30 ตัดพ้อ
@ห้างสรรพสินค้า
รมิดาเหมือนจิตใจกำลังล่องลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เหมือนมีแค่ร่างกายแต่ไร้ซึ่งวิญญาณ ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีความรู้สึก ทุกอย่างด้านชาไปหมดตั้งแต่ออกจากบ้านมาจนถึงห้างสรรพสินค้า
เธอเงยหน้าขึ้นถามร่างสูงในใจตลอดทาง ทำแบบนี้คิดดีแล้วใช่ไหม กับการที่เห็นเธอต้องทนเจ็บปวดเพราะความรักและดูเหมือนว่าจะมีแค่เธอเท่านั้นที่เจ็บอยู่ฝ่ายเดียว
"สวัสดีค่ะหมอพีท" พนักงานร้านจิวเวอร์รี่ทักทายทีปกรอย่างสนิทสนม "วันนี้คุณพีทอยากได้เครื่องเพชรแบบไหนค่ะ"
"อะไรก็ได้ที่สื่อถึง…ความรัก" ทีปกรจงใจพูดให้หญิงสาวที่เดินอยู่ข้างหลังเจ็บปวดใจเล่นๆ และมันก็ได้ผล รมิดาสะอึก เจ็บจนด้านชาไปทั้งหัวใจ
"ไม่ทราบว่าคุณพีทคบกับแฟนมานานหรือยังคะ"
"อีกไม่กี่วันก็จะครบหนึ่งปีพอดี แฟนของผมเธอกำลังจะกลับจากเยอรมันครับ"
"งั้นมาทางนี้เลยค่ะ"
รมิดาไม่เดินตามเข้าไป เธอนั่งรออยู่หน้าร้านเพราะกลัวความต่ำต้อยมัน
