26 ทิ้ง
“จะไปไหนรมิดา!”
“ไปให้ไกลจากคุณ ฮึก!” หญิงสาววิ่งร้องไห้ออกมาจนกระทั่งหยุดอยู่ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เพราะร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงทำให้เธอค่อนข้างเหนื่อยหอบง่าย
ตอนนี้ไม่สนแล้วว่าใครจะมอง สิ่งเดียวที่รับรู้ได้ในตอนนี้ก็คือต้องไปให้ไกลจากคนใจร้าย!
“ฉันบอกให้กลับมา!”
“ไม่! ฮึก! คุณจงใจขายขี้หน้าฉัน!”
“แค่ผัวเก่าจะไปแคร์อะไร คนที่เธอควรแคร์คือเจ้าชีวิตอย่างฉันมากกว่า” ชายหนุ่มพูดอย่างไม่สะทกสะท้านอะไร ค่อยๆก้าวเข้ามาหาคนตัวเล็กที่กำลังนั่งร้องห่มร้องไห้อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ “กลับขึ้นรถ!”
“...” แต่รมิดายังเงียบจนชายหนุ่มเริ่มมีน้ำหูเพราะตอนนี้ผู้คนเริ่มมุงดูใหญ่แล้ว
“ฉันบอกให้ขึ้นรถ เธอไม่อายคนหรือไง!”
“แล้วตอนที่คุณขายขี้หน้าดา คุณไม่คิดว่าดาจะอายบ้างหรอคะ!” หญิงสาวตะคอกกลับทั้งน้ำตา ทำให้ชายหนุ่มโมโหเดินเข้าไปกระชากร่างขึ้น
“เธอกล้าตะคอกใส่ฉันหรอ!”
“แล้วทีคุณตะคอกใส่ดาล่ะ”
“เดี๋ยวนี้ห
