เหมันต์ในคืนแรม

บทที่ 3 ตอนที่ 1

"อื้อ!!" หล่อนแทบอยากดิ้นให้สิ้นใจ แต่ก็ทำได้เพียงส่งเสียงครางประท้วง ลิ้นอุ่นชื้นกวาดฉกเข้าสู่ร่องหลืบที่ยังปิดสนิทของหล่อน หยาดน้ำตาแห่งความอัปยศก็หลั่งรินด้วยความอดสู หล่อนไม่อาจหาหนทางระบายความรู้สึกนี้ออกไปได้เลย มีเพียงความรู้สึกกับน้ำเสียงเท่านั้นที่ไม่ถูกสะกดด้วยมนต์ดำ

"อา...หอมหวานเหลือเกินโรเซียร์ เจ้ายังไม่เคยถูกชายใดแตะต้องสินะ ดูสิรอยแยกของเจ้ายังปิดสนิทอยู่เลย" พูดพลางทั้งนิ้ว ริมฝีปากและเรียวลิ้นก็ทำงานสอดประสานในการลงทัณฑ์หล่อน

ลูซีเฟอร์หายใจหอบระโหยหนักขึ้นซบใบหน้าลงกลางระหว่างขานวลเนียนอย่างจริงจัง ตวัดลิ้นร้ายรัวเร็วบดขยี้สองกลีบเนื้ออ่อนจนเจ้าของร่างเกร็งเครียด ความรู้สึกที่หล่อนไม่เคยได้ลิ้มลอง บัดนี้มันถาโถมเข้าหาโดยไม่อาจตั้งตัวได้

โรเซียร์หลั่งน้ำตาเป็นกระบายความอัดอั้น เป็นทางออกเดียวนอกจากครางรับการแทรกตัวของลิ้นอุ่นและริมฝีปากรวมถึงนิ้วร้ายที่ซุกแทรกรวมอยู่ตรงความเป็นอิสตรีของหล่อน ไม่ช้าบางอย่างก็ม้วนเกลียวด้วยความซ่านกระสันแลแตกดับฉับพลันส่งความสุขอันเหลือล้นและรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น

ลูซิเฟอร์รับรู้ได้ด้วยความชำนาญการ เขาพุ่งลิ้นสมสู่โพรงหฤหรรษ์ในจังหวะสุดท้ายนั้น ก่อนที่หล่อนจะคายสันดานดิบที่กลั่นกรองอย่างสุขสมให้เขาได้ดื่มกิน

ก้านนิ้วที่ขยี้ร่องกลีบสีชมพูสดสวาทสอดแทรกแทนที่ในเวลาต่อมา เขาสอนให้หล่อนเรียนรู้ความรู้สึกอันถ่องแท้ของเพศรส เพื่อให้หล่อนลุ่มหลง...ผ่อนคลายมากขึ้นในยามที่ศึกหนักซึ่งกำลังดำเนินในกาลต่อไปกำลังจะมาถึง

ร่างใหญ่ผละจากใจกลางความสาวสะพรั่ง ร่นตัวขึ้นมาจูบนัวเนียตรงกลีบปากบวมเจ่อ โรเซียร์รับรู้รสและกลิ่นหอมละมุนของตัวเอง หล่อนครางฮือลืมตัว เผลอสอดลิ้นตวัดตอบโต้กับเขาเมื่อคุ้นชินกันมากขึ้น

บทเพลงอันเร่าร้อนบรรเลงขึ้นท่ามกลางดวงไฟที่ลุกโชติช่วง ร่างบึกบึนเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแห่งวัยหนุ่มของลูซิเฟอร์กระตุกเต้นโหยหาเพศรสที่หนักหน่วงยิ่งกว่า หากแต่เขาจำต้องกล่อมเกลาสาวเจ้าให้เชื่องเชื่อฟังกว่านี้เสียก่อน

