เซริเดินหน้าบูดบึ้งตามหลังอรัลเข้ามาในผับ เธอไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าทำไมเขาต้องลากเธอมาด้วย ทั้งที่เธอไม่อยากมา เลยแม้แต่น้อย ถ้าต้องเลือกเธออยากนอนกลิ้งอยู่บนเตียงมากกว่า
“คนบ้าอำนาจ ชอบบังคับ”
“บ่นอะไร” เสียงทุ้มกระซิบอยู่ข้างหู ทำให้เซริที่กำลังทำหน้ามุ่ยสะดุ้งก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความขัดใจ
“ก็เซไม่ได้อยากมาสักหน่อย” เธอบ่นอุบ แก้มป่องออกเล็กน้อยเพราะความไม่พอใจ
“แต่ฉันอยากให้มา” อรัลตอบเรียบ ๆ แต่สายตากลับมีแววเจ้าเล่ห์นิด ๆ แฝงอยู่
“แล้วเซต้องแคร์เหรอ”
อรัลหันมาทางเธอช้า ๆ ก่อนจะโน้มใบหน้าลงเล็กน้อย ทำให้ระยะห่างระหว่างพวกเขาลดลงจนเซริต้องรีบถอยหลังไปก้าวหนึ่ง แต่ก็ไปได้ไม่ไกลเพราะข้อมือเธอยังถูกเขากุมไว้อยู่
ไม่ทันที่เธอจะโวยวาย เขาก็พาเธอตรงไปยังห้องทำงานของเขา แต่ทันทีที่ประตูถูกเปิดออก
“อื้อฮือ!! ถ้ากูมาช้าอีกนิด กูคงไม่ได้เห็นบรรยากาศมันวาบหวามแบบนี้แน่เลยวะ” เสียงแซว
