“ใบบัว...พี่ขอโทษนะ ขอโทษจริง ๆ ที่พี่ทำลายชีวิตเรา...ขอโทษนะครับ”
...เอากองไว้ตรงนั้นเถอะ
ฉันไม่รับคำขอโทษของเขา ถ้าอยากขอโทษจริง ๆ ฉันขอรับคำขอโทษเป็นเงินสดกับความเจ็บปวดของเขาเท่านั้น
-วันต่อมา-
ก๊อก ๆ ๆ
ก๊อก ๆ ๆ
ก๊อก ๆ ๆ
“อืม~ เคาะทำห่าอะไรวะ”
ฟอด~
เสียงงัวเงียข้างหูรบกวนการนอนจนน่ารำคาญพอ ๆ กับเสียงเคาะประตูด้านหน้านั่นล่ะ
“ขยับออกไปก่อนคุณไทม์”
“อืม~” เขาไม่ทำตามที่บอกแล้วยังกระชับกอดให้แน่นขึ้น
...รำคาญ
“คุณไทม์ปล่อย”
“อือ~”
ก๊อก ๆ ๆ
ก๊อก ๆ ๆ
“ไม่ได้ยินเสียงเคาะประตูรึไง ปล่อยเลยคุณไทม์” ฉันง่วงมากรู้สึกเหมือนตัวเองเพิ่งได้นอนไปไม่นาน ไม่รู้ว่าตอนนี้กี่โมงแล้วที่รู้มีแค่อย่างเดียวคือนอนไม่พอยังไม่อยากตื่น แค่ลืมตายังไม่อยากทำเลย
“อือ~ แป๊บ ๆ เดี๋ยวไปเปิดให้”
ฟอด~
“...” รำคาญ!
ฉันว่าจะวีนใส่แต่พอหอมซอกคอเสร็จเขาก็ผละออกเลยไม่ทันได้วีน
ก๊อก ๆ ๆ
ก๊อก ๆ ๆ
ก๊อก