หล่อนจะนำพาความหฤหรรษาอย่างหาที่สุดไม่ได้เมื่อยอมร่วมขับขานสานรักไปด้วยกัน เป็นครั้งแรกที่ใจโรเซียร์อยากกกกอดเข้าไว้ในอ้อมแขน หล่อนรู้สึกว่ามันคงดีไม่น้อยหากความเสียวกระสันนี้ได้ระบายออกโดยการจิกดึงเขากลับบ้าง ได้รัดร่างกำยำล่ำสันแท้จริงของบุรุษตรงหน้าเย้ายวนไม่แพ้สรีระของหล่อนที่มีผลต่อสายตาของเขา

ปลายนิ้วน้อยเริ่มขยับ...และเคลื่อนกำผ้าปูที่นอนเป็นอันดับแรก ร่างของหล่อนบิดส่ายไปตามครรลองสวาท สองมือไขว่คว้าโอบรอบร่างบึกบึนสมชายชาตรี ลูซิเฟอร์สูงใหญ่และแข็งแรงมาก สองแขนเต็มไปด้วยกล้ามเป็นมัดๆ ไล่เรียงลงมาตรงบ่ากว้าง เนินอกเต็มแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อเช่นกันประดับดารดาษด้วยขนครึ้มไปทั้งแผงอก เฉกเช่นเดียวกันกับหน้าท้องที่แบนราบแข็งแรง

"อยากสัมผัสข้าใช่หรือไม่ท่านหญิง...อา สายตาของเจ้ากำลังแผดเผาให้ข้ามอดไหม้เป็นจุณ"

ลูซิเฟอร์ครางขับขานให้หล่อนกระหยิ่มใจในการได้รู้สึกว่าตนเองได้เป็นผู้ควบคุมบาง หล่อนเลื้อยมือน้อยๆ มาแตะต้องเขาจริงๆ และยังไม่รู้สึกตัวว่าบัดนี้สามารถขยับสรีระได้ทุกสัดส่วนแล้ว ทุกอย่างดำเนินไปตามครรลองของความรู้สึกดำมืด

"อืม...โรเซียร์ เจ้ามันตัวร้าย!"

"อ๊า!!!" ร่างเล็กถูกรวบกอดใบหน้ากร้านซุกขลุกตะบมจูบไปทุกตารางนิ้วเท่าที่จะเลาะเล็มกอบโกยได้ โรเซียร์สะท้านไหวไปกับแรงถาโถมจากร่างใหญ่ หล่อนวาดวงแขนกอดเขาได้สมใจหมาย รู้สึกเหมือนบางอย่างเติมเต็มจนเคลิ้มไปกับสัมผัสแนบเนื้อและริมฝีปากที่พรมจูบดูดดึงทุกผืนผิวเนื้อเปลือยสล้าง

อารมณ์ดิบเถื่อนเร่าร้อนรุนแรงและหนักหน่วงขึ้น สองขาถูกสอดยกถ่างห่างแยก ลำตัวใหญ่สอดแทรกเข้ากลางระหว่างขาเรียวขาว เบียดตัวตนแข็งขึงของตัวเองเข้าหาแอ่งหลืบอุ่นชื้น กดเข้าหาโพรงเนื้อแน่นอย่างไม่นึกรีรอสิ่งใด โรเซียร์สะดุ้งร่นถอยหนีแต่ขยับได้ไม่มาก หล่อนถูกเขาตรึงติดกับที่นอนเพื่อรองรับตัญหาที่กำลังจะยัดเยียดให้

"ไม่นะ...ท่าน..."

"จะหวาดกลัวไปไย...มันคือความสุขที่มนุษย์เช่นเจ้าเกลือกกลั้วอยู่เป็นนิจมิใช่รึ อืม..." ลูซิเฟอร์ครางฮือสุขสมในลำคอ ความเสียวซ่านจากปลายลำรักที่ถูไถสอดแทรกร่องหลืบทำให้ขนกายลุกซู่ กระสันซ่านไปทั้งร่าง เพียงเสี้ยวกายที่ได้สิงสู่สอดลึก มันก็เร้าอารมณ์ให้เขาเหมือนจะแตกดับในพริบตานั้น

"อ่ะ...ลูซิเฟอร์ข้าเจ็บ ได้โปรด..."

