EP 9 - แฟนที่ดีคือแฟนใหม่
ช่วงบ่ายของวันถัดมา โรงอาหารกลางของมหา’ ลัยแน่นขนัดจนแทบไม่มีที่ให้แม้แต่ยืนเหม่อ
ฉันกับน้ำขิงและเอิงเอยเบียดตัวฝ่าฝูงคนมาวางถาดข้าวลงบนโต๊ะเล็ก ๆ ตรงมุมเสาได้พอดี ขอบคุณสวรรค์ที่ยังพอมีพื้นที่ให้คนหิวจัดอย่างกลุ่มของพวกฉันได้แทรกนั่ง
“เหนื่อยเว้ย วันนี้เรียนกี่ชั่วโมงแล้วเนี่ย” เอิงเอยบ่นพร้อมแกะช้อนพลาสติกเสียงแกรก ๆ
“ไม่รู้ไม่ได้นับ กินกันเถอะหิวแล้ว”
“เออเนอะ โชคดีที่พวกเรายังดีที่ได้โต๊ะ ดูดิ นู่นแม่งยืนกินกันแล้ว” น้ำขิงชี้ไปอีกฝั่งที่มีคนเริ่มยืนพิงเสากินแบบไม่แคร์ชีวิต ทั้งที่ตรงที่พวกเรานั่งก็ยังพอนั่งได้อีก 3 คน แต่ด้วยความเป็นโต๊ะกลมทำให้คนอื่นที่ไม่สนิทไม่กล้ามานั่งด้วย
ทว่ายังไม่ทันที่ฉันจะได้ตักข้าวเข้าปาก อยู่ๆ เสียงฮือฮารอบโรงอาหารก็ดังขึ้นแบบพร้อมเพรียงเหมือนสั่งคิวไว้
ฉันเงยหน้าตามสัญชาตญาณแล้วภาพที่เห็น...ทำเอามือที่ถือช้อนค้างกลางอากาศ
