โซ่สายใยดวงใจซาตาน

หัวขโมย

เวลานี้เป็นเวลาเกือบสองทุ่มที่สนามบินมีคนค่อนข้างจอกแจกจอแจอยู่ไม่ขาดสามปีกว่าแล้วที่ปลายฝนไม่ได้กลับมาที่ประเทศไทยและนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอพาลูกชายวัยสองขวบของเธอกลับมาที่บ้านเกิดอีกครั้งหลังจากที่ใช้ชีวิตอยู่ที่ออสเตรเลียตั้งแต่ช่วงที่ตั้งท้อง

หญิงสาวตัวเล็กหุ่นบางหน้าตาจิ้มลิ้มผิวขาวอมชมพูผมยาวดัดลอนใหญ่เข้ากับใบหน้าของเธออุ้มลูกน้อยวัยสองขวบตัวกลมตาน้ำข้าวใบหน้าลูกครึ่งแก้มยุ้ยของเธอพาดบ่าเอาไว้อีกมือก็ลากกระเป๋าใบใหญ่อย่างทุลักทุเลเดินเยื้องย่างอย่างสบายอารมณ์รอรถแท็กซี่ที่เรียกมารับ

“ปลายฝน..”

หญิงสาวขมวดคิ้วเป็นปมพร้อมหันหลังกลับไปมองคนที่ส่งเสียงเรียกเธอวินาทีนั้นเหมือนโลกหยุดหมุนใจของเธอเต้นไม่เป็นส่ำด้วยความตื่นกลัวเขาไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นฟรานซิสผู้ชายลูกครึ่งร่างสูงใหญ่ที่อยู่ในชุดสูทสีเทา

ตาสีน้ำข้าวของเขามองมาทางเธอด้วยสายตาเยือกเย็นเธอไม่ได้อยากจะเจอหน้าเขาอีกเลยในชีวิตนี้ไม่รู้ว่าเขาโผล่มาที่นี่และยืนชี้หน้าเธออยู่ได้อย่างไรแต่เท่าที่ในสมองของเธอบอกกับเธอก็คือจะต้องวิ่งหนีคนๆนี้ไปเสียก่อน

“อารายฮับมามี๊”

ต้นหนาวทำหน้างงเล็กน้อยเมื่อจู่ๆคนเป็นแม่ก็ทิ้งกระเป๋าพร้อมพาตัวเองวิ่งหนีอะไรบางอย่าง

“มี๊อยากพาต้นหนาววิ่งเล่นชอบมั้ยครับ”

ปลายฝนบอกลูกชายของเธอในขณะที่กำลังวิ่งหนีสุดชีวิต

“ชอบฮับซาหนุกคริๆๆๆ”

เด็กชายแก้มยุ้ยตบมือแปะๆไม่คิดว่าคนเป็นแม่จะพาวิ่งเล่นในตอนนี้แต่ดูจะชอบใจมากเป็นพิเศษ

“เรามาเล่นซ่อนแอบด้วยดีมั้ย”

ปลายฝนวิ่งมาจนถึงหน้าอาคารผู้โดยสารขาเข้าที่มีรถจอดเรียงรายอยู่ด้านหน้าเธอมองซ้ายมองขวาแล้วหยุดพักเหนื่อยอยู่ครู่หนึ่งเมื่อไม่เห็นว่าฟรานซิสวิ่งตามมาแล้ว

“แอบใครฮับ”

“อืม...คนแถวนี้ไง”

หญิงสาวชี้มือชี้ไม้อมยิ้มคุยหยอกล้อกับลูกของเธอไม่ให้เป็นที่ผิดสังเกตของคนที่นี่

“แอบตรงนั้น”

ต้นหนาวชี้มือป้อมไปทางรถตู้คันหรูที่กำลังเปิดประตูคาเอาไว้อยู่ในตอนนี้

“อ่อ...ดีเลย”

ปลายฝนมองว่าในรถน่าจะไม่มีคนอยู่เธอขอเข้าไปหลบสักครู่คงจะไม่เป็นอะไรยังขอบคุณลูกชายของเธอที่หาที่แอบให้ได้อย่างดี

“อะ..อ๊ายยย..”

ในขณะที่เธอเข้ามานั่งในรถตู้คันหรูอย่างสบายใจแล้วจู่ๆก็มีชายหนุ่มโผล่หัวออกมาจากด้านหลังเธอและอีกคนก็ยังเดินมาปิดประตูรถขังเธอเอาไว้อีกด้วยคนที่โผล่หัวมาด้านหลังเธอเมื่อหญิงสาวเห็นแวบแรกก็จำได้ทันทีว่าเป็นมอแกนคนสนิทของฟรานซิสเธอคิดในใจว่าไม่น่าหลงกลคนพวกนี้เสียเลย

“สวัสดีครับ”

มอแกนยิ้มให้หญิงสาวพร้อมทั้งทักทายเธอด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์

“ซาหวัดดีฮับคุณลุง”

ต้นหนาวเป็นเด็กที่จำคำที่แม่ของเขาสอนได้ทุกอย่างเมื่อมีคนทักทายว่าสวัสดีเขาก็จะต้องสวัสดีตอบเด็กชายแก้มยุ้ยยกมือป้อมน้อยๆสวัสดีชายหนุ่มที่ยิ้มให้เขาตรงหน้าอย่างอารมณ์ดี

“มารยาทดีผิดเวลาหรือป่าวลูก”

ปลายฝนหน้าเสียเล็กน้อยแอบสบถออกมาเบาๆและเธอก็ต้องนั่งรถไปที่คฤหาสน์ของฟรานซิสโดยดีขัดขืนอะไรไม่ได้เพราะเธอเป็นคนโดดขึ้นมาบนนี้เอง

คฤหาสน์ฮันส์

ปลายฝนนั่งอุ้มลูกน้อยของเธออยู่บนโซฟาราคาแพงตรงหน้าของเธอมีฟรานซิสนั่งไขว่ห้างเท้าคางมองหน้าเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉยไม่ยอมพูดยอมจาอะไรแต่สายตาของเขานั้นก็เหมือนเป็นใบมีดคมเชือดเฉือนเธออยู่ทุกวินาทีที่เธอสบตากลับไป

บอดี้การ์ดหนุ่มทั้งคนสนิทของเขาก็ยืนรายล้อมอย่างเงียบๆอยู่ทั่วทุกมุมในห้องโถงนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขารู้ว่าเธอได้ทำอะไรลงไปเพราะคนอย่างเขาหากจะรู้เรื่องอะไรก็คงจะไม่ยากคิดไปคิดมาเธอเองก็คิดผิดที่รีบกลับมาที่นี่รู้แบบนี้เธอไม่กลับมาเลยจะดีกว่า

“หนาวง่วงคร้าบมามี๊”

ต้นหนาวขยี้หูขยี้ตาอยู่บนตักของคนเป็นแม่

“ง่วงก็นอนนะครับ”

ปลายฝนกล่อมลูกชายของเธอพักใหญ่จนหลับไปในขณะที่ในที่นี้ก็ยังมีแต่ความเงียบอยู่เช่นเดิมเธอจะไม่ยอมพูดอะไรจนกว่าอีกฝ่ายจะพูดมาก่อนเพราะเธอไม่รู้ว่าเขารู้ข้อมูลอะไรเกี่ยวกับตัวของเธอมากมายแค่ไหน

“พาเค้าไปนอนในห้อง”

ฟรานซิสเอ่ยบางคำออกมากับลูกน้องของเขาหลังจากที่เด็กชายได้หลับไปพักหนึ่งแล้ว

“ครับนาย”

ปลายฝนต้องปล่อยลูกชายของเธอให้กับบอดี้การ์ดหนุ่มแต่โดยดีเพราะเธอรู้ว่าตอนนี้เธอขัดใจอะไรพวกเขาไม่ได้แน่นอน

ฟรานซิสได้แต่งงานกับภรรยาของเขาเมื่อห้าปีก่อนเมื่อแต่งงานได้ไม่นานเขาและเธอก็ต้องการที่จะทำเด็กหลอดแก้วเพราะทั้งคู่ไม่มีใจประสงค์ที่จะมีสัมพันธ์กันเนื่องด้วยแต่งงานกันเพราะธุรกิจจึงเลือกที่จะทำเด็กหลอดแก้วกับหมอปลายฝนที่เป็นหมอสาวที่มีชื่อเสียงในด้านนี้มากทั้งที่อายุยังน้อย

แต่แล้วก่อนที่จะได้ทำภรรยาของเขาก็ได้เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุไปก่อนเขาจึงไม่ได้ใส่ใจว่าเขาได้ฝากสเปริ์มไว้กับหมออีกเลยจนสองปีต่อมาเขาได้รู้ว่าหมอปลายฝนได้ลาออกไปและสเปริ์มของเขาก็ได้หายไปด้วยอันที่จริงเขาอยากจะฟ้องร้องกับโรงพยาบาลแต่ก็ต้องตัดเรื่องนี้ไปเพราะกลัวว่ามันจะเป็นข่าวใหญ่โตว่าเขาแต่งงานกับภรรยาคนก่อนด้วยเรื่องธุรกิจและคิดที่จะมีลูกโดยการผสมเทียมเขาจึงเลือกที่จะตามเรื่องหมอปลายฝนเองและนี่ก็เป็นเวลาสามปีแล้วที่เขาตามเรื่องนี้มาจนได้มารู้ว่าเขามีทายาทตัวน้อยออกมาแล้วตอนนี้สองขวบแล้วด้วย

เขารู้เรื่องปลายฝนจะกลับมาได้อย่างไรก็ไม่ยากเขาตามหาหมอลัลลนินหมอสาวเพื่อนรักของปลายฝนและเค้นเอาความจริงทุกอย่างจากเธอจนได้รู้ว่าปลายฝนได้ขโมยสเปริ์มของเขาไปทำอะไรและจะกลับมาวันไหนเขาจึงเตรียมแผนไปดักรอเธอได้ตรงเวลา

“ขอเหตุผลที่เธอกล้าทำ”

ฟรานซิสแทบอยากจะฉีกเนื้อหญิงสาวเป็นชิ้นๆในตอนนี้ไม่คิดว่าเธอจะกล้าเล่นแบบนี้กับคนอย่างเขา

“ฉ... ฉันแค่อยากมีลูก.. ล.. แล้วคุณก็เป็นพ่อพันธ์ที่สมบูรณ์ทุกอย่าง”

ปลายฝนตอบชายหนุ่มที่นั่งจ้องเธอเขม็งอย่างกล้าๆกลัวๆ

“ฉันขอทายาทฉันคืนส่วนเธอจะไปไหนก็ไปหากอยากจะได้เงินเท่าไรก็บอกมา”

ฟรานซิสอยากจะตัดปัญหานี้ให้จบไปตั้งแต่เสียวันนี้เพราะในเมื่อจู่ๆเขาก็พึ่งรู้ตัวว่ามีลูกเพราะฉะนั้นลูกก็ควรที่จะเป็นของเขาส่วนคนเป็นแม่เขาไม่ได้อยากได้หากหญิงสาวอยากได้เงินเท่าไรเพื่อนที่จะแลกกับลูกเขาก็จะยอมจ่าย

“คุณจะบ้าหรือไงฉันอุ้มท้องถนอมต้นหนาวมาอย่างดีฉันไม่ให้ลูกกับคุณง่ายๆหรอก”

ปลายฝนรู้สึกฉุนขึ้นอย่างมากที่ชายหนุ่มดูเหมือนจะชอบตีค่าชีวิตคนเป็นเงินเสียจริงเรื่องเงินเธอไม่ได้มีปัญหาเธอก็ไม่ได้อยากได้เงินของใครทั้งนั้นและเธอก็จะไม่ยอมให้ลูกกับเขาไปง่ายๆแน่นอน

.................................................................

ปวดหัวๆ