“ไอ้เซ”
“ว่า??” เซริหันไปมองน้ำหอมที่กำลังมองเธอด้วยสายตาสงสัย ก่อนน้ำหอมจะถามพลางชะเง้อมองซ้ายขวามองหาร่างสูงคุ้นตาที่คอยวนเวียนอยู่ใกล้เพื่อนเธออยู่ตลอดเวลา
“วันนี้พี่อรัลของแกหายไปไหน ทำไมไม่เห็นหน้าเลย”
“ไม่รู้สิ” เซริตอบเสียงเรียบเหมือนไม่ได้ใส่ใจอะไรกับการหายตัวไปของอรัล
“อ้าว!! พี่เขาไม่ได้บอกแกเหรอ” น้ำหอมขมวดคิ้วสงสัย
“บอก”
“เอ้า!! ไอ้เซ นี่แกกวนประสาทหอมเหรอ” น้ำหอมทำตาโตแล้วตีแขนเพื่อนเบา ๆ ด้วยความหมั่นไส้ที่โดนเพื่อนตัวเองแกล้ง
“ก็พี่รัลบอกว่ามีธุระแค่นั้น” เซริพูดพลางก้มหน้าซ่อนยิ้มเจ้าเล่ห์ไว้ น้ำหอมมองท่าทางนั้นก็ถอนหายใจยาวก่อนจะส่ายหน้า
“เออดีจริง ๆ ไอ้เพื่อนคนนี้แกล้งทำเป็นไม่สน แต่หน้าแกแม่งแดงไปถึงหูแล้วอ่ะ”
“ไม่ใช่สักหน่อย!!” เซริรีบเงยหน้าขึ้นมาปฏิเสธแต่หน้ากลับยิ่งแดงยิ่งกว่าเดิม
“เออ ๆ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่” น้ำหอมยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะควงแขนเพื่อนรักไว้แล้วพาเดิน
