X (Tokuyu University II: School for Peculiars)

Nine

IT'S THE THIRD RANK she's looking inside the ranks' classroom. She's playing the violin violently. Xionne can't feel and hear the softness of the piece because of the way the third rank plays it.

She was obviously in front of this room para hanapin ang unang ranggo pero ito ang naabutan niya.

"Boo!"

Mas nawala ang natitirang gana sa mata niya nang marinig niya ang boses na iyon, tinangka siyang gulatin.

"Ugh. You really don't have a shock emotion?"

"Anong ginagawa mo rito?" Ayaw niyang magsalita pero dahil sa inis ay naisantinig niya iyon.

"Woah. Your tagalog accent really amazes me." Bahagya na rin itong napasilip sa salaming bintana. "This window is a bit tinted. Peculiar in sight ka?"

Is he mocking her?

Tamad niyang inalis ang paningin sa bintana. Manipis lang ang pagkaka-tint nito kaya naman makikita pa rin ang nasa loob.

Wala naman ang unang ranggo sa silid kaya napagpasiyahan niya na lang na umalis na lang at maghanap sa ibang lugar. Gaya nang inaasahan, sinabayan siya ni Simeon sa paglalakad.

"Are you still going to say no?"

"Leave me alone. Before I could kick you away."

Dalawang araw na siyang kinukulit nito. There were so many pretty and high rank girls na gusto itong makapareha. Why would settle with her?

"It's just a night."

"Yes. Indeed." Huminto siya sa paglalakad at walang emosiyong tinignan ito. "So why don't you get any from them instead?" Tamad niyang tinignan ang mga babae sa 'di kalayuan na naghihintay na makalapit sila sa kinaroroonan ng mga ito para paniguradong kulitin din si Simeon.

Tila bata itong ngumuso. "Mukha bang gusto ko sila?" Really. Paiba-iba ang personalidad nito.

"Ikaw. Mukha bang gusto rin kita?"

Bumalatay ang gulat sa mukha nito dahil sa sinabi niya. Nawala ang gulat nito at napalitan iyon ng ngisi. Bahagya siya nitong itinulak kaya napasandal siya sa dingding sa labas ng isang silid na hinintuan nila.

Itinukod nito ang isang braso malapit sa ulo niya. Kinulong siya.

Hindi siya nagpaapekto at walang gana pa ring tinignan si Simeon.

Niluwagan naman nito ang kurbata at kinagat ang pangibabang labi, nang-aakit. "You really don't like me?" Halos pabulong na nang sabihin ng lalaking iyon ang mga kataga.

Mas lalo siyang tinamad nang makita ang inasta nito. Hinawi niya ito para makawala na madali niya namang nagawa.

Not even a percent.

"Stop following me."

"Why would I? You need my help right?"

"Who the f**k said that I need your help? You're the one who insisted and look what you've done? You ruined everything. Mas lalo mo akong pinahirapan." Huminto siya sa paglalakad. "And don't hell'a tell me that it's just because of that stupid ball."

Kasabay niyon ay ang pagtunog ng bell. It's already 12 o'clock in the afternoon, time for lunch. Gutom na siya, at bago pa siya maubusan ng pagkain ay iniwan niya na nang tuluyan si Simeon para pumunta sa cafeteria.

Kagaya nang palaging nangyayari, nahihinto ang mga estudyante sa tuwing darating siya, at pinaguusapan na naman siya. Their topic is about what happened this past two days. The commotion between her and the first rank and how that 'Simeon' 'protected her' from the first rank, and that was based on what she heard when she pass by a couple of students.

She placed her food on her usual seat under the stairs. Nang makita niyang dalawa na naman ang upuan doon ay kaagad niyang inalis ang isa, para wala ng ibang makiupo.

While she's enjoying her yakisoba, a tray of another yakisoba appeared on her sight brought by a man. Hindi niya na napansin kung paano itong nakapaglagay ng upuan at nakaupo sa table niya.

It's a rank.

"Hi. Can I eat here?"

Kuso. Unbelievable.

Narinig niya ang mas lumalakas na bulungan ng mga estudyante sa paligid nila. Sinulyapan niya ang puwesto ng mga ranggo na bahagyang natatakpan ng hagdanan. Nakatayo ang mga ito at nanonood sa nangyayari.

Wala ang unang ranggo.

Hindi niya sinagot si Quuor at nagpatuloy sa pagkain. Nasulyapan niya pa ang ngiti nito bago niya muling ibaba ang paningin sa pagkain.

"Finally, meron na akong kasama kumain ng yakisoba."

