“กลับบ้านเดี๋ยวนี้ใบบัว”
(อย่ามาสั่ง)
“เดินออกมา!”
(คุณไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉันนะคุณไทม์)
“อยากให้ใช้สิทธิ์เหรอ? ได้! ถ้าเธอไม่ยอมเดินออกมาดี ๆ ฉันจะใช้สิทธิ์ความเป็นผัวไปลากเธอออกมาเดี๋ยวนี้!”
(...)
“จะท้าทายใช่ไหม?”
(...ขอเวลาลาคนอื่นก่อน)
“ห้านาที”
(จะบ้าเหรอใครจะไปลาเร็วขนาดนั้น)
“ห้านาที!”
(คุณ...)
ติ๊ด!
ยิ่งพูดยิ่งเสียเวลาผมถึงได้ตัดสายทิ้งแล้วเดินออกจากงานเพื่อไปรอยัยนั่นที่รถทันที
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
...ปิย่า
ติ๊ด!
(ไทม์อยู่ไหนย่าถึงแล้วนะคะ)
“ผมมาถึงก่อนคุณได้สักพักแล้วแต่กำลังจะกลับ”
(อะไรนะไทม์? แล้วทำไมถึงแล้วถึงไม่โทรบอก)
“โทษทีนะปิย่าผมมีธุระด่วน”
(ไทม์พูดบ้าอะไร ธุระด่วนอะไรตอนเกือบเที่ยงคืน)
“ก็ธุระไงปิย่า”
(อย่ามาโกหกจะไปหาใคร!)
“ผมจะไปหาใครวะปิย่า ไม่ได้ไปหาคุณผมก็อยู่บ้านตลอด ไม่ว่างก็คือไม่ว่าง มีธุระก็คือมีธุระเข้าใจบ้างไหม”
(ไม่เข้าใจ! รออยู่ในงาน
