“เซ... พี่ขอโทษ”
อรัลยกมือของเธอขึ้นมาแนบแก้มสากจูบลงบนฝ่ามือเบา ๆ ความอบอุ่นจากการกระทำของเขาแผ่ซ่านเข้ามาจนเซริรู้สึกได้ สัมผัสที่เธอคิดว่าจะไม่มีวันได้สัมผัสมันอีกแล้ว
“พี่รู้ว่าตัวเองโง่และผิดที่รู้ตัวช้า พูดอะไรไม่คิดถึงความรู้สึกของเซ แต่ตอนนี้พี่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเอง ว่าพี่รักเซ”
“พี่รัล”
“เซหายโกรธและให้อภัยพี่แล้วใช่ไหม”
“...” เซไม่ตอบแต่เลือกที่จะมองสบตาอรัลเพื่อให้เขาหาคำตอบเอง
“เป็นแฟนกับพี่นะ”
เซริเบิกตากว้างเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดนั้น หัวใจเธอเต้นรัวแรงจนไม่เป็นจังหวะ รู้สึกเหมือนเวลารอบตัวหยุดหมุนไปชั่วขณะ ดวงตาคู่นั้นที่จ้องมองเธอเต็มไปด้วยความจริงจังและความรู้สึกที่ล้นทะลักเกินจะเก็บซ่อนไว้
เธอกะพริบตาถี่ ๆ พยายามกลั้นน้ำตาที่เริ่มเอ่อขึ้นมา ใบหน้าแดงระเรื่อเพราะความรู้สึกมากมายที่ถาโถมเข้ามา ทั้งตื้นตัน ทั้งดีใจ ทั้งไม่อยากเชื่อ
“พี่รัล พี่แน่ใจเหรอคะ??” เส
