EP 4 - He’s Taken | มีแฟนแล้ว?

1606 Words

EP 4 - มีแฟนแล้ว? วันต่อมา แดดเก้าโมงเช้าตกกระทบพื้นปูนหน้าตึกเรียนเก่า ๆ ฉันยืนเหม่ออยู่ตรงหน้าคณะวิศวกรรมศาสตร์ในชุดนักศึกษาสุดเรียบร้อย เสื้อเชิ้ตแขนสั้น กระโปรงทรงเอยาวคลุมเข่า รองเท้าคัทชูสีดำถลอกนิด ๆ ตรงหัวรองเท้า ดูแล้วก็รู้ว่าเคยผ่านศึกมาไม่น้อย หลังจากยืนนิ่งอยู่นาน มองคนรอบตัวเดินผ่านไปมาอย่างว่างเปล่า กลุ่มปีหนึ่งยิ้มแย้มคุยกันเสียงดัง ไม่มีใครก้มหน้าเล่น TikTok ไม่มีใครหิ้วสายชาร์จ MagSafe ยาวเป็นเมตร ไม่มีแม้แต่หูฟังไร้สายแบบที่เราเคยใช้ตอนทำงานในยุคปัจจุบัน เพราะปีนี้คือปี 2560 และโลกทั้งใบที่ฉันเคยอยู่หายไปหมด ฉันมองตึกคณะวิศวะที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าแล้วถอนหายใจออกมาอย่างปลง ๆ เฮ้อ~ อย่างกับถอนหายใจจะทำให้ฉันตื่นจากฝันนี้ได้อย่างงั้นแหละ “นี่มันฝันร้ายแบบคนโดนภาษีย้อนหลังหรือไงวะ…” บ่นพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะหัวเราะแห้ง ๆ อย่างคนหมดสภาพ ถ้าฉันบอกใครต่อไปว่าอีกแค่ 2 ปีจะมีโรคระบาดทั่วโลกอย่างโควิด แต่ละประเทศจะมี Lockdown และคนจะต้องใส่หน้ากากอนามัยทุกวัน แถมหน้ากากราคาจะพุ่งขึ้นสูงเกือบเป็นพัน รวมถึงต้องใช้แอลกอฮอล์ล้างมือตอนขึ้นรถเมล์ แล้วคนจะทะเลาะกันเรื่องวัคซีน เชื่อเถอะ คนอื่นคงหาว่าฉันบ้า แล้วพาไปส่งศรีธัญญาแทนไปเรียนแน่ ๆ หรือ ฉันควรผันตัวไปเอาดีด้วยการเป็นหมอดูอย่างหมอปลายดีไหมนะ? หรือจะผันตัวเป็นอาจารย์ใบ้หวยแข่งกับแม่น้ำหนึ่งไปเลยดี? แต่บ้าเถอะ! หวยงวดก่อนออกอะไร ฉันยังจำไม่ได้ แต่นี่ย้อนมาตั้ง 7-8 ปี ใครมันจะไปนึกออกวะ ไม่เห็นเหมือนซีรีส์ย้อนเวลา ที่พระนางจำตัวเลขรางวัลที่ 1 จากลอตเตอรี่ได้เป๊ะ ๆ แถมยังเอาไปซื้อแล้วถูกหวย เล่นเอารวยชาตินี้ยันชาติหน้า แต่ฉันละ นอกจากใบหน้าที่ตึงขึ้น เด้งขึ้น กับความสาวที่ย้อนวัยขึ้นนิดหน่อย ดูเหมือนว่าสวรรค์จะไม่ได้ให้อะไรฉันมาเพิ่มเลย เฮ้อ สวรรค์นะสวรรค์ให้ฉันย้อนเวลามาแท้ ๆ แต่ดันไม่ให้เอาสมองที่ควรใช้ให้เกิดประโยชน์มาสักนิด เอาเถอะ ก่อนที่ฉันจะบ้าหนักไปกว่านี้ ฉันก็มีงานตรงหน้าที่จะต้องทำ ฉันยกกระเป๋าผ้าใบใหญ่ขึ้นพาดบ่า มันหนักพอจะฟาดหน้าใครให้สลบได้ สมุดจดสองเล่ม เครื่องคิดเลข Casio แล้วก็เศษกระดาษโพสต์อิทแปะหน้าสมุด ที่พึ่งดึงออกมาและเขียนเอาไว้ว่า ‘คิระ คุณาวัฒน์ อัครโชติสกุล วศ. ปี 3’ อ่านชื่อทีไร ได้แต่อยากกรี๊ดอยู่ในใจ อยู่ ๆ ชื่อเขาก็ดันมาตกอยู่ในมือ เหมือนจุ่มได้ตัวซีเคร็ทยังไงยังงั้น ก็นะ คิระในตอนนี้ เขาทั้งหล่อและดังมาก แต่ก็หยิ่งเกินต้านมาตั้งแต่สมัยไหน ถึงฉันจะเคยรู้จักเขามาก่อน รวมถึงรู้เรื่องเขาหมดทุกซอกและทุกมุม และรู้ยันขี้แมลงวันตรงแก้มก้นข้างซ้าย ก็ตามที แต่ฉันก็ไม่สามารถเอามาใช้ในรายงานได้อยู่ดีเพราะมันต้องมีรูป ต้องมีคลิป ต้องมีฟุตเทจเป็นหลักฐาน มันไม่ใช่แค่การเขียนเล่าบรรยายแบบนิยายธรรมดาทั่ว ๆ ไป “แม่ง ถ้ายุคนี้มีเอไอ จะเอาหน้าไปใส่ฟิลเตอร์ทำปากขยุบขยับใส่ในคลิปให้จบ ๆ” เหมือนยุคที่ฉันเคยอยู่ อะไร ๆ ก็เอไอ ไปหมด จนบางครั้งความคลาสสิกของงานศิลปะก็แทบถูกกลืนลงไป ไม่เห็นค่า แต่ถึงแบบนั้นฉันก็ยังบูชางานศิลปะมากกว่าการใช้เอไออยู่ดี ฉันได้แต่บ่นงึมงำกับตัวเองอย่างเซ็งจัด ก่อนจะก้มมองโพยในมือที่ขยำยับยู่ยี่จนแทบจะกลายเป็นลูกบอล “ไอ้บ้าคิระเอ๊ย!” “โวยวายอะไร เกะกะชะมัด!” มือที่กำลังขว้างกระดาษหยุดชะงัก เพราะเสียงทุ้มเย็นผ่านหูของใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลัง ฉันค่อยๆ หันไปหาต้นทางเสียงอย่างช้า ๆ เหมือนกลัวว่าคนที่เดินมาจะเป็นคนที่ฉันกำลังนึกถึงอยู่พอดี และแน่นอน…. ดันใช่! “แฮร่ คิระ …เจอตัวพอดีเลย” ฉันยิ้มแหย เงยหน้ามองร่างสูงในเสื้อช็อปสีแดงกำลังยืนอยู่ในระยะประชิด ผมสีน้ำตาลเข้มดูยุ่ง ๆ เหมือนเพิ่งลุกจากเตียงมาใหม่ ๆ เสื้อช็อปวิศวะสีแดงเลือดหมูพับแขนขึ้นเลยข้อศอก ใส่หูฟังข้างเดียว มือข้างหนึ่งถือสมุดโน้ต อีกข้างสอดกระเป๋ากางเกงเหมือนกำลังจะเดินผ่าน ใบหน้าคมจัดและนิ่งเรียบ หล่อเหมือนเดิมเป๊ะไม่มีเปลี่ยน เขามองฉันด้วยสายตาว่างเปล่า ราวกับคนไม่รู้จักกันมาก่อน แต่ฉันกลับรู้จักและจำสายตานี้ได้เป็นอย่างดี “จะหลบได้หรือยัง” และที่ไม่เปลี่ยนอีกอย่าง ก็คือปาก หมอนี่ปากดีเหมือนเดิมเปี๊ยบ! “ยัง” คนตัวโตเลิกคิ้วสูงคล้ายไม่พอใจกับคำตอบ แต่ฉันกลับปั้นหน้ายิ้มไม่ใส่ใจแล้วยืนเฉย “คือฉันชื่อมุกไหมนะ อยู่คณะนิเทศปี 3 พอดีฉันมีธุระกับนายนิดหน่อย” ฉันทักไปเรียบ ๆ พยายามตีหน้าตายให้เหมือนคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทั้งที่ข้างในคือแบบ...อยากจะกรี๊ดใส่หน้าแล้วโวยวายว่าไอ้บ้า แต่จำต้องปั้นหน้าแล้วยิ้มให้ “ทำไม มีอะไร จะขอไลน์เหรอ ไม่มี ไม่เล่น” ปฏิเสธแบบไร้เยื่อใยสุด ๆ โอ๊ยยยย สงสารตัวเองตั้งแต่ชาตินี้ยันชาติหน้า “ไม่ได้จะขอไลน์ แล้วก็ไม่ได้จะมาจีบ” ฉันพูดเสียงเรียบติดรำคาญ “แต่คณะฉันมีงาน แล้วฉันดันจับสลากได้ชื่อนาย เลยต้องมาสัมภาษณ์” สายตาคมตวัดมองฉันขึ้นลงนิดหน่อย สีหน้านิ่งคงเส้นคงวาไม่มีเปลี่ยน โอเคจ้ะ มองใกล้ ๆ แบบนี้ยอมรับเลยว่าเขาหล่อมาก