29 ไข้ขึ้น
@กลางดึกของคืนนั้น
“หนาว~”
ความร้อนของคนในอ้อมแขนส่งผลให้ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก เขารีบใช้มืออังหน้าผากนูนพบว่าตอนนี้ร่างกายของรมิดามีอุณหภูมิสูงกว่าปกติ
“รมิดา..” ชายหนุ่มตบแก้มใสเบาๆหวังปลุกอีกฝ่าย แต่รมิดากลับนอนละเมอเพราะพิษไข้กำลังรุมเร้า “เป็นไข้หรอนี่”
ทีปกรเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟหัวเตียง ทันทีที่แสงสว่างส่องทั่วห้องก็พบว่าใบหน้าของรมิดากำลังเห่อแดงเหมือนลูกตำลึงสุก
“กอดดาหน่อย...ดาหนาว~”
ต่อให้ก่อนหน้านี้รมิดาจะทำให้เขาโกรธจนหัวรัดฟัดเหวี่ยง แต่ก็ใช่ว่าเห็นคนนอนป่วยอยู่ตรงหน้าแล้วจะไม่ช่วยเพราะมันคือจรรยาบรรณของหมอ
ชายหนุ่มคลายอ้อมแขนออกจากร่างบาง ค่อยๆวางศีรษะเล็กลงบนหมอนอย่างนุ่มนวลและเมื่อจัดแจงท่าให้เสร็จแล้วหมอหนุ่มก็ตรวจประเมินอาการดูคร่าวๆเพราะในห้องมีเครื่องมือแพทย์พอดี ในขณะที่รมิดานอนซมเพราะพิษไข้ ผลปรากฏว่ารมิดาไม่ได้เป็นอะไรมากแค่เป็นไข้หวัดธรรมด
