ทันทีที่ย่างเท้าเข้าสู่รั้วมหาลัยเซริก็ชะงักเมื่อเห็นใครบางคนมายืนขวางอยู่ตรงหน้า เธอเงยหน้าขึ้นมองและทันทีที่เห็นว่าเป็นใคร รอยยิ้มที่มีอยู่หน้าก็พลันหายไปดวงตาที่เคยสดใสก็เปลี่ยนเป็นเรียบนิ่งและไม่มีคำพูดใด ๆ หลุดออกมาสักคำ
“หายไปไหนมา” น้ำเสียงนิ่ง ๆ เอ่ยออกมากับดวงตาคมกริบจ้องมองเธอไม่วาง
“...” เซริไม่ตอบ เธอยืนมองหน้าเขาเงียบ ๆ ไม่ใช่เพราะไม่รู้จะพูดอะไร แต่เพราะ... ไม่อยากพูดอะไรกับเขาเลยต่างหาก เธอแค่อยากเดินผ่านเขาไปเหมือนคนแปลกหน้าคนหนึ่งที่ไม่เคยรู้จักกัน
“ฉันถาม... ทำไมไม่ตอบ??” น้ำเสียงที่เอ่ยถามย้ำเริ่มเข้มและหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย
“เรื่องของเซ... มันไม่เกี่ยวกับพี่” เธอพูดเรียบ ๆ ดวงตายังคงมองตรงไปโดยไม่ไหวหวั่น
“ทำไมจะไม่เกี่ยว อยู่ ๆ ก็หายไป ทำให้คนอื่นต้องเดือดร้อนตามหา”
“ตามหาทำไมคะ??” เธอเงยหน้าขึ้นถามสีหน้าดูเฉยชา แววตาไร้ซึ่งความรู้สึก แต่ไม่มีใครรู้... ว่าในใจเธ
