ไม่มีนิยามของคำว่ารัก ภาค 2

ตอนที่.3พบกันอีกครั้ง

เรื่อง: ไม่มีนิยามของคำว่ารัก ภาค2

ตอนที่.3 พบกันอีกครั้ง

โดย: srikarin2489

“เขาจำไม่ได้เหรอ ว่านายธีระเคยทำไม่ดีกับเขา” น้ำเสียงเครียดขึ้น

“จำไม่ได้ค่ะ” อินทิราถอนใจแรง สีหน้าเคร่งเครียดหงุดหงิดกับเรื่องที่ได้รับรู้ เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงอีกเรื่องว่าปาลิดาจะหันไปคบกับธีระ

“เขาจำนายธีระไม่ได้ แต่กลับกลายเป็นผลดีต่อนายธีระ เขาไปคบกันได้ยังไง”

“น้องสาวนายธีระให้ฟางไปเป็นพรีเซ็นเตอร์สินค้าให้ เขาทำธุรกิจเกี่ยวกับคอสเมติก อาหารเสริมหลายอย่าง ตอนเขามาติดต่อจ้างฟาง ตอนนั้นแนนยังไม่รู้ว่าเขาเป็นน้องสาวนายธีระ มารู้หลังจากตกลงรับงานแล้ว ตอนฟางไปถ่ายงานโฆษณาให้น้องสาวนายธีระ ช่วงนั้นงานแนนยุ่งมาก ต้องไปช่วยงานคุณพ่อด้วย ท่านมีหุ้นในโรงแรมแนนต้องไปดูกับท่าน เขาคงเจอกันตอนนั้น อาฝ้ายเล่าให้ฟังแนนถึงรู้ อาฝ้ายพยายามเตือนเขาแล้วแต่เขาไม่ฟัง ฟางดื้อขึ้นเยอะเลยค่ะพี่อิน แต่ก่อนเขาเชื่อฟังแม่ทุกอย่าง แต่ตอนนี้เตือนอะไรไม่ฟังเลย”

“พี่เจอคุณน้าฝ้าย ท่านบอกเหมือนกันว่าฟางดื้อขึ้น เขาเปลี่ยนไปมาก การแต่งตัวเริ่มโชว์เริ่มแซ่บ” ณิชมนหัวเราะเบากับน้ำเสียงเจือหงุดหงิด

“เขาเป็นนางแบบนะคะพี่อิน ต้องพรีเซนต์ตัวเองให้ดูดีน่าสนใจเสมอ แค่โชว์บ้างเล็กน้อยไม่น่าเกลียดหรอกค่ะ” อินทิราได้แต่ถอนใจเมื่อนึกถึงปาลิดา

ที่ตัวเองไม่สามารถทำอะไรได้

“ถ้าพี่อินอยากเจอฟางแนนจะช่วย วันเสาร์นี้เป็นวันเกิดคุณย่าของแนน แนนขอเชิญพี่อินด้วยนะคะ”

“ขอบใจนะแนน ถ้าพี่สั่งใจตัวเองได้ พี่จะสั่งให้ตัวเองรักแนน จะได้ไม่เจ็บปวดอย่างทุกวันนี้”

“ลองมาคบกับแนนดูมั้ย” หันมาชวนทีเล่นทีจริง

“พี่เป็นทรานส์แมนนะ” บอกเสียงขรึม

“ไม่ว่าพี่อินจะเป็นอะไร พี่อินยังเป็นพี่อินคนเดิม แนนชอบเพราะพี่คือพี่อินไม่เกี่ยวกับเพศ แนนไม่ได้ชอบผู้หญิง ทั้งที่มีผู้หญิงมาจีบแนนหลายคน ตอนเรียนม.ปลายมีสาวหล่อมาชอบแนนเยอะนะ ถ้าแนนคิด ชอบผู้หญิงคงมีแฟนเป็นผู้หญิงไปนานแล้ว”

เสียงเปิดประตูห้องพัก ทำให้ลดาซึ่งอยู่ในห้องครัวรีบเดินออกมาดู ว่าใครมาถึงเปิดประตูเข้ามาได้ เห็นลูกสาวเดินเข้ามาในห้อง ในอ้อมแขนหอบกุหลาบแดงช่อใหญ่มาด้วย ใบหน้าเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มแจ่มใส

“ฟาง...กลับมายังไงลูก แม่รอโทรศัพท์จากฟางจะได้ขับรถไปรับ นั่งแท็กซี่มาหรือลูก”

“เปล่าค่ะ คุณธีระมาส่ง”

เสียงตอบสดใส แต่ทำให้คนเป็นแม่นิ่งไป รอยยิ้มอ่อนจางหายถูกทดแทน ด้วยสีหน้าค่อนข้างขรึมกับซื่อนี้ คนที่ลดาไม่คิดว่าจะกลับเข้ามาในชีวิตของปาลิดาอีก ที่น่าปวดใจกว่านั้นคือ ปาลิดาจำไม่ได้ว่าธีระเคยทำอะไรไว้กับตัวเอง และทำท่าจะชื่นชอบธีระมาก แม้จะไม่ชอบใจแต่ลดาทำอะไรไม่ได้ ลูกสาวดื้อขึ้นเยอะพูดอะไรไม่ค่อยฟังกลายเป็นปาลิดาคนใหม่

“ฟางเชิญเขาขึ้นมาบนห้อง เขาบอกว่ามีธุระต้องไปทำ เขาน่ารักนะคะแม่สุภาพด้วย” ลดาถอนใจเบาแววตาไม่พอใจ โดยที่ลูกไม่เห็น เจ้าตัวมัวแต่สน

ใจกับช่อกุหลาบในอ้อมแขน

“เราชอบอาหารญี่ปุ่นเหมือนกัน พรุ่งนี้คุณธีระจะมารับฟาง ไปทานอาหารญี่ปุ่นร้านเปิดใหม่ เขาบอกว่ารสชาติดี วัตถุดิบสดใหม่สะอาดทุกอย่าง” ปาลิดาเอากระเป๋าสะพายกับช่อกุหลาบ ไปวางบนโต๊ะรับประทานอาหารก่อน เป็นโต๊ะตัวไม่ใหญ่นักมีเก้าอี้นั่งสี่ตัวเหมาะสำหรับอยู่กันสองคน แล้วเดินไปหยิบแจกันใบใหญ่มาเพื่อจัดกุหลาบใส่

“แม่ไม่ชอบคุณธีระหรือคะ” ปาลิดารู้สึกว่าแม่เงียบไป จึงหันไปถามเห็นสีหน้าแม่ค่อนข้างขรึม

“ฟางล่ะ ชอบเขาเหรอ” ลดาเดินมาหยุดยืนตรงข้ามกับลูกสาว

“เขานิสัยดีนะคะแม่ สุภาพใจกว้างตามใจฟางทุกอย่าง ช่างรู้ใจด้วย ฟางรู้ว่าแม่ไม่ค่อยชอบเขา เขาคงรู้เหมือนกันถึงพยายามเลี่ยงไม่เจอแม่”

ลดายิ้มหยันนิดเมื่อนึกถึงธีระ รู้ว่าธีระพยายามหลีกเลี่ยงที่จะเผชิญ หน้ากับเธอ เพราะเคยทำเรื่องไม่ดีไว้ ลูกจำไม่ได้แต่เธอจำได้จะจดจำไม่มีวันลืมและไม่คิดให้อภัยธีระ แต่เจ็บใจที่ธีระฉวยโอกาส ปาลิดาจำไม่ได้เข้ามาสานความ สัมพันธ์ใหม่โดยที่เธอขัดขวางไม่ได้

“เดือนหน้าฟางจะไปถ่ายงานที่ญี่ปุ่น คุณธีระเขามีธุระต้องไปญี่ปุ่นพอดี เขาอาสาเป็นไกด์พาฟางเที่ยว เขาไปญี่ปุ่นบ่อยคุ้นเคยกับญี่ปุ่นดี เราวางแผน ไปตะลุยกินอาหารญี่ปุ่นถึงถิ่นเลย”

“ฟาง” ปาลิดาเงยหน้าจากแจกันที่กำลังจัดกุหลาบใส่ เมื่อได้ยินแม่เรียกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ฟางจะคบกับคุณธีระแม่คงห้ามไม่ได้ ต่อให้แม่ไม่เห็นด้วยก็ตาม แต่แม่ขอเรื่องหนึ่ง คบกับเขาได้แต่อย่าพึ่งมีอะไรกันเกินเลย”

“แม่...โลกทุกวันนี้เขาไปถึงไหนแล้ว”

“แม่ไม่สนว่าโลกจะไปถึงไหน แม่ขอแค่นี้” ปาลิดาทำหน้าขัดใจ เมื่อแม่บอกเสียงแข็ง

“ทำไมแม่ถึงไม่ชอบคุณธีระ เขาออกจะดีเป็นคนสุภาพด้วย แม่น่าจะให้โอกาสเขาก่อน” ลดายิ้มหยันเมื่อนึกถึงธีระ

“ฟางเป็นลูกคนเดียวของแม่ จะรักใครชอบใครแม่ไม่อยากห้าม ขอแค่อย่าปล่อยตัวให้เขาง่ายๆ ดูกันไปก่อนจนกว่าจะมั่นใจจริงๆ ถ้าเขาจริงใจต่อฟาง เขาต้องให้เกียรติฟาง จะทำอะไรขอให้นึกถึงแม่กับคุณย่าด้วย”

“แม่หัวโบราณจังเลย” พึมพำว่าหน้างอไม่พอใจ ขณะที่คนเป็นแม่มองด้วยแววตาหนักใจ ปาลิดาที่สูญเสียความทรงจำบางส่วน มีหลายอย่างเปลี่ยน ไป แม้แต่นิสัยยังเปลี่ยนไปมาก บางอย่างมากจนลดาไม่สบายใจ

“วันเสาร์นี้เป็นงานวันเกิดคุณย่าของแนน คุณย่าจะมาจากปากช่องด้วย ท่านชวนแม่กับฟางไปด้วย ฟางจะไปหรือเปล่า”

“ไปค่ะ แนนเขาชวนฟางแล้ว ฟางไปอาบน้ำก่อนนะคะแม่” เมื่อจัดแจกัน เสร็จ ปาลิดาหยิบกระเป๋าสะพายเดินเข้าห้องมีสายตาแม่มองตามอย่างหนักใจ

ภายในห้องโถงรับแขกของบ้านหลังใหญ่ เต็มไปด้วยแขกสูงวัย มาร่วมอวยพรวันเกิดแก่ผู้อาวุโสของบ้าน รวมทั้งคุณปรานีกับลดา คุณย่าของณิชมนกับคุณย่าของปาลิดาเป็นพี่น้องกัน ทำให้ทั้งสองรู้จักคุ้นเคยเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก แม้นานๆจะเจอกันทีเพราะคุณย่าของปาลิดามีครอบครัวแล้วย้ายไปอยู่กับสามีที่นครราชสีมา ลูกหลานส่วนใหญ่จะอยู่ที่โน่น มีบางส่วนเข้ามาอยู่ในกรุงเทพฯ แต่ละคนพูดคุยทักทายกันไม่บ่อยนักที่

จะได้มารวมตัวกันแบบนี้ ณิชมนเดินแยกออกจากกลุ่มผู้ใหญ่ที่กำลังพูดคุย กัน เดินไปทางห้องน้ำที่อยู่โซนด้านหลังเมื่อเห็นปาลิดาเดินไปทางนั้น

“ฟาง...มานี่ก่อน” ปาลิดาเดินออกมาจากห้องน้ำ พบเพื่อนมายืนดักรออยู่

“มีอะไรหรือแนน”

“ฟางออกไปรับแขกให้แนนที แนนยังยุ่งอยู่ข้างในออกไปรับเองไม่ได้ แขกคนสำคัญของแนนมาถึงแล้ว”

“ใคร...ท่าทางมีลับลมคมในแบบนี้ คนพิเศษใช่ปะ” ยื่นหน้าไปถามใกล้ยิ้มยั่ว ทำเสียงแซวเพื่อน

“อยากให้เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน” ณิชมนยิ้มเขินจนเพื่อนยิ้มขำ เพราะไม่เคยเห็นณิชมนมีอาการแบบนี้กับใครมาก่อน

“จะเปิดตัววันนี้ใช่มั้ย แอบมีคนพิเศษไม่บอกฟางเลยนะ หนุ่มผู้โชคดีคนนั้นเป็นใครนะ ถึงทำให้แนนชื่นชอบได้ ชักอยากเห็นหน้าแล้วสิ”

“มันยังไม่ชัวร์” ปาลิดาได้แต่ยิ้มกับท่าทางเขินของเพื่อน

“แนนชอบเขา ชอบมากชอบมานานแล้ว รอแต่ว่าเมื่อไหร่เขาจะเปิดใจรับแนน”

“แนนเปิดตัวคนพิเศษวันนี้เหมาะแล้ว งานวันเกิดคุณย่าของแนน มีญาติผู้ใหญ่ญาติพี่น้องมากันหลายคน เปิดตัวให้ทุกคนได้รับรู้ ฟางจะออกไปต้อนรับให้ แล้วฟางจะรู้ได้ยังไงว่าคนไหน”

“ตอนนี้เขารออยู่ตรงประตูรั้ว ฟางออกไปก็เจอ เป็นผู้ชายตัวสูงขาวหน้าคมหล่อมาก”

“แค่นั้นเหรอข้อมูล แล้วซื่อล่ะ”

“พี่อิน ซื่อจริงว่าอินทัช”

“อินทัชโอเค...ฟางจะไปต้อนรับคุณอินทัชให้ ท่าทางจะหล่อมากแน่ๆ ถึงทำให้เพื่อนรักของฟางมีอาการแบบนี้”

“ใช่ เขาหล่อมาก ถ้าเห็นว่าเขาหล่อห้ามฟางจีบแข่งนะ คนนี้แนน จอง” ทั้งสองหัวเราะเสียงสดใสให้กัน ที่ได้ยั่วแหย่กันเล่น

แยกจากเพื่อนแล้วปาลิดาเดินผ่านต้องห้องโถงรับแขก เห็นแขกผู้ใหญ่หลายคนนั่งพูดคุยกันอยู่ รวมทั้งคุณปรานีและลดาด้วย เร่งฝีเท้าขึ้นเพราะเพื่อนบอกว่าแขกคนพิเศษมาถึงแล้ว

ส่วนข้างนอกตรงสนามหญ้าหน้าตึก เป็นลูกหลานวัยรุ่นหนุ่มสาวจับกลุ่มพูดคุยกันอยู่ ด้านลูกหลานวัยเด็กกำลังเล่น มีขนม ผลไม้และเครื่องดื่มจัดวางเต็มโต๊ะหยิบทานได้ตามสบาย เป็นงานวันเกิดคุณย่าของณิชมนและเป็นงานรวมญาติกลายๆคนมาร่วมงานจึงมีทุกรุ่นเป็นญาติระดับใกล้ชิด เจ้าของงานอยากให้เป็นการมาพบปะพูดคุยกันมากกว่าจะเป็นงานเลี้ยงรื่นเริง เป็นวันหยุดด้วยทำให้เครือญาติได้มีโอกาสมาพบเจอกัน เดินออกมาพ้นตัวตึกหลังใหญ่เป็นสไตล์ยุโรปโมเดิร์นสองชั้น ปาลิดามองไปทางประตูรั้วหน้าบ้าน เห็นมีชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งคนหนึ่งยืนอยู่ตรงตามที่เพื่อนบอก

ร่างสูงโปร่งสวมแจ็คเก็ตสีเข้มทับเสื้อยืดสีพื้นไม่มีลาย กางเกงสแล็คสีเทาอ่อน รองเท้าผ้าใบหนังสีน้ำตาลแต่ที่เด่นที่สุดคือ อุ้มตะกร้าหวายเต็มไปด้วยดอกกุหลาบสีขาวสวยงาม แซมด้วยดอกยิบซีดอกเล็กสีขาว

“คนพิเศษของแนนหล่อจริงๆด้วย” ปาลิดาพึมพำยิ้มอยู่คนเดียว แม้จะอยู่ห่างกันแต่ยังดูออกว่าเป็นหนุ่มรูปร่างหน้าตาดีระดับดีมาก นึกชมว่าเพื่อนตาถึงเลือกหนุ่มได้น่าสนใจ เมื่อเห็นบุคลตรงตามที่เพื่อนบอกทำให้ปาลิดายิ้มแล้วเดินตรงเข้าไปหา