Ep.4: ไม่ได้สนใจ
1278 Words
“อ๊ะ!!” เซริร้องด้วยความตกใจเมื่ออยู่ ๆ ก็มีคนมาจับหัวเธอโยกไปมา แต่พอมองไปแล้วเห็นว่าเป็นเหนือเมฆพี่รหัสสุดหล่อของเธอก็ยิ้มกว้างด้วยความดีใจ
“พี่เหนือ สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีค่ะพี่เหนือ” น้ำหอมยิ้มหวานทักทายเหนือเมฆ
“ไงเรา” เหนือเมฆพยักหน้าให้น้ำหอมพร้อมกับนั่งลงข้าง ๆ เธอ เขามองเซริด้วยสายตาเอ็นดู
“เรื่อย ๆ ค่ะ แล้วพี่เหนือไปไหนมาคะเนี่ย”
“มาหาเรานั่นแหละ”
“มีอะไรกับเซหรือเปล่า”
“คิดถึง”
“พี่เหนือพูดอะไร อย่าล้อเล่นแบบนี้สิคะ”
“หึหึ พี่มาแจ้งเรื่องวันนัดเลี้ยงสายรหัสน่ะ” เหนือเมฆหัวเราะในลำคอที่เห็นเซริหน้าเหวอ ยกมือลูบผมเธอเบา ๆ
“แค่นี้เองไม่เห็นต้องมาบอกด้วยตัวเองเลย ส่งข้อความมาก็ได้”
“พี่ก็อยากเจอน้องรหัสคนสวยของตัวเองบ้างไม่ได้หรือไง”
“ได้สิค่ะ ว่าแต่นัดเมื่อไหร่เหรอคะ”
“วันเสาร์นี้”
“ค่ะ เดี๋ยวเซบอกนิดา”
“อื้ม เรื่องเรียนเป็นไงบ้าง ถ้าติดปัญหาตรงไหนไม่เข้าใจถามพี่ได้นะ”
“โอ๊ยยย พี่ไม่ต้องห่วงไอ้เซหรอกค่ะ ห่วงหอมดีกว่า”
“แล้วเราติดปัญหาตรงไหน ปรึกษาพี่ได้นะ” เหนือเมฆหันไปมองน้ำหอมด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ดวงตาคมของเขาดูใจดีจนทำให้น้ำหอมที่ตอนแรกแค่แกล้งพูดเล่นต้องออกอาการเขินอายแทน
“เอ่อ... หอมก็แค่พูดไปงั้นแหละค่ะ ไม่มีอะไรหรอก” น้ำหอมยิ้มแหย ๆ โบกมือปฏิเสธ เซริมองเพื่อนด้วยสายตาเอ็นดู ก่อนจะหันกลับมามองเหนือเมฆ
“ขอบคุณนะคะพี่เหนือ ถ้าเซมีปัญหาเดี๋ยวจะไปหาพี่แน่นอนค่ะ”
“ดีมาก ถ้าเราไม่เข้าใจอะไรตรงไหน พี่ก็พร้อมช่วยอยู่แล้ว” เหนือเมฆยิ้มพอใจ
เซริพยักหน้าแล้วยิ้มกว้างให้พี่รหัสสุดหล่อแสนใจดีของเธอ นอกจากเหนือเมฆจะเป็นพี่รหัสที่ดีแล้ว เขายังเป็นคนที่อบอุ่นและใจดีเสมอ ตั้งแต่วันแรกที่จับฉลากได้เหนือเมฆเป็นพี่รหัส เธอก็รู้สึกว่าเธอโชคดีมากเพราะพี่เขาคอยดูแลและช่วยเหลือมาตลอด
“ว่าแต่พี่เหนือ ท่าทางวันนี้ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษเลยนะคะ” เซริเอียงคอมองเขาด้วยความสงสัย เหนือเมฆหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นโยกหัวเธอเล่นอีกครั้ง
“ก็ได้เจอเราไง”
“พี่เหนือ!! พูดแบบนี้อีกแล้วนะคะ” เซริทำแก้มพองใส่เขา ขณะที่น้ำหอมกลั้นขำกับท่าทางของเพื่อน
“โอเค ๆ พี่ไม่แกล้งแล้ว” เหนือเมฆยิ้มอย่างเอ็นดู ก่อนจะมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือ
“อีกเดี๋ยวเราต้องขึ้นเรียนกันใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ” น้ำหอมตอบก่อนจะยิ้มแซว
“พี่เหนือจะไปส่งไอ้เซไหมคะ”
“ถ้าอยากให้ไปส่งก็ได้นะ หึหึ” เหนือเมฆหัวเราะในลำคอเบา ๆ แต่เซริรีบส่ายหน้า
“ไม่เป็นไรค่ะ เซไปเองได้”
“แน่ใจ??”
