มาคัสปฏิเสธเสียงเรียบ “พรุ่งนี้พี่ยังมีงาน อิ่มแล้วใช่ไหม เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
หญิงสาวหน้าเจื่อนลงเล็กน้อยแต่ก็ยังฝืนยิ้มเพื่อให้ดูเป็นปกติที่สุด ไม่ว่าจะใช้ไม้ไหน มาคัสก็ไม่เคยนอนกับเธอเลยสักครั้ง ไม่รู้ว่าจะหัวโบราณไปถึงไหน ทั้งที่เป็นหนุ่มลูกครึ่ง ใช้ชีวิตอยู่ที่ฝรั่งเศสมาตั้งแต่เด็ก ไม่น่าจะถือเนื้อถือตัวขนาดนี้
ชัญญ่าชวนเขาดื่มต่อจนไวน์หมดขวด ก่อนจะพากันออกจากห้องอาหาร ทว่าเดินไปได้เพียงแค่ไม่กี่ก้าว อีกฝ่ายก็ส่งเสียงอ้อน
“พี่มาคัสขา ชัญญ่าเดินไม่ไหวแล้วค่ะ”
มาเฟียหนุ่มพ่นลมหายใจพร้อมกับเข้าไปโอบประคองร่างเล็กในชุดเดรส พาเข้าไปนั่งตรงเบาะหลังของรถหรู ชัญญ่าก็เอนตัวลงวางใบหน้าซบแผงอก วาดวงแขนกอดลำตัวหนุ่มคู่หมั้นหลวม ๆ หลับตาพริ้มคล้ายกับมีอาการมึนเมาจนประคองสติไม่อยู่
อลันทำหน้าที่ขับรถให้เจ้านาย เหยียบคันเร่งเคลื่อนตัวรถยนต์คันหรูออกไปสู่ท้องถนน มุ่งหน้าไปยังคอนโดของชัญญ่า
ขับไปได้ไ
