“ขอบคุณพี่ซันมากเลยนะคะ ที่ขับรถมาส่งน้อง” เซริหันมายิ้มขอบคุณพี่ชายสุดที่รักที่ขับรถมาส่งเธอถึงหน้าคอนโดของน้ำหอม
“จะเกรงใจทำไม ว่าแต่เราเถอะเมื่อไหร่จะยอมเอารถมาใช้สักที” ซันเอื้อมมือไปจับหัวเซริโยกไปมาด้วยความเอ็นดู ขับรถแค่นี้ไม่ได้ทำให้เขาเหนื่อยสักหน่อยจะเกรงใจเขาทำไมก็ไม่รู้ แต่ก็อดจะแซวน้องสาวของตัวเองไม่ได้ รถส่วนตัวก็มีแต่ไม่เคยแตะ
“พี่ก็รู้ว่าเซไม่ชอบขับรถ ชอบเป็นผู้นั่ง”
“หึหึ พูดแบบนี้ทุกครั้ง แล้วก็ปล่อยให้พี่ชายขับรถรับส่งอยู่เรื่อย” ซันหัวเราะเบา ๆ กับคำตอบที่ได้ยินมานับครั้งไม่ถ้วนจนคุ้นเคยแล้ว
“ก็มีพี่ขับให้นั่งมันสะดวกกว่านี่นา แถมปลอดภัยด้วย” เซริยิ้มแห้ง ๆ ก่อนจะส่งสายตาออดอ้อนกลับไป
“อ้างเก่งขึ้นทุกวันนะเรา” ซันยกมือขึ้นขยี้ผมน้องสาวเบา ๆ อย่างมันเขี้ยวแต่ก็ยังเต็มไปด้วยความรักและเอ็นดู
“งั้นคราวหน้าพี่ไม่ว่าง จะไปยังไง”
“ก็เรียกแท็กซี่ไง หรือไม่ก็โทรหาพี่ซันให
