27 ทำลาย
“ดา..ดา”
เสียงเรียกของเตวิชญ์ปลุกให้รมิดาตื่นจากการหลับใหล หญิงสาวทำหน้างัวเงียพลางยกมือขยี้ตาพบว่าตอนนี้ข้างนอกฝนกำลังตกหนัก ซึ่งตอนนี้รถของเตวิชญ์จอดอยู่ที่หน้าร้านสะดวกซื้อ
“ตอนแรกเต้ว่าจะชวนดื่มอะไรอุ่นๆซักหน่อยแต่ฝนตกเฉยเลย งั้น...เดี๋ยวเต้ลงไปซื้ออะไรอุ่นๆมาให้กินนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้ฝนตกดากลัวเต้เปียก”
“เต้มีร่ม” ชาหนุ่มฉีกยิ้มหวานแล้วถอดเสื้อฮู้ดของตัวเองส่งให้หญิงสาว ซึ่งข้างในเขาสวมเป็นเสื้อยืดคือกลมสีขาว “เปลี่ยนใส่เสื้อเต้นะ เสื้อดาเปียกเต้กลัวดาหนาว”
“เต้ใส่เถอะ เดี๋ยวก็ถึงบ้านแล้ว”
“เถอะน่า เต้อุตส่าถอดให้ละ งั้นดาเปลี่ยนในรถนะเดี๋ยวเต้ไปร้านสะดวกซื้อแปปหนึ่ง”
รมิดาพยักหน้าพร้อมส่งยิ้มให้เตวิชญ์ ไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานหลายปีเตวิชญ์ก็ยังเป็นคนที่คอยช่วยเหลือเธอตลอด วันนี้หากไม่ได้เตวิชญ์ก็ไม่รู้จะกลับบ้านยังไงเพราะมือถือที่ใช้อยู่ก็ดันมาพังซะงั้น
หญิงสาวรีบ
