“Çok konuşuyorsun.”
“Peki son bir soru, lavabo nerede?”
“Koridorun sonunda.”
Onu orada bırakıp tuvalete girdim. Ellerimi yıkarken karşımdaki kırık aynada yansıyan görüntümü görünce gözlerim irice açıldı. Saçlarım birbirine girmiş, gözlerimin altında siyah bir çukur oluşmuş ve yüzüm canlılığını yitirmişçesine soluklaşmıştı. Ruhumun ıstırabı adeta dışa yansıyordu. Allah’ım tam bir zombi gibiydim. Bu berbat halimi umursamamaya çalışarak avucuma suyu doldurduktan sonra yüzüme çarptım ama yine de çıkmadan önce elimle saçlarımı tarayıp şekle sokmayı ihmal etmedim. Diğer odaya girmekten vazgeçip biraz hava almak için dışarıya çıktım. Akşam ki yaşadıklarımdan sonra kaçmak gibi bir düşüncem yoktu. Sanırım kabullenmeye başlamıştım yaşadıklarımı. Dışarıda gezinen Memo beni görünce yüzünde samimi
