ang kusina at ang mga tables. Kailangan kong mas galingan pa lalo ang trabaho ko lalo na dahil ang strikto nitong anak ng boss namin.

Matapos masigurong ayos na ang lahat ay pinauwi ko na ang iba.

“Sige maam, una na kami.” Paalam ng isa sa mga dishwasher namin.

“Sige, ingat kayo.”

Napatingin ako sa direksiyon ng opisina ng boss namin. Napabuga ng hangin. Anong oras kaya siyang uuwi?

Nilapitan ko si Kuya guard na night shift. “Kuya, ikaw na pong bahala dito. Nandiyan pa po sa loob ang anak ni Boss.” Sabi ko sa kanya kasi baka makalimutan nito.

“Sige maam, ingat po kayo.” Ani nito sa akin at ngumiti kaya nginitian ko rin ito.

Bago lumabas ay kinuha ko muna ang gamit ko sa office ko at kung minamalas ka naman, eh, paglabas ko tamang-tama din ang paglabas ni Sir.

Nag vow ako sa kaniya at binati siya ng magandang gabi. Nangunot ang kanyang noo as he looked at the surrounding. Kitang-kita sa mukha nito na may hinahanap siya and that he’s confused. Iyong singkit niyang mga mata ay mas naniningkit tuloy.

“May problema po ba sir?”

“Where are the others?” tanong nito at lumilingon—lingon pa rin.

“Umuwi na po, Sir.”

“What?!” gulat siyang lumingon sa akin.

“Why did they go home this early?” sabi niya habang nakatingin sa wristwatch niya.

“8 pm po kasi ang out naming every Sunday sir. As what your father ordered.” Sagot ko naman sa kaniya na sa katunayan ay kinakabahan dahil halata sa mukha nito na hindi niya nagustuhan ang sinabi ko.

“Its too early,” sabi niya ang tssked.

Hindi ako nakapagsalita at napatingin na lang sa labas kung saan nakita kong kakarating lang ni Josh. Napakagat ako sa labi, gusto kong umalis na. Anong oras na ang sabi hanggang alas nuwebe lamang open ang maaaring magpalista. Natatakot naman akong umalis at baka pagalitan ako ng amo.

“Why are you still here?” tanong nito mayamaya sa akin kaya napataas ako sa aking mga mata sa kaniya.

“I was about to go home, sir.” Turo ko sa pintuan. Napatango-tango siya ng mahina.

“Okay, you can go home now.” Sagot nito kaya agad akong napangiti ng patago. Gustong-gusto ko nang lumabas. Baka malate pa kami ni Josh at hindi tuloy siya makasali.

“Okay sir, goodbye.” Sabi niya at inayos ang pagkakakabit sa strap ng bag niya sa kaniyang balikat at mabilis ang pagkakalakad patungo sa pintuan. Pero hindi pa man siya nakakahawak handle ng pintuan ay tinawag muli siya ng amo niya kaya humarap siya dito.

“Ms. Manager don’t do that again. The thing you did with your partner earlier. I don’t want to see things like that in and out my restaurant.” Sabi nito at pumasok muli sa opisina niya habang ako naman ay napahinto ng bahagya at prinoseso muna ang mga sinabi niya.

“Paper sheet naman, oh!” Talagang pinaalala niya pa talaga! Ughh! Pumikit ako ng mariin at umikot mul paharap sa pintuan at lumabas.

“Sino ‘yun?” tanong ni Josh nang tuluyan na akong makalapit sa kaniya. He handed me the helmet at sinuot ko iyon habang agad naman niya akong tinulungan upang maayos iyon na mai-buckle.

Umirap ako. “Anak ni Boss,”

“Oh. Bakit? Strikto ba?” tanong nito sa akin ng makitang problemado ako.

“Kaunti,” sagot ko at sumakay na sa motor niya.

We drove the way patungo sa gym ng población. Tamang-tama naman ang dating naming dahil may natitira pa kaming 5 minutes. Hindi na ako nag aksaya pa ng oras and I let Josh na muna na.

“Akon a mag p-park nito. Susunod ako.” I told him. Kaya agad siyang tumakbo papasok. Matapos kong i-park ang motor niya ay sumunod naman agada ko sa kanya.

Pagpasok ko ay wala gaanong tao and that he was the only one there. Nagsusulat ng pangala niya. Napabuga ako ng hanging.

“Thank God! Nakaabot pa kami!” I said inside my head. Pagkatapos na magpalista ay nilingon naman ako ni Josh.

“Done,” he said at inakbayan ako palabas.

“So, san tayo?”

“Let’s go sa night market?” ani ko kasi doon may maraming nagbebenta ng mga ukay-ukay.

