“พี่รักเซ”
คำว่ารักที่หลุดออกมาจากปากของอรัล ทำเอาโลกทั้งใบของเซริหยุดไปชั่วขณะ มันเป็นคำง่าย ๆ แต่พอออกมาจากปากผู้ชายที่ไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหน ทำให้มันกลายเป็นคำที่หนักแน่นและมีความหมายมาก
หัวใจของเซริเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกอก น้ำตาที่เหมือนจะหยุดไหลกลับไหลรินลงมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป มันไม่ใช่น้ำตาเพราะความเจ็บปวด แต่เป็นน้ำตาแห่งความสับสนและไม่เข้าใจ
“พี่รักเซ จริง ๆ เหรอคะ??” เสียงของเธอสั่นเครือเหมือนกลัวว่าคำตอบที่ได้ยินจะไม่เป็นอย่างที่คิด กลัวเป็นเพียงแค่คำโกหกเพื่อจะรั้งเธอไว้ข้างกาย
“ใช่... พี่รักเซ รักมาก รักตั้งแต่เมื่อไหร่รู้ รู้เพียงแค่ว่าตั้งแต่เห็นเซครั้งแรกในหัวพี่ก็มีเซอยู่ตลอดเวลา” อรัลพยักหน้าดวงตาคมคู่นั้นจ้องมองเธอ เขายิ้มก่อนจะพูดต่อ
“แต่พี่มันโง่เอง... โง่จนทำร้ายคนที่ตัวเองรักให้เจ็บปวด”
เซริกัดปากแน่น เธอไม่ใช่คนใจแข็งแต่ก็ไม่คิดจะให้อภัย