"อา...สาวน้อยเจ้าคงห่างเรื่องบนเตียงมานาน ถึงได้รัดข้าแน่นขนาดนี้" สติที่ถูกคาระครอบงำทำให้ลูซิเฟอร์ไม่อาจตั้งจิตหยั่งรู้เหมือนในยาปกติได้ เขาจึงไม่อาจอ่านใจและความคิดที่ตะโกนก้องอยู่ในใจของโรเซียร์ ความแข็งขึงยังคงกดแทรกสมสู่ตามครรลอง และเมื่อไม่อาจอดใจและความกระหายได้สะโพกสอบจึงกระแทกรุกครั้งเดียวสุดทางรัก

โรเซียร์กรีดร้อง...พอๆ กับบุรุษหนุ่มที่ตกใจอยี่ไม่น้อยกับสิ่งที่รับรู้เมื่อสายไปแล้ว...

"เจ้า!..." ม่านบางๆ ที่กางกั้นถูกเขาทะลวงพังยับเยินในเสี้ยววินาทีที่แทรกตัวอย่างหนักหน่วง ร่างเล็กสั่นสะท้านสองมือกำจิกเขาจนได้เลือด ลูซิฟอร์คำรามกระหึ่มเผยอกายแหงนหน้าสูงเหนือร่างเล็กอย่างน่าเกรงขาม...

"อา..." น้ำตาของคนเบื้องล่างทำให้ผู้บงการนึกชังตัวเอง โรเซียร์มองเขาด้วยความเกลียดกลัวไม่แพ้กัน และต้องเบิกตาโพลงเมื่อเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงไปทีละน้อยของพ่อมดหนุ่ม

ลูซิเฟอร์ยังคำรามประดุจสัตว์ร้ายในคืนเดือนมืด คมเขี้ยวแหลมโพล่งอกออกมาสองข้าง ร่างกายแกร่งปูดโปนไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ และเส้นเลือดที่เด่นชัดเลื้อยไหลไปตามแขนและลำตัว ผิวขาวเปล่งปลั่งมีสีเข้มขึ้นฉาบสีทองอร่าม บังเกิดเกล็ดคล้ายเกล็ดปลาสีเขียวแนบไปกับผิวเนื้อตรงหัวใหญ่และร่างกายบางส่วน...

คิ้วดกหนาแผ่แผงรกครึ้มขึ้น ดวงตาที่ดุดันฉายแววสีเขียวมรกต นัยน์ตาดุจปีศาจร้ายในรัตติกาล...ผมยาวสยายพลิ้วไปกับแรงลมปะทะซึ่งมาจากไหนไม่รู้ เขากางแขนตั้งฉากกับพื้น เล็บคมผุดงอกประหนึ่งราชสีห์ คนมองตื่นตระหนกจนลืมความเจ็บปวดเสียสิ้น

เขาเป็นปีศาจ...ลูซิเฟอร์เป็นปีศาจหรือตัวอะไรกันแน่

"ทำไมไม่บอกข้า..."

"ท่าน...ท่านเป็นอะไรกันแน่" สีหน้าของหล่อนทั้งหวาดกลัวและตกใจระคนกัน ผิวเนื้อซีดเซียวเย็นจัด ลูซีเฟอร์กางแขนคร่อมร่างเปลือยแบบบางเอาไว้อีกครั้ง

"อย่าได้กลัวข้าเลยท่านหญิง...ท่านเป็นของข้าแล้วข้าไม่มีวันทำร้ายเจ้า"

"ปีศาจ..."

"อา...ได้โปรดอย่าเรียกขานข้าด้วยนามนั้น ข้าเป็นพ่อมด...และข้าก็ถูกสาปให้ไร้ซึ่งอิสรภาพไปชั่วนิรันดร์" เขากล่าวสีหน้าสลดเล็กน้อย มองร่างเล็กเปลือยที่หอบหายใจระโหย ดวงตาปรือปริ่มไปด้วยหยาดน้ำ

"อื้อ!! อะ!" ริมฝีปากหยักหนาคล้ำเข้มจูบพรมแก้มขาว ลากลิ้นเลื้อยไปตามสันกราม เริ่มจังหวะการกระแทกกระทั้นเบาๆ แต่หนักหน่วง