Ngumiti si Josh. “As you wish mahal.” Ani nito sa akin kaya napangiti naman ako at napailing na lang ng ipalupot nito ang kaniyang isang kamay sa aking bewang. Making some people look at us.

Dahil malapit lang naman ang night market sa gym ay nilakad na lang namin iyon at doon na lang iniwan ang motor ni Josh dahil mas safe ito doon.

“Anong mas gusto mo sa dalawa?” tanong ko sa kaniya as I asked him kung san mas gusto niya. Ah, white and black checkered polo o plain black polo?

“Kahit saan sa dalawa,” sabi nito.

“Okay,” sagot ko naman. Alam kong bagay sa kaniya kahit saan doon kaya binili ko na lang ang dalawa.

“Oy, isa lang Bea.” Sabi nito pero hindi ko siya pinakinggan at binigay ang dalawang polo sa tindera at agad na binigay ang bayad.

“Bea, isa lang yong kailangan ko.” Ani niya pero hindi ko siya pinansin at kinuha agad ang supot kung saan naroon ang dalawang polo na nagustuhan ko para sa kaniya.

After that ay akala niya tapos na. He thought na uuwi na kami agad matapos kong mabilhan siya ng polo kaya Malaki ang pagtataka niya sa mukha kung bakit patungo naman kami ngayon sa mga naghihilera ng mga sapatos.

“Bibili ka ng sandals mo?” taong niya na tinanguan ko. Alam ko kasing pag sinabi kong nandoon kami para pumili ng sapatos na para sa kaniya ay hindi siya papayag at uuwi na kami.

“Mag tingin-tingin ka muna dito. Pipili muna ako ng sa akin.” I said at iniwan muna siya sa area kung saan naroon ag mga sapatos na mga panlalaki, habang ako naman ay tumungo muna sa area ng mga sandals upang kuyareng pumili ng mga sandals.

Gusto ko siyang bilhan ng bagong sapatos kasi tatlong taon niya na atang sinusuot iyong lumang sapatos niya. Halos mapudpud na iyon sa kakasuot niya niyon.

Umabot ng ilang minuto bago ko siya nakitang pumulot ng isang sapatos. Sinukat-sukat niya iyon sa paa niya and I can see in his eyes na gustong-gusto niya talaga ang sapatos na iyon.

Napangiti ako, binalik niya ang sapatos kung saan niya iyon inilagay at lumingon sa akin kaya ako naman ay umaktong naghahanap ng mga sandals.

“May napili ka na?” tanong niya sa akin.

Umiling ako. Hindi naman talaga ako nandon para bumili ng para sa akin.

“Uwi na lang tayo, hindi ko bet iyong mga displays nila ngayon.”

“Uh, sige.” hinawakan niya ang kamay ko at maglalakad na sana ng pigilan ko siya.

“Dito na lang ako maghihintay. Kunin mo na lang ang motor mo. I will wait here. Ang sakit na kasi ng paa ko kakalad.” I said and pouted.

“Sige, dito ka lang. Sandali lang ako.” Sabi niya at naglakad na pabalik sa gym kung saan naming iniwan ang motor niya.

Nang makaalis na siya ay agad kong nilapitan iyong sapatos na gusto niya. Chineck ko iyong size niyon at tamang-tama talaga sa size niya. Napangiti ako. Perfect para sa polo niya, kulay itim.

“Manang, magkano po ito?”

Nakangiti ‘kong hinintay doon si Josh. Para hindi niya mapansin ang box ng sapatos ay nilagay ko iyon sa bag ko. Buti na lang at iniwan ko itong backpack ko sa restaurant. Mayamaya ay dumating na si Josh. Isinuot niya sa akin ang helmet at umangkas na ako.

Pagkauwi naming ay binigay ko sa kaniya ang supot which is ang laman ay iyong dalawang polo na binili ko para sa kaniya.

“Salamat dito, Be.” He spoke.

Ngumiti siya. “Hindi lang iyan ang regalo ko para sayo, kala mo ha.” Sabi ko. Alam kong masisiyahan talaga siya dito. Nilabas ko ang box ng sapatos mula sa bag ko at ibinigay iyon sa kanya.

“Ano ‘to?” nagtatakang tanong nya.

“Buksan mo.”

Hinay-hinay niya iyong binuksan and his jaw automatically dropped when he saw the shoes inside of it.

“Bi-binili mo?” hindi makapaniwalang ani niya sa akin at naiiyak na hinagkan ako.

“Oh my God! Ang tagal ko nang trip ‘tong sapatos na ‘to! Legit! Salamat talaga! Thank you… Thank you so much, Be.” I chuckled kasi ramdam na ramdam ko iyong saya niya, halos mapatalon pa siya dahil sa sobrang saya.

“That’s for you, advance happy birthday.”