“อื้อ~”
“ออกไป”
“อือ~”
“ออก” ฉันเหมือนคนกึ่งหลับกึ่งตื่น เหมือนกำลังฝันแต่ก็เหมือนกับว่าเสียงที่ได้ยินไม่ใช่ความฝันแล้วก็เริ่มรู้สึกตัวมากขึ้นตาก็ลืมขึ้นมาช้า ๆ จนกระทั่งเห็นอะไรตรงหน้าได้ชัดเจน ชัดมากซะด้วยสิ
“...”
“ออกไป” ฉันลืมตาขึ้นมาด้วยความงงและตกใจแต่พอได้ยินคำพูดที่เหมือนในฝันดังจากปากเขาอีกครั้งทุกอย่างก็ชัดเจนว่าไม่ใช่ความฝัน
เขามาอยู่ตรงหน้าฉันได้ยังไง?
ผลัก!
ทั้งที่กำลังใช้เวลาแค่น้อยนิดประมวลความคิดแท้ ๆ แต่ฉันก็โดนเขาผลักทำให้รู้ว่าความจริงแล้วฉัน...กำลังนอนกอดเขาอยู่บนเตียงของเขา
“คุณทำบ้าอะไร” ฉันไม่ได้ตะโกนใส่แค่ถามเพราะไม่พอใจที่เขาเอามือดันหน้าท้องของฉันเพื่อให้ฉันออกห่าง
“ฉันบอกเธอตั้งหลายรอบแล้วว่าให้ออกไปเสือกมากอดฉันต่อทำไม” ฉันก็รู้สึกขายขี้หน้านะที่ตัวเองไปนอนกอดเขาแต่ฉันหลับนี่คะ คนหลับจะขยับตัวทำอะไรมันก็ไม่รู้ตัวกันทั้งนั้น
“แล้วฉันรู้เรื่องเหรอ?”
“
