“คนบ้า! ออกไปเดี๋ยวนี้นะ”
ตะโกนไล่เสียงสั่น ถ้ามีมีดอยู่ในมืออยากจะฟันหน้ายั่วยุให้สาสม ผู้ชายอะไรป่าเถื่อนที่สุด
“หยุดทำตัวเป็นนางเอกละครหลังข่าวสักทีเหอะ เกลียดนักเชียวพวกปากอย่างใจอย่าง น่ารำคาญ”
“ฉันปากอย่างใจอย่างตรงไหนไม่ทราบ!”
ลำคอระหงเชิดถามอย่างถือดี
“เหอะ! พอโดนกระแทกก็ร้องครางลั่นห้อง บิดหน้าแอ่นหลังเรียกร้องสัมผัสเร่าร้อน แต่พอเสร็จสมความใคร่ก็เริ่มทำเป็นหวงเนื้อหวงตัว ผัวแตะนิดแตะหน่อยทำเป็น อุ๊ย! อย่านะ จะทำอะไรฉัน คนบ้า! คนเลว! เนี่ยแหละนิสัยนางเอกจอมน่ารำคาญ”
ทำทีพูดเสียงเล็กเสียงน้อยเลียนแบบเธอ โรสรินอยากกระโจนฆ่าเขาให้ตายคามือแต่ก็ไม่กล้า กลัวตัวเองจะเป็นฝ่ายถูกฆ่าด้วยไฟพิศวาสมากกว่า!
“เลิกสักทีนิสัยแบบนี้ อย่าริเอามาใช้กับคนอย่างแดเนียลเชียว เดี๋ยวพ่อหมันไส้ขึ้นมาจะจัดอีกสักสิบยก เอาให้ขาถ่างเดินลงจากเตียงไม่ได้เลยคอยดู!”
วาจาสุดห่ามกล่าวอย่างไม่ลดละ ชี้หน้าขู่ส
