“อย่านะคุณไทม์ อย่าทำแบบนี้บัวขอร้อง~ ฮื่อ ๆ ๆ”
“ฮึ! ทำไม? กลัวเหรอ? กลัวหรือไม่พอใจที่ไม่ใช่ของไอ้เหี้ยแท็คกันแน่!”
สวบ!
“กรี๊ด!!!”
“อ่าส์~ ของไอ้เหี้ยนั่นมันเล็กเหรอทำไมไม่หลวมเลย”
“ฮึก!” ใครก็ได้เอาไอ้ชาติชั่วคนนี้ไปจากฉันที!
พั่บ!
“อ่าส์~ เสียวไหมที่รัก~”
“อย่าทำ ขอร้อง~”
“ฮึ ๆ ๆ ห้ามทำไมไม่ทำกับฉันเธอก็ไปทำกับไอ้เหี้ยนั่นอยู่ดี!”
พั่บ!
“โอ๊ย!”
พั่บ พั่บ พั่บ!
“โอ๊ย! ฮื่อ ๆ ๆ อย่าทำ อย่าทำร้ายลูกฉัน!” ฉันดิ้นสุดแรง แขนที่ถูกรวบเอาไว้จนแน่นพอดิ้นแรงก็เจ็บร้าวที่หัวไหล่ไปหมดแต่ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากความปลอดภัยของคนในท้อง
ฉันไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองห่วงคนในท้องมากเท่านี้มาก่อน ที่ผ่านมาหลายครั้งที่เผลอรับไม่ได้ที่ต้องกลายเป็นแม่คน รับไม่ได้ที่มีเด็กมาเกิดในท้องแต่ที่ไม่ทำอะไรเลวร้ายก็เพราะกลัวบาป แต่ในเวลานี้ที่ลูกกำลังจะได้รับอันตรายฉันถึงได้รู้ว่าฉันรักคนที่ไม่เคยเห็นหน