หล่อแบบวัวตายควายล้ม แถมสาว ๆ ทั้งมหาลัยยังกรี๊ดตรึม สมฐานะสมบัติวิศวะนะแหละ แต่หล่อแล้วไง? หล่อ รวย ฉลาด ก็ใช่ แต่ผู้ชายคนนี้คือเหตุผลที่ทำให้ฉันเสียน้ำตาและร้องไห้หมดเป็นปี๊บ “ว่าไง ได้ปะ แค่สัมฯ เสร็จ แล้วก็จบ ไม่สานต่อ” ฉันยักคิ้วใส่ “ไม่ว่าง” เขาตอบกลับสั้น ๆ เหมือนไม่ต้องคิดก่อนพูด แล้วตามด้วย “ไม่ชอบทำอะไรไร้สาระ” “ไร้สาระตรงไหน ฉันมาทำงาน” “งานของเธอ ไม่ใช่งานของฉัน!” ว่าจบก็เดินกระแทกไหล่ฉันออกไป ฉันได้แต่กำหมัดแน่น สูดลมหายใจฮึบใหญ่เข้าปอด ก่อนจะวิ่งไปดักตรงหน้าเขาอีกรอบ “อย่าเล่นตัวนักได้ปะ นายคิดว่าฉันกำลังจะมาจีบนายยังงั้นเหรอ ฝันไปหรือเปล่า จะบอกให้นะ ต่อให้ผู้ชายทั้งโลกเหลือนายคนเดียวฉันก็ไม่เอามาทำพันธุ์” “เหรอ? ขอบคุณที่บอกนะ” เขามองฉันนิ่งพลางไหวไหล่เบา ๆ ดูกวนตีน แต่ก็ดูเท่มากในขณะเดียวกัน แต่แล้วไง ฉันไม่หวั่นไหวกับท่าทางแบบนี้เท่าไหร่หรอก ฉันรู้อยู่แล้วว่าเขาจะต้องมาเวย์นี้ตามนิสัย ชาติก่อนฉันก็เคยโดนพูดจาแบบนี้ตอนเจอเขาที่ผับใหม่ ๆ และฉันนี่แหละที่เป็นฝ่ายปิ๊งเขาก่อน คอยตามตื๊อเขาอยู่เป็นปี กว่าที่เขาจะยอมรับรักและคบด้วย แต่ชาตินี้ No จ้ะ เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือควาย ชาตินี้ขอ Say Goodbye จากนี้และตลอดกาล แต่เอาเถอะ ตอนนี้ฉันขอเอางานก่อนดีกว่า! เอาเป็นว่าฉันรู้จุดอ่อนของคิระดี ดีกว่าที่เขาจะจำได้เสียอีก เมื่อคิดแบบนั้นฉันจึงยกยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปาก “น่า จบงานนี้ ฉันเลี้ยงเหล้าตอบแทนนายก็ได้นะ” ฉันกอดอก ส่งสายตากวนประสาทเล็ก ๆ ไปให้ ใช่! ชาติก่อนก็แบบนี้แหละ ฉันเคยตามตื๊อเขาจนเหนื่อย พอถึงจุดหนึ่ง เขาก็บอกว่าจะยอมคุยด้วยถ้าเลี้ยงเหล้า ดังนั้นชาตินี้ ฉันเลยจัดให้ก่อนเลยจ้า จะได้ไม่เสียเวลาตามตื๊ออีก แต่ทว่า… สิ่งที่เขาตอบกลับมา… “ฉันไม่ดื่มเหล้า!” “หา? ไม่ดื่ม? เดี๋ยว นี่นายเลิกดื่มเหล้าตั้งแต่เมื่อไหร่?” ทีชาติก่อน เคยขอร้องจะเป็นจะตายไม่ให้ดื่ม แต่ตอนนี้กลับบอกง่าย ๆ ว่าไม่ดื่มเหล้าแล้วเนี่ยนะ! คืออะไรก่อน? “ทำไม ขอเหตุผล?” “แฟนฉันไม่ชอบให้ดื่ม” พูดจบ เขาก็กระแทกไหล่ฉันเบา ๆ เดินผ่านไปหน้าตาเฉย เหลือแค่ฉันที่ยืนค้างเป็นหินริมตึก แฟน? แฟนเหรอ? หัวสมองฉันหมุนติ้วทันที น้ำเสียงที่เขาพูดดูจริงจังไม่มีวี่แววการโกหกเลยสักนิด! ว่าแต่ชาติก่อนหมอนั่นเคยบอกว่าไม่เคยมีแฟนมาก่อน และ ‘ฉัน’ คือ ‘แฟนคนแรก’ ของเขาไม่ใช่เหรอ? แล้วนี่ยังไง...อะไรกันเนี่ย!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more