33 ยิ่งกว่าเสียใจ (02)
วันนี้โรสรินรีบตื่นเช้ามาหาทีปกรที่บ้านเพราะเธอนอนรอทั้งคืนก็ไม่เห็นว่าแฟนหนุ่มจะมาหา พอโทรไปก็ไม่รับ ทำให้หล่อนรีบพุ่งตัวมาที่นี่ทันที
“สวัสดีค่ะหมอพีท” โรสรินเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงสดใสยามเช้า เพียงแค่เห็นเจ้าของใบหน้าหล่อคมความโกรธทั้งหลายทั้งปวงก็หายเป็นปลิดทิ้ง
“โรส!” ทีปกรที่กำลังจะเดินลงไปทานอาหารเช้าชะงักเพราะเห็นโรสรินนั่งรอที่ห้องโถง
“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นล่ะคะ ไม่ดีใจหรอที่เห็นหน้าแฟนตัวเอง”
“อะ..เออ พี่ไม่คิดว่าโรสจะมาที่นี่แต่เช้า”
“ก็เมื่อคืนโรสนอนรอแฟนตั้งนานสองนานแต่ก็ไม่มาหา โทรไปก็ไม่รับ โรสก็ต้องมาดูให้เห็นกับตาสิว่าคุณแอบทำอะไรลับหลังหรือเปล่า”
“โทษทีเมื่อคืนงานหนักไปนิด”
“แน่ใจนะ” โรสรินคล้องแขนเอียงคอถาม
“ครับ แล้วโรสทานอะไรมาหรือยัง”
“ยังเลยค่ะ”
“ปะ งั้นเราไปทานข้าวกันพอดีวันนี้พี่มีเคสผ่าตัดตอนเช้า” เขาผายมือเชื้อเชิญด้วยท่าทีอ่อนโยนต
