23 บังเอิญ
หลังอาบน้ำแต่งตัวเสร็จรมิดาก็ได้รับโทรศัพท์จากแม่ ซึ่งนางจินตนาโทรมาเตือนกลัวว่าลูกสาวจะลืมนัดเพราะตั้งแต่รมิดาย้ายเข้ามาอยู่บ้านหลังนี้ก็ไม่ค่อยโทรหาแม่เลย ส่วนหนึ่งที่ไม่อยากโทรไปเพราะกลัวว่าแม่จะไม่สบายใจ
“ให้แม่ไปหาเจอโรงพยาบาลไหมลูก”
“ไม่เป็นไรค่ะ พรุ่งนี้วันพระไม่ใช่หรอ ดากลัวแม่ทำขนมไม่ทัน”
“เผื่อเป็นลมล้มพับกลางถนนขึ้นมาจะทำยังไง ขนมเอาไว้ทำตอนเย็นก็ได้”
“ไม่เป็นไรค่ะแม่ รอบนี้ไม่ได้ตรวจเลือด อีกอย่างดาก็ทานข้าวแล้วด้วย”
รมิดารู้ว่าช่วงก่อนวันพระออร์เดอขนมเยอะมาก เมื่อก่อนช่วงหน้าเทศกาลเธอกับแม่ต้องตื่นมาตั้งแต่ตีห้าเพื่อทำขนมส่งลูกค้า บางครั้งก็แทบไม่ได้หลับได้นอนเพราะทำกันแค่สองคนไม่ได้จ้างผู้ช่วย เพราะกำไรจากขนมได้แค่ไม่กี่บาทซึ่งแทบไม่พอค่าใช้จ่ายเลยด้วยซ้ำ บางครั้งจะกินอะไร จะซื้ออะไรก็ต้องคิดแล้วคิดอีก
“มีเงินค่ารถไหมล่ะ ถ้าไม่มีเดี๋ยวแม่โอนไปให้”
“ดาพอมีติ