“แน่ใจค่ะ”
“หึหึ” เหนือเมฆหัวเราะอย่างพอใจ ก่อนจะยกมือขยี้ผมเซริเล่นอีกครั้งจนเธอต้องรีบปัดมือเขาออก
“พี่เหนือ!! ผมเซยุ่งหมดแล้วเนี่ย"
“โอเค ๆ ไม่แกล้งแล้ว ไปเรียนดี ๆ ล่ะ มีอะไรก็ทักมา"
“ค่ะ พี่เหนือก็เหมือนกันนะคะ" เหนือเมฆยิ้มรับ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินจากไป ปล่อยให้เซริมองตามหลังเขาไปเงียบ ๆ น้ำหอมแอบอมยิ้มก่อนจะกระซิบแซว
“เซ... พี่เหนือดูจะเอ็นดูแกเป็นพิเศษเลยนะ หอมว่าพี่เขาชอบแกแน่เลย”
“บ้า!! เขาแค่เป็นพี่รหัสที่ดีเฉย ๆ แกติดมาก” เซริหันมามองเพื่อน
“หืม... แน่ใจเหรอ??” น้ำหอมยิ้มเจ้าเล่ห์ เซริไม่ตอบ แต่หันกลับไปมองทางที่เหนือเมฆเพิ่งเดินจากไปเมื่อครู่ ทุกครั้งที่เธออยู่ใกล้เหนือเมฆหัวใจของเธอไม่ได้เต้นแรงแต่กลับรู้สึกอบอุ่น
ห่างออกไปไม่ไกลจากที่เซริและน้ำหอมนั่งเล่นกัน มีสายตาคมกริบคู่หนึ่งจับจ้องทุกการกระทำของเธอโดยไม่ละสายตาแม้แต่วินาทีเดียว ตั้งแต่เหนือเมฆเดินเข้ามาจนเดินจากไป
“ไอ้ห่ารัล!!” เสียงของภีมดังขึ้นทำลายความเงียบ ทำให้อรัลที่กำลังจ้องเซริอยู่ต้องหันมามองเพื่อนด้วยสายตาหงุดหงิด
“อะไรของมึงอีก”
“กูเห็นนะ”
“เห็นอะไร”
“เห็นว่ามึงมองน้องเขาตาไม่กะพริบเลย!!” ภีมหรี่ตามองอรัลอย่างจับผิด อรัลเบือนสายตากลับไปทางเดิม แต่ภายนอกยังคงทำหน้าตายตามสไตล์
“ก็มองปกติไหม คิดมากนะมึง”
“หึ ปกติ?? เชื่อมึงก็บ้าแล้ว ไอ้ห่ารัล” ภีมแค่นหัวเราะ ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้
“แม่ง... มึงมองน้องเขาขนาดนั้น”
อรัลนิ่งเงียบไม่โต้ตอบ ขณะเดียวกันก็ลอบมองไปที่เซริอีกครั้ง ตอนนี้เธอกำลังก้มหน้าหัวเราะอะไรบางอย่างกับเพื่อน ดวงตาของเธอเป็นประกาย ความสดใสของเธอมันขัดใจเขาชะมัด โดยเฉพาะเวลาที่เธอยิ้มให้ไอ้ผู้ชายคนนั้น
“ว่าแต่... ไอ้ผู้ชายคนนั้นใครวะ” ภีมมองเหนือเมฆที่เพิ่งเดินจากไป
“ดูสนิทกับน้องเขาฉิบหาย”
“ไม่รู้ กูไม่ได้สนใจ” อรัลตอบเสียงเรียบ
“อ้าว!! แล้วทำไมมึงทำหน้าไม่สบอารมณ์ขนาดนั้นล่ะ ฮ่า ๆ ๆ ๆ” ภีมเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่เชื่อพลางแซวขำ ๆ ก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดังด้วยความชอบใจ
“กูไม่ได้สนใจ”
“เออ!! กูจะรอดู...” ภีมยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะกอดอกมองอรัลด้วยสายตาจับผิด เขาเป็นเพื่อนกับอรัลมานานทำไมจะดูไม่ออกว่าสายตาที่ไอ้เพื่อนตัวดีใช้มองสาวคนนั้นแตกต่างจากที่ใช้มองสาวคนอื่นยังไง
เซริเดินคุยกับน้ำหอมขณะก้าวลงจากอาคารเรียน แต่จู่ ๆ เธอก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงเรียกดังมาจากด้านหลัง
“พี่เซ!!”
ทันทีที่เธอหันไปตามเสียงก็เห็นนิดาวิ่งตรงมาพร้อมรอยยิ้มสดใสโดยมีเพื่อนของนิดาก็เดินตามมาติด ๆ เธออดไม่ได้ที่จะทักทายด้วยรอยยิ้ม
“อ้าว!! นิดา”
“พี่หอม สวัสดีค่ะ” นิดาไม่ลืมจะทักทายเพื่อนสนิทของพี่รหัสตัวเอง
“สวัสดีจ้ะ นิดา” น้ำหอมรับไหว้พลางส่งยิ้มให้
“พวกพี่เพิ่งเลิกเรียนเหรอคะ”
“ใช่ แล้วนิดาล่ะ เพิ่งเลิกเหมือนกันเหรอ”
“ค่ะ” นิดาพยักหน้ารับ ก่อนจะนึกขึ้นได้ถึงเรื่องสำคัญ
“พี่เซ เรื่องเลี้ยงสายรหัสน่ะ”
“ทำไมเหรอ หรือว่านิดาไม่ว่าง พี่จะได้บอกพี่เหนือให้เลื่อนวันดีไหม”
“ว่างค่ะ” นิดารีบตอบกลับทันที แววตาเป็นประกายอย่างตื่นเต้น เซริหัวเราะให้กับท่าทางกระตือรือร้นของอีกฝ่าย
“งั้นเสาร์นี้เจอกันนะ”
“โอเคค่ะ แล้วพี่เซจะไปกี่โมงเหรอคะ”
“น่าจะไปพร้อมหอมแหละแต่พี่ไม่แน่ใจว่ากี่โมง” นิดาพยักหน้ารับ
“ค่ะ งั้นเจอกันวันเสาร์นะคะพี่เซ นิดาขอตัวก่อนนะ”
“จ้า”
เซริมองตามนิดาน้องรหัสคนสวยที่พ่วงดีกรีดาวคณะที่เดินจากไปพร้อมกลุ่มเพื่อนของเธอ ก่อนจะหันกลับมาคุยกับน้ำหอมต่อพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้า
- Writer
