-หลายวันต่อมา-
“แม่”
“อะไรจ้ะ”
“...”
“มีอะไร”
“...เปล่าครับ” ผมตอบแม่แล้วหันหลังจะเดินขึ้นห้องอีกครั้งหลังจากที่เพิ่งลงมา
“วันนี้กลับดึก” เสียงแม่ดังเอื่อย ๆ ไล่หลังทำให้ผมต้องหันกลับไป
“ผมไม่ได้ถามหาผู้หญิงคนนั้น”
“แม่ก็ไม่ได้พูดถึงใบบัวนี่จะ แม่พูดถึงตาไทน์ต่างหากล่ะลูกรัก”
“...” แม่พูดถึงยัยนั่นนั่นล่ะทำไมจะไม่ใช่ แต่ผมไม่อยากต่อปากต่อคำกับแม่ต่อก็เลยเดินขึ้นห้อง
“วันนี้กลับดึก”
... 23.45 น.
จะเที่ยงคืนแล้วมันจะถ่ายละครห่าเหวอะไรกันดึกดื่นนะหนาวะ
ยัยนั่นก็เหมือนกันทำไมไม่รีบ ๆ ถ่ายแล้วกลับบ้านมาพักผ่อนยิ่งกำลังท้องอยู่ด้วย
“...ฉันไม่ได้ห่วงเธอแต่ฉันนอนไม่หลับต่างหาก” ผมพยายามนอนตั้งนานแล้วแต่ผมนอนไม่หลับ มันกระวนกระวายเหมือนหลายคืนที่ผ่านมาแต่จะหนักกว่านิดหน่อยเพราะไม่มียัยนั่นอยู่ในห้องด้วย
พรึ่บ!
“แม่งเอ้ย! ไม่ใช่ลูกกูแล้วทำไมกูต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ!”
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
