Aravienna Lhoues Salvador

☝ Warning ☝ft. ☁ Prologue ☁

This is a work of fiction. Names, characters, business, events and incidents are the products of the author's imagination. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

This story have is own beliefs of politics, religion, and tradition. It may occurs againtsing law, religion and tradition.

Mahalagang paalala: Hindi po kayong ina-ayang labagin ang batas, ang religion o tradition niyo sa kwentong ito. Matuto pa rin tayong sumunod.

Paalala lang, ito ay kwento na maglalaman ng mga matured contents, self hurting, accidents that not suitable for youngs audiences.

This story is inspired from the person I have known. 

This year is 2021, may covid pero asahan niyo na sa kwentong to ay wala ang covid. Normal lang.

Plagiarism is a crime!

This will be Tag-Lish

SexypagesofBeauty

☁ Prologue ☁

"Attorney uwi kana?" Tinanguan ko lang si Kian at kinuha ang coat ko. "Sabi inom."

Iniwan ko siyang nakasimangot dun. I drove home, feeling so tired.

When I arrive I saw Alliana, "Hey," she look at me. 

"You're home." She smiled at me sweetly. She take off my coat and give me a kiss on the cheek. "Your dinner is ready." 

"I want to sleep." I said. I can see a sadness in her eyes as I said something hurtful.

I lay down in bed and try to convince my self to sleep as I feel Allian lie down beside me. I put my hand on my eyes to cover it.

Hindi ko siya pinansin at pinilit na matulog then I feel her hands hugging me.

"Ry, can I talk to you?" 

I keep my eyes closed. "Al, not today." 

"Kailan pa? Pagpatay nako?" Nabuka ko ang mata ko sa narinig ko. Bumangon siya.

"Ano bang pinagsasabi mo?" I hissed. 

"Ry, buntis ako." Napabangon ako sa narinig ko.

"Tell me you're joking." I stay calm as I can. 

Then tears starting falling as she holds my hands. "Ry, wag mo namang ipamukha na ayaw mong magkaanak saakin." 

"Al, we talked about this right? Walang anak at kasal." I get my hand from her I brushed my hair using my fingers. "I thought you're taking pills!"

"Ry, ano ba ako sayo? Fubu? Friends with benefits? Parausan? Tang-ina sawang sawa nako sa ganito e!" Pinagmasdan ko siyang tumayo. "Bat pinaabot pa natin to ng pitong taon?!" Sumigaw na siya.

Di kona napigilan ang sarili ko at nilapitan siya.

"Alliana, alam mong ginawa ko lang to dahil..." Napatigil ako.

"Dahil sinabi ni Ara? Rylan! Grow the f**k up! Pitong taon! Pitong taon na kayong wala! Siya pa rin inaalala mo?" She covered her face.

"Allian ayaw ko ng bata." 

"Sakin?" Napaiwas ako ng tingin. "Sinabi mo pa saakin na bubuo ka ng pamilya with me pero ano to?"

"Ginagawa mo ba to para pakasalan kita?" I looked at her. "Ganon kana ba talaga kadesperada?" She looks at me with shocked and her face. "Di natin alam na baka nagkipag-s*x ka sa iba para mabuntis ka at sabihin ako ang ama-"

"How dare you!" Ramdam ko yung naiwang sakit sa pisngi ko. "Ganon naba talaga ang tingin mo saakin? Buntis ako ng sabihin kong pakasalan moko!" Tumingin ako sa kanya.

"What do you mean?"

"Sinabi kong..... sinabi kong pakasalan moko dahil buntis ako. Di ko sinabing buntis ako sa mga panahong yun dahil gusto kung supresahin ka sa birthday mo." Napaluhod siya sa sahig. "At gusto ko ding pakasalan mo ko dahil alam mo kung anong magiging reaksyon ni Mama pag buntis ako ng hindi kasal."

Her Mom, was a pain in the ass. Ang dami niyang alam, isa na dun ang bawal magbuntis kapag di kasal. Her family are the reason why Allian is now in hell, with me.

"Allian, fine." Nilapitan ko siya. "Aalagaan natin ang bata pero walang kasal." 

She gritted her teeth. "Tanga kaba? Kakasabi ko lang na ayaw ni Mama magkaanak ako ng hindi kasal!"

"Ikaw ang tanga!" Di ko na talaga mapigilan ang sarili ko. Binitawan ko siya at tinuro. "Puro ka nalang sabi ni Mama ganun, ganito di ka nagtanda! Alliana twenty-five kana! Dapat marunong kanang magdesisyon sa sarili mo!" I shouted.

"Tradition namin yun!" Sigaw niya pabalik.

"Sainyo! Hinde akin."

"Ayaw mo sa tradition namin o ayaw mo lang akong pakasalan." Namayani ang mahabang katahimikan between us. "Bat ayaw mo nalang sabihin na ayaw mong magpakasal sakin kasi mahal mo pa yung Ara na yun! Na hinihintay mo parin na bumalik siya."

"Don't mention her!" 

"O bakit? Kasi totoo? Bumalik kalang kasi wala na siya, binalikan mo lang ako kasi yun yung hiling niya. Should I be thankful?" She let out a small laugh. "Rylan sa loob ng pitong taon hindi ko narinig mula sayo na mahal moko." Hindi na siya umiiyak pero nakikita ko parin sa mata niya na nasasaktan siya.

"Those years I have spent with you, sobrang hiniling ko na si Ara ang katabi ko. Looking at you, sexing with you make me feel like a dumbass cheater. Kahit nga mag-good morning sayo hindi ko kayang gawin dahil iniisip ko na im cheating to her."

"She had been always by my side when you're not there, when you choose to hurt me to save yourself. She made me see that there's still a light waiting for me. Waiting for me to unlove you, to open my heart again to be happy."

Napaupo ako nang maramdaman kong nagsituluan ang mga luha ko. Mahina man kung tingnan,

"She healed the pain you have caused to me, then here you are! Giving me another pain again, pain that could never be healed because she's not here." I held my chest. "Ara is not here."

"Rylan nasasaktan din ako. You don't know how much pride I had swallowed to make you mine again." She cried again.

"Allian hindi ko obligasyong mahalin ka."

"At hindi ko din obligasyong masaktan dahil sayo."

Wala nang nagsalita saamin. Narinig ko nalang na lumabas siya at umalis ang kotse niya. Kinuha ko din ang susi ko at umalis. 

I need to drown myself. Liquor, I need Liquor.

[Attorney ang gabi gabi na!] Yun agad ang bungad ni Kian. 

[Kian let's drink, I'll treat] magsasalita pa sana ako pero pinatay niya ang tawag.

From Kianfakboi:

Text me the address, im on my way.

Di naman siya iinom dahil gusgo niya e, iinom siya kasi gusto niyang magkama.

Tinext ko na yung address. As soon as I arrived there, there's still a lot of people even though it's 1 am already.

Nauna pang dumating saakin yung mukong.

"Libre mo ha, sabi mo." 

Im not in the mood to speak so I just nodded. I ordered a whiskey.

I felt Kian is staring at so I look at him and raised my brow. 

"Impossibleng walang dahilan to." Bahagya siyang lumapit saakin. "Nag-away na naman ba kayo?"

Kilala niya talaga ako. He's been my friend since my senior high. He's there when I fell in love, when I got my heart broken, he's there when I fell in love again and now he's still here. 

Parang kapatid na ang turing ko sakanya dahil sa lahat ng tropa ko siya lang ang nagstay.

"Buntis si Alliana." I announce.

"Ry, isasakal kana." He joked. He knows Allian's family. Close siya sa mga ito dahil yung Mama ni Kian at Mama ni Alian ay parehas na active sa simbahan.

"Matagal na kong nasasakal." 

I left alone when Kian decide to dance. I drown myself of whiskey. Until I can't feel my head already. Its so numb.

I feel like im going to vomit. I can't go to the bathroom so I decided to vomit outside.

I can taste the bitterness in my tounge, I feel like im going fall anytime. I can't even walk straightly.

I need her, just her, Just Ara.

I sit on the side of the road and hug myself. 

"Lagi lang akong nandito, palagi."

Then where are you? 

I was so coward to fight my love for Allian then you came, making me strong and brave.

I want to fight for you, but...how can I fight when I lose already?

Im ready to forgive you but you choose him. You choose Jordain.

Kaya kong tanggapin ang nasira naming pagkakaibigan, bumalik kalang pero hinde. 

You still left me.

Alone. 

In that cold room, room that supposed to be my home but now my nightmare. 

The room we had love, the room we share our secrets, laugh, and love. The room that used to be my heaven but now my hell.

Hindi ko binalikan si Allian dahil gusto ko, binalik ko siya dahil yun ang huling hiling mo.

I don't know if you feel guilty so you told me to get back with Allian o sawa ka na talaga saakin at si Jordain na yung mahal mo. I want to know but you refuse to explained.

Handa kong tanggapin ang sakit Ara, lahat, kahit magloko ka pa ulit tatanggapin parin kita. Ganun kita kamahal e. Mahal na mahal kita.

At alam ko ding mahal moko.

8 years din yun. Walong taon nating nilabanan ang husga, pasubok at problema ng magkasama. 

Kaya hindi ko alam kung saan ako nagkulang para lokohin mo ko.

Sanay naman akong mag-isa noon, na sinasarili ang problema ko pero dumating ka. Sinanay mo kong andiyan ka ‘palagi’ na handang makinig sa mga problema ko na handang makita ang pagdradrama ko. Sinanay mo kong gumising na iniisip ka. 

Sinanay mo kong mahalin ka.

Tingin nila nasaakin na ang lahat. Bahay, magandang trabaho, lupa, girl friend.

Pero ikaw ang lahat ko e.

Ikaw lang.

Nasa akin nga yun pero ramdam ko parin na may kulang. 

Ikaw.

Hindi ko na namalayan na umiiyak na pala ako dun. Pagtatawanan talaga ako ng mga tao pag nakita nila ako dito.

Im so weak. 

Wala akong matakbuhan ngayon. Alam kong may problema din si Kian kaya hindi ko masabi sa kanya lahat dahil alam kong uunahin niya ang ibang tao kaysa sarili niya.

"Sir, panyo." Napaangat ako ng tingin. It was so blur, I can't recognize who is standing infront of me. "Tumutulo na yung sipon mo." Tinanggap ko yung panyo at pinunasan ang mukha ko.

Naramdaman ko ang pag-upo niya sa tabi ko.

"Sir, alam niyo ba sabi ng Tita ko na kapag malungkot ka wag na wag kang iinom." Napatingin ako sa kanya. 

"Ilang taon kana?" 

"Seven po." Nanlaki ang mata ko sa narinig ko.

"What? Then why you're here?!"

"Kasama ko po yung Tita ko. Sinusundo yung Mama ko." Nakangiti niyang sagot.

Umiwas ako ng tingin nang bigla niya nalang tinuro ang panyong hawak ko. Nakaturo siya sa maliit na nakasulat dun.

Meet me at 12:00 am

"Alam niyo po bang may malalim na meaning yan?" Napatingin ako sakanya ng magsalita siya. "Ang sabi ng Mama ko, may nakilala daw siyang lalaki. At ang lalaking yun ang pinakamamahal niya. Tinanong ko nga siya e kong si Daddy ba ang kwenikwento niya pero she said no. Lagi daw silang nagkikita ng lalaki na yun 12:00 am."

"Your- your mom?"

Tumango siya. "Opo. Kaso nagkahiwalay sila kasi bumalik yung dating gf nung lalaki."

"Sabihin mo...."

"Po?"

"Who is your mom?"

"Ar-"

"Anastasia tara na!" That voice.

Tumakbo yung bata papunta sa isang sasakyan at kinawayan ako.

Even though its blur I saw the face of the girl who's driving.

No this can't be real!

Agad akong sumakay sa kotse ko at hinabol ang sasakyan. 

Bumaba yun sa isang building. Agad akong bumaba.

May sumalubong sa kanyang lalaki.

Jordain?

Inalalayan niya yung babae'ng lasing at sumunod naman yung bata. 

Agad akong tumakbo nang paalis na yung babaeng nagdra-drive kanina.

I held her hand then she looked at me with full of shock written on her face.

"R-ry-"

"Ara?"

It's Ara! 

I know its her! 

Ang babaeng hinahabol ko ay si Ara! 

The girl I loved is now standing infront of me, looking at me.

Wala akong ibang naisip sa oras na yun kundi yakapin siya.

I want to feel her heat, I want to smell her scent her everything. I want her.

I been longing for her. It's been 7 years since I last saw her.

7 years since she left me..

I f*****g miss her.

Hindi ko alam kung gano na kami katagal dun. As I felt her hands hugging me.

"Rylan" She whispered.

I don't if this is real or a illusion. 

And if ever this is just a dream. I don't want to wake up.

This will be my nightmare, my nightmare I don't want to escape.

My sweetest nightmare. My sweetest dream. 

I just want her to hug me like there will no again.

"I miss you, Ara." I whispered.

My tears starting to fall as I stare at her angelic beautiful face.