Muli siyang napahinto. Nakakaramdam na naman siya ng katamarang kumilos, dahil may kumakausap na naman sa kaniya. Pero dahil gutom siya ay nagpatuloy siya.

"So you are a newbie? Bakit ngayon ka lang nag-enrolled? Sayang ang nakaraang tatlong taon."

Hinayaan niyang magsalita ang pangalawang ranggo. 

"Or do you have a personal trainor? Nag-enrol ka for diploma?"

Napangisi siya. To kill your future leader. Diploma your ass.

This one is not a peculiar in mind. And she's not looking at anyone's eyes so the peculiars in mind won't able to read her mind.

After washing away her thoughts, she faced the second rank with bore. "Yes." Tipid niya itong sinagot.

She saw his relief when she spoke.

Muli niyang ibinaling ang paningin sa mga ranggo, nabigla ng bahagya sa kaniyang ginawang pagtingin.

"So.. are you planning to attend the ball?"

Matagal siyang napatitig dito. "Maybe."

"Maybe? Everyone is required to attend."

Is that so. Why bother asking me?

Hindi siya sumagot kahit na gusto niya nang sabihin iyon.

"So if you ever made up your mind to attend, can I be your date?"

Kumibot ang labi niya dahil sa narinig. Naramdaman niyang binalot siya nang kaba bagama't hindi halata sa kaniyang mukha. Bigla ay gusto niyang matawa. What's wrong with these people?

"Oh my god! Narinig niyo?! Inalok siya ng pangalawang ranggo!" Muling nangibabaw ang tinig ng mga estudyante.

And why the hell she's having second thought? No. It can't be. Hindi niya gustong um-oo. Hindi. She's just confused.

Napaisip siya. Maybe this could help. Maybe.

"I'll think about it-"

"No, you'll not."

That voice again.

Nag-angat ng paningin ang pangalawang ranggo rito. Napayuko naman siya sa walang laman niya ng plato. This importunate man.

Ramdam niya ang palitan ng tingin ng dalawa. Kaya bago pa man may isang magsalita sa mga ito at tumayo na siya na lumikha ng ingay sa tahimik na silid. Para silang palabas na pinapanood ng mga nasa paligid. Hindi niya inaasahan na ganito ang mangyayari sa pagpasok niya sa unibersidad nito. Hindi makakatulong sa kaniya ang atensiyon.

Ngunit bago pa man siya makaalis ay hinawakan na ni Simeon ang braso niya. Hindi siya nag-abalang lingunin ang kahit sino man sa dalawa, nanatili siyang nakatingin sa kawalan, pinipigilan ang namumuong inis.

"She already have me as her date."

Naramdaman niyang nilingon siya ng pangalawang ranggo.

Bakayarou.

"So ask someone else."

Mayamaya pa ay nasa puwesto na nila ang walong ranggo.

"Quuor, tara na." Anang ikatlong ranggo na napasulyap pa sa kaniya.

Narinig niya ang tipid na tawa ng pangalawang ranggo. "Is that so? Well. Enjoy the night, then."

Isa-isa pa siyang tinignan ng bawat ranggo bago sunod-sunod na umalis ang mga ito.

"I'll go ahead, Xionne. It's nice to talk to you." Matapos ay umalis na ito kasabay ang ikatlong ranggo.

Nice to talk to me? Really.

Ngumisi siya. Naramdaman niya na lang na lumuwag na ang pagkakahawak sa kaniya ni Simeon, nilingon niya ito. He look so livid while looking at the two ranks walked away.

AFTER THE TIRING DAY finally, makakauwi na rin siya sa unit at makakapagpahinga. She doesn't have any accomplishments right now. Hindi niya nakita simula noong nakaraang araw ang unang ranggo.

It's 9 o'clock in the evening kaya naman wala na masyadong estudyante sa paligid. Nagtagal siya sa labas, umaasa na matitiyempuhan ang unang ranggo pero wala.

"Guess today is not my lucky day."

"It really isn't your lucky day, Ishihara."

The duo. Blan and Blue.

Hahamunin na naman siya ng dalawang ito na makipaglaban sa kaniya? Really.

"I don't have time for a duel," gaya ng lagi niyang sinasabi.

"Who say's that we are here for a duel?" Si Blan kaagad ang naunang magsalita. Nilingon nito ang katabi na si Blue.

As fast as a lightning, she became alert. That was a signal. She's sure of it.

Naging mabagal at madrama ang ginawang paglakad ni Blue papalapit sa kaniya.

Awtomatiko siyang napaatras.

"Have you ever experience getting humiliated in public?"

