“แต่แกคือทายาทอันดับสามของอริยกูล” อิ้งย้ำตำแหน่งและชื่อเสียงของอาโปให้เจ้าตัวได้คิดถึงและตระหนักเอาไว้เสียงดังฟังชัด
“แต่โปอยากเป็นอันดับหนึ่ง ถ้าอิ้งเป็นเมียโป-”
เพี๊ยะ!
อาโปยังพูดไม่ทันจบประโยคฝ่ามือบางก็ฟาดเต็มแรงมาบนแก้มข้างขวา จนเจ้าของใบหน้าสะบัดหน้าไปตามแรง กลิ่นคาวเลือดลอยคละคลุ้งในปากขึ้นมาทันที อาโปเหลือบสายตากลับมาจ้องมองคนตรงหน้าอีกครั้ง ปลายลิ้นอุ่นดุนกระพุ้งแก้มเปื้อนเลือด สายตาเรียบนิ่งยากที่จะมองออกว่าคนที่เด็กกว่าคนนี้กำลังคิดอะไรกันอยู่แน่
“เอาเลือดล้างปากซะบ้าง เผื่อแกจะคิดอะไรได้มากกว่านี้ ฉันเป็นเฮียแกและเราทั้งคู่คืออริยกูล”
“แล้วไง” อาโปตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่ยีระอะไรเลยสักอย่าง เขาไม่แคร์นามสกุลอะไรทั้งนั้น เขาแคร์แค่ความรู้สึกและความต้องการของตัวเองเท่านั้น เขาคือลูกชายแท้ๆของบ้าน ทุกอย่างมันต้องเป็นของเขาสิถึงจะถูก!
ปรี๊ดดด
อิ้งกำลังจะตอบโต้กลับไป ทว่าก็ม