ร่างเล็กสั่นคลอน รู้สึกคลายความหวั่นในใจรูปลักษณ์ตรงหน้าอย่างประหลาด แรงสัมผัสเสียดสีก่อให้เกิดความเจ็บปวดและคลื่นซ่านกระสันซึ่งหล่อนไม่เคยสัมผัสมาก่อน ลูซิเฟอร์ใจเย็นพอจะเล้าโลมด้วยการบดเบียดตัวตนกับร่อง หลืบอุ่นระอุ จุดรวมอารมณ์ดำมืดอันเพริศแพร้ว และมันก็ได้ผ่อน อาการเครียดเกร็งของโรเซียร์ผ่อนคลายลงมาก

หล่อนกลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ กัดฟันข่มความร้าวระบมเมื่ออีกฝ่ายเคลื่อนไหวเข้าออกช้าๆ แต่ปริศนาที่อยากรู้อยากเห็นมันยั่วเย้าให้หล่อนคล้อยตามอย่างว่าง่าย สองตากะพริบปรือมองร่างใหญ่ที่แข็งแกร่งผึ่งผายกว่าเดิม แรงถาโถมจึงหนักหน่วงและเร่งจังหวะรัวถี่ขึ้น

"ข้าไม่อยากทรมานเจ้านานนักท่านหญิง อา..." ด้วยไม่อยากให้หญิงสาวช้ำระบมตามแรงสวาทอันไม่มีวันมอดไหม้ของเขา ลูซิเฟอร์จึงเก็บความตั้งใจที่อยากจะท่องฉิมพลีตลอดทั้งค่ำคืนกับมนุษย์น้อยเอาไว้ เหลือเพียงความฮึกเหิมในการป้อนบทรักครั้งแรกให้หล่อนไม่มีวันลืม...ไปชั่วลมหายใจ

"เจ้ารู้สึกหรือไม่ท่านหญิง ยามที่ข้าขยับอยู่ในตัวเจ้า หึ หึ..." ร่างใหญ่แสยะยิ้มร้าย ผละออกห่างแล้วจับสองขาแยกกางออกเพื่อความสะดวกในการรุกล้ำ ความใหญ่โตแข็งแกร่งผลุบเข้าผลุบออกร่องสวาทอุ่นร้อน เร่งให้หล่อนคายความชื้นพร้อมพรั่งให้มากกว่านี้

โรเซียร์บิดส่ายร่างแอ่นหยัดในบางครั้ง ถอยหนีในบางหนเมื่อรู้สึกจุกเสียดจากการถูกกระแทกกระทั้น ลูซิเฟอร์ดันตัวเข้าหาร่างระหงเป็นเหตุให้สะโพกผายของหล่อนยกสูงเล็กน้อย ชายหนุ่มขยับเข้าหาใช้สองเข่าค่ำตัวเองในขณะที่ยังรุกกระหน่ำไม่ปรานี สายตาของเขาลุกโชนเฉกเช่นไฟมนต์ที่เสกสรร จ้องแอ่งเนื้อชื้นที่ตัวตนกำลังถลาเข้าหาถี่รัว

เขารับรู้ได้ถึงความเกร็งเครียดของโรเซียร์เมื่อหล่อนรัดตอดเขาแรงยิ่งขึ้น โพรงอุ่นคายความชื้นไม่ขาดระยะ สีหน้าของหล่อนบิดเบี้ยวเหยเก ส่งเสียงครางประหนึ่งกำลังทรมานสุดกำลัง สองมือเรียวขาวของหล่อนกำจิกผ้าปูที่นอนดึงทึ้งเหมือนโกรธแค้นเอานักหนา

ลูซเฟอร์ไม่รีรอจะขยับเร่งจังหวะเร็วและเน้นความหนักหน่วง ย้ำย้อนทะลวงล้ำจนกลีบเนื้อสีสดสั่นระริกทุกครั้งไป เพียงไม่นาน...หล่อนก็ปลดปล่อยตัวเองไปตามครรลองของเพศรส

เสียงหวานครางกรีดหวน ร่างเกร็งยกแอ่นเย้ายวนสายตาเขา ก่อนจะทