บทที่ 27
ตุลฎาเขย่าแขนชายหนุ่มและเรียกด้วยเสียงเบาหวิว “คุณเขื่อนคะ”
“อือ” เขาขานรับในลำคอ
“จะตีห้าแล้วนะคะ”
ขนตาดกดำเป็นแพขยับไหวแล้วค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เขารั้งเธอให้ล้มลงมาบนที่นอนแล้วกอดไว้แนบอก
“จะรีบตื่นไปไหน นอนต่ออีกหน่อยสิ”
“หนูจะไปช่วยป้าม่อมทำงานแล้วค่ะ คุณก็ลุกได้แล้ว เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นเข้ามันจะไม่ดีนะคะ”
“ทำไมต้องไปช่วยป้าม่อมวันนี้ด้วย วันอื่นค่อยไปไม่ได้หรือไง” น้ำเสียงงัวเงียถามอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์
“หนูไปช่วยป้าเขาตั้งแต่วันแรกแล้วค่ะ ป้าเค้าให้หนูกินข้าวกับเค้าทั้งเช้าเย็นโดยไม่คิดเงิน หนูก็เลยตอบแทนด้วยการไปช่วยป้าทำงานบ้านให้คุณค่ะ”
ธีรทัศน์ลุกขึ้นนั่ง นึกไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ที่เข้าใจเธอผิดคิดว่าเธอไปเริงรักกับน้องชายของเขา หลังจากนั้นเธอก็มาหาเขาตามลำพัง เขาก็นึกว่าเธอเจตนามาอ่อยถึงที่ จึงยัดเยียดความเป็นผัวให้เธอเมื่อได้โอกาส.. สายตาคมดุมองหญิงสาวอย่างลึ