Tuluyan na siyang nanigas sa kinatatayuan niya. Mukhang alam niya na kung saan patungo ito.

"It's none of your business."

Tumawa ng nakakaloko si Blan. Mabilis niya namang naiiwas ang sarili nang tangkain siyang hawakan ni Blue sa braso.

"Hey, Blue. Are you sure that everyone's already asleep?"

"Uh huh." Nakipagtitigan sa kaniya si Blue. His eye's were saying something, like he's sincerely telling her to run like he doesn't like what he's doing right now.

"Get her."

Before anyone else could touch her, tumakbo na siya. Narinig niya pa ang malakas at nangaasar na pagtawa ni Blan.

Bullshit. This won't work. Blan is a peculiar in body.

"Sige Ishihara, takbo!"

Her tears should be falling right now but she still can't feel anything. The thing that's keeping her from running is the thought that she doesn't want to get molested by Blan. The fear isn't there.

She kept running until she reach the park. Doon siya dadaan pabalik sa unit, the short-cut.

Nakaramdam siya ng panlulumo nang makitang nakaupo na sa isa sa mga swing si Blan. Kunwari pa nitong nililinis ang kuko na para bang naiinip sa paghihintay sa kaniya.

"Ang tagal mo naman. Nababagot na ako." Tumayo ito at nakapamulsang naglakad ng marahan papalapit sa kaniya na hindi nalalayo sa sampung metro. Nanunuya itong tumawa. "Wala ka pa ring reaksiyon?"

Enough of running Ishihara.

Hinawakan niya ang kaniyang salamin sa mata at marahan iyong inalis at itinapon sa madamong parte ng parke.

Nahinto ito sa paglalakad at taas-kilay na sinundan ang ginawa niya. "O? Wala akong natatandaan na sinabihan kita ng walang kuwenta."

Nanatili siyang walang imik, hinihintay na tuluyan itong lumapit.

Naiinip na siya. Gusto niya ng magpahinga.

"Hawakan niyo."

Ginapang siya ng gulat nang marinig ang sinabi nito. s**t. Kahit hindi niya man lingunin ay nararamdaman niyang may higit sa limang lalaki ang nasa likuran niya.

Kaagad siyang nagtapon ng sipa nang marinig ang yabag ng papalapit na mga paa.

Bullshit.

Habang nilalabanan niya ang mga ito, ay mas nawawalan siya ng pag-asa. These men are peculiars in body.

Nasapak siya, hindi siya kaagad nakailag. Pinunasan niya ang tumulong dugo sa gilid ng kaniyang labi. Nilingon niya si Blan na prenteng pumapalakpak sa pwesto habang nakikita siyang naghihirap.

"Let go of me." Nagtitimpi siya.

Ngunit hindi siya binitawan nang isa sa mga ito. Hanggang sa hawak na rin ng isa pa ang kabila niyang braso.

She can handle a peculiar in body. But not as many of them. They still have the ability that she don't have.

"I said let go." Again, this is how calm she is.

Bakit pa nga ba siya umaasa na papakawalan siya ng mga ito. They are here to ruin her. Ofcourse they won't stop until they're done.

"Itali niyo na," Blan shouted and murmured, naiirita. "Gago ka Blue, nasa'n ka na!"

Nawalan na siya ng ganang magpumiglas. Hinayaan niyang itali siya ng mga iyon sa isa sa mga punong nakahilera sa daan ng parke.

Blan lighted-up a cigarette with that familiar lighter. Halos ipasinghot na nito sa kaniya lahat ng usok na lumalabas sa sigarilyo.

"You embarassed us. Dapat lang na maranasan mo rin ang naranasan namin."

"I didn't know that you're this childish. You can't even accept your defeat."

Nakatanggap siya nang malakas na sampal mula rito. Dahil doon ay bumaling sa kanan ang ulo niya. Halos madurog ang panga niya nang dakmain ito ni Blan at sapilitang iharap sa kaniya.

"Ofcourse I won't. It isn't considered defeat after all 'cuz that's not a proper duel." Marahas nitong binitawan ang kaniyang panga. "Alam kong wala ka namang pagsasabihan ng lahat ng ginawa at gagawin ko. Una sa lahat, you are hated by everyone. Pangalawa, I am sure that you're pride is high enough to not seek help from the ranks and lastly hindi ka na makakapagsalita pagkatapos nito dahil sa kahihiyan."

Napangisi siya. Hindi apektado.

"And I remember! Simeon is probably jailed at the punishment hall right now."

Naglaho ang ngisi niya.

Binalingan nito ang mga estudyanteng alalay. "Hubaran niyo."

Itutuloy. .