Ep.1: ไม่ใช่สเปค
1298 Words
“ไอ้เซ ไปเที่ยวกัน” เสียงใสของน้ำหอมดังขึ้นจากด้านหลัง ก่อนที่วงแขนเล็ก ๆ จะโอบรัดเอวบางของเซริแน่น พร้อมกับท่าทางออดอ้อนออเซาะที่เธอคุ้นเคย เซริถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะอมยิ้มเพราะเธอรู้อยู่แล้วว่าไม่มีทางปฏิเสธเพื่อนได้
“เที่ยว??” เซริเลิกคิ้วหันไปมองเพื่อนสนิทด้วยท่าทางสงสัย ก็แหม... ทุกครั้งที่น้ำหอมชวนเที่ยว มันไม่เคยซ้ำเดิมเลยสักครั้ง บางวันพาไปตระเวนชิมของอร่อยตามตลาดนัด ตลาดเปิดท้าย บางวันลากไปลองเสื้อผ้าเกือบทั้งห้าง หรือบางครั้งก็ลงเอยที่ร้านเกมโดยไม่รู้ตัว
“ไปเดินห้างไง หาอะไรกินอร่อย ๆ หรือไม่ก็ดูหนังสักเรื่อง” น้ำหอมยิ้มกว้างดวงตาเป็นประกายบ่งบอกว่ามีความสุขแค่ไหนเวลาพูดถึงเรื่องที่กำลังจะไปทำ
“ก็ได้ แต่ครั้งนี้หอมเลี้ยงนะ” เซริเหลือบมองเพื่อนก่อนจะยิ้มขี้เล่น
“โอเค!! งั้นไปกันเลย” ไม่รอให้เซริเปลี่ยนใจน้ำหอมรีบดึงมือเพื่อนรักออกจากห้องเรียนไปทันที ท่ามกลางเสียงหัวเราะเบา ๆ ของทั้งสองสาว
เซริส่ายหน้าให้กับความใจง่ายของเพื่อนสนิท แต่ก็ยอมปล่อยให้เพื่อนลากเธอไปแต่โดยดี เพราะรู้อยู่แล้วว่าต่อให้ปฏิเสธไปสุดท้ายก็ต้องไปอยู่ดี
เสียงพูดคุยหัวเราะของสองสาวดังแว่วไปตามทางเดินของมหาวิทยาลัย ขณะที่พวกเธอกำลังมุ่งหน้าไปยังลานจอดรถ น้ำหอมพูดไม่หยุดส่วนเซริก็หัวเราะตามเพื่อนสนิทไปด้วยอีกคนจนแทบไม่ได้สนใจมองทาง
“ว้าย!!/เฮ้ย!!” ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากในจังหวะที่พวกเธอเดินสวนกับใครบางคนอยู่ ๆ เซริก็หงายหลังจนเกือบล้มลงไปกองอยู่ที่พื้นถ้าไม่มีอ้อมแขนแข็งแรงของใครบางคนรวบตัวเธอไว้ได้ทัน
“โอ๊ยยย... ขอโทษค่ะ” เซริรีบพูดออกมา แต่ยังไม่ทันได้เดินไปไหนเธอก็รู้สึกถึงแรงดึงที่ศีรษะของตัวเอง พอหันไปมองก็เห็นว่าเส้นผมของเธอพันกับกระดุมเสื้อของเขา และนั่นก็คือสาเหตุที่ทำให้เธอเกือบหงายหลังไปเมื่อกี้นั่นเอง
เซริชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะพยายามขยับตัวออก แต่ขยับไปมาเท่าไหร่ก็เหมือนยิ่งพันกันหนักขึ้น ทำให้ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าก้มลงมองปัญหาที่เกิดขึ้น
“อยู่นิ่ง ๆ เดี๋ยวผมแกะออกให้” น้ำเสียงทุ้มสุภาพเอ่ยออกมาพร้อมกับเขาพยายามช่วยแกะผมของเธอที่พันอยู่กับกระดุมเสื้อออกช้า ๆ อย่างระมัดระวัง จนกระทั่งในที่สุดผมของเธอก็หลุดออกมา
เซริมองใบหน้าด้านข้างของเขาโดยที่เขาไม่รู้ตัวเพราะผู้ชายตรงหน้าดูสูงกว่าเธอมาก โครงหน้าคมเข้มหล่อ ดวงตาลุ่มลึกที่มองลงมาทำให้เธอเผลอกลั้นหายใจไปชั่วขณะ
“เรียบร้อยแล้ว” เขาพูดขึ้นในที่สุดพร้อมกับผมของเธอที่เป็นอิสระ เซริรีบเงยหน้าขึ้นยิ้มหวานให้เขาด้วยความขอบคุณ
“ขอบคุณค่ะ”
“ไม่เป็นไร” ชายหนุ่มพูดสั้น ๆ ก่อนจะพยักหน้าให้เธอเล็กน้อยแล้วเดินจากไปพร้อมกับเพื่อน ทิ้งให้เซริยืนอยู่ตรงนั้น ในขณะที่สายตาของเธอยังคงจับจ้องแผ่นหลังของเขาที่ค่อย ๆ ลับหายไป แม้จะเป็นเพียงแค่เหตุการณ์เล็ก ๆ ที่เกิดขึ้นในเวลาไม่นานแต่หัวใจของเธอกลับเต้นแรงอย่างประหลาด
“ไอ้เซ!!” เสียงเรียกดังลั่นของน้ำหอมทำให้เซริสะดุ้ง เธอหันไปมองเพื่อนสนิทที่ตอนนี้มีสีหน้าตื่นเต้นสุดขีด แววตาเป็นประกายราวกับเพิ่งเจอไอดอลในดวงใจ
“อะไรเล่า!? จะเรียกเสียงดังทำไม ตกใจหมดยืนใกล้แค่นี้เอง” เซริขมวดคิ้วมองน้ำหอมอย่างไม่เข้าใจ
“ก็พี่คนนั้นน่ะสิ!!” น้ำหอมรีบคว้าแขนเซริเขย่าเบา ๆ ด้วยความตื่นเต้นจนเซริต้องแกะแขนตัวเองออก
“ทำไม??”
“เซ!! นี่แกไม่รู้จริง ๆ เหรอว่าผู้ชายที่ช่วยแกเมื่อกี้คือใคร!?” เซริกะพริบตาปริบ ๆ เธอมองหน้าเพื่อนแล้วส่ายหัวปฏิเสธก่อนจะเหลือบมองไปทางที่ชายหนุ่มคนนั้นเดินจากไปเมื่อครู่
“ไม่ แล้ว??” น้ำหอมถอนหายใจอย่างเหลืออดก่อนจะพูดด้วยเสียงกระซิบที่แฝงไปด้วยความตื่นเต้นที่ยังไม่จางหาย
“ก็พี่อรัลไงล่ะ!! หนุ่มหล่อสุดฮอตของมหาลัยเราเลยนะ”
เซรินิ่งไปครู่หนึ่งเธอเคยได้ยินชื่อนี้ผ่าน ๆ จากเพื่อนในคณะ แต่ก็ไม่ได้สนใจเป็นพิเศษ เพราะข่าวความฮอตปรอทแตกที่มาพร้อมกับความเจ้าชู้ที่ดังไม่แพ้กันของเขา
“แล้วไง??” เธอถามกลับแบบไม่ค่อยอินเท่าไหร่ ทำให้น้ำหอมถึงกับมองอ้าปากค้างด้วยความไม่อยากเชื่อ
“อะไรคือแล้วไง!? ก็พี่เขาน่ะโคตรจะหล่อเลย ยิ่งเห็นใกล้ ๆ ยิ่งหล่อมาก แถมดูอบอุ่นละมุนสุด ๆ” น้ำหอมทำท่าทางเพ้อฝันทำให้เซริส่ายหน้าอย่างเอือม ๆ พลางพูดเบรกพร้อมกับยกมือขึ้นกุมขมับ
“พอแล้ว ๆ เลิกตื่นเต้นได้แล้ว สรุปจะไปห้างกันไหม”
“ไปสิ!!”
“ไอ้รัล!!” ทันทีที่สามหนุ่มเดินออกห่างจากจุดเกิดเหตุ ภีมเรียกชื่อเพื่อนสนิทอย่างอรัลที่กำลังสนใจโทรศัพท์ในมือเสียงดังจนอีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมองด้วยสายตาหงุดหงิด อยู่ใกล้แค่นี้แต่เสือกเรียกเขาซะเสียงดัง ตกใจหมด...
“อะไร”
“ผู้หญิงเมื่อกี้แม่งโคตรน่ารักเลย” ภีมพูดพลางยิ้มอย่างมีเลศนัยและรู้ทัน อรัลเหลือบมองภีมแว๊บหนึ่งก่อนจะยักไหล่ด้วยท่าทางเหมือนไม่แคร์ไม่สนใจอะไรมากนัก
“ก็น่ารักดี”
“มึงไม่สนใจเหรอวะ” ภีมกลับไม่หยุดแค่นั้น เขาโคลงหัวไปมาอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง ว่าเสือผู้หญิงอย่างอรัลจะไม่สนใจผู้หญิงน่ารัก
“แล้วไง??” อรัลถามกลับสั้น ๆ ราวกับไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรพิเศษไปมากกว่าผู้หญิงทั่วไป
“ปกติมึงไม่เคยปล่อยผ่านสาวสวยไปง่าย ๆ ไง”
“ไม่รู้สิ เธอไม่ใช่สเปคกูมั้ง”
“ก็จริง” ภีมเห็นด้วยกับคำพูดของอรัล เพื่อนเขามันเป็นพวกชอบสาวสวยเซ็กส์ เอ็กซ์ อึ๋ม เพราะสาว ๆ พวกนั้นมักจะร้อนแรงเวลาอยู่บนเตียง แต่ผู้หญิงคนเมื่อกี้ออกแนวหวาน ๆ ใส ๆ ห่างจากคำว่าสเปคของเพื่อนเขาลิบลับ
“แต่น่ารักไม่ธรรมดาเลยนะเว้ย มึงไม่สนใจจริงดิ”
“ไอ้ภีมมึงจะอยากรู้อะไรนักหนา” เก้าเพื่อนสนิทอีกคนที่ฟังอยู่ด้วยอดจะพูดขัดขึ้นมาไม่ได้ เพราะเขาเองก็เริ่มรำคาญไอ้ความช่างซักช่างถามความอยากรู้ของภีมเต็มที
“ก็กูอยากรู้”
“เสือกไม่เข้าเรื่อง”
“ไอ้ห่าเก้า!!”
“เรื่องจริง”
“มึงไม่อยากรู้ก็เงียบปากไว้แบบเดิมนั่นแหละดีแล้ว”
“หึ” เก้าเค้นเสียงในลำคอด้วยความชอบใจที่เห็นท่าทางฮึดฮัดไม่พอใจของภีม
“เลิกเรียนแล้วไปแดกเหล้าที่ผับไอ้รัลกัน กูอยากแดกเหล้า”
“มึงก็ไปทุกวันอยู่แล้วไหม”
“ไอ้ห่าเก้า มึงอย่าขัดกูทุกเรื่องได้ไหม” ภีมหันมาโวยวายใส่เก้าเสียงดังด้วยความหงุดหงิดไม่พอใจ ไอ้นี่เงียบ ๆ ไม่พูดนะดีแล้ว พูดทีไรเหมือนหลอกด่าเขาทุกที คนหล่อเซ็ง...
- Writer
