แม่บ้านคนหนึ่งเดินทะเล่อทะล่าเข้ามาแจ้งเจ้านายในห้องนั่งเล่น
“อาหารเสร็จแล้วค่ะ”
“ผมจะไปเดี๋ยวนี้”
ชัญญ่ากัดกรามแน่น ริมฝีปากฝืนยิ้มเล็กน้อย ใช้หางตาตำหนิแม่บ้านคนดังกล่าวที่ไม่ดูตาม้าตาเรือเข้ามาเอ่ยขัดจังหวะ
“รบกวนช่วยเพิ่มข้าวให้ฉันอีกจานด้วยนะ ต่อไปฉันจะมาอยู่ที่นี่ในฐานะคู่หมั้นของพี่มาคัส”
“ค่ะ ป้าจะไปเตรียมให้นะคะ”
เธอกอดแขนของมาคัสเข้าไปยังห้องรับประทานอาหาร คล้ายกับประกาศให้บรรดาคนรับใช้ในบ้านหลังนี้รับรู้โดยทั่วกันว่าต่อไปเธอจะเป็นนายหญิงของที่นี่ ทั้งยังเอาอกเอาใจด้วยการตักอาหารวางลงในจานของหนุ่มคู่หมั้น
“พี่ตักเองดีกว่า”
“ก็ได้ค่ะ ชัญญ่าแค่อยากเอาใจว่าที่สามี อีกหน่อยเราก็ต้องอยู่ด้วยกันแบบนี้ทุกวัน”
“กินข้าวเถอะ”
แม้อีกฝ่ายจะเอ่ยเสียงเรียบ ทว่าแววตาของเขากลับบ่งบอกว่ารำคาญใจที่เธอกระทำเช่นนี้ ชัญญ่าจึงก้มหน้ากินข้าวไม่พูดอะไรต่อ บอกกับตัวเองว่ารอให้ถึงเวลาเข้านอนด้วย
