ทันทีที่หลังแตะกับที่นอนเซริก็รู้สึกตัว เธอลืมตาขึ้นช้า ๆ ก็เห็นใบหน้าหล่อของอรัลอยู่ใกล้จนได้กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ จากตัวเขา
“อ๊ะ!! พี่รัลจะทำอะไรน่ะ!!”
“ขี้เซา ฉันอุ้มมาตั้งแต่ผับเพิ่งจะรู้สึกตัว” อรัลตอบเสียงเรียบแต่แววตาขบขัน
“แล้วใครบอกให้พี่อุ้มล่ะ แค่ปลุกเซก็ตื่นแล้ว” เธอพูดพลางยกมือยันอกแกร่งของเขาออกแต่เหมือนเธอดันก้อนหินมากกว่าเพราะดันเท่าไหร่ก็ไม่ขยับเลย
“หึ ฉันปลุกแล้วแต่เธอไม่ตื่นเอง” อรัลหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก้มลงกระซิบข้างหูเสียงทุ้มแต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ เซริเบิกตากว้าง ก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกทาง
“บ้า!!”
อรัลกดยิ้มมุมปากมองท่าทางเหมือนแมวตัวน้อยที่กำลังตั้งท่าขู่เขา ฟ่อ ๆ อย่างพอใจ
“ฉันอุ้มเธอมาทั้งหนักทั้งเหนื่อย ไม่คิดจะจ่ายค่าเหนื่อยบ้างเหรอ”
“ค่าเหนื่อย?? เซไม่มีให้หรอก พี่รัลอุ้มเซเอง เซไม่ได้บอกให้อุ้มสักหน่อย”
“จะโกงหรือ นั่งแท็กซี่ยังต้องจ่าย”
“ไม่ได้โกง งั้นเด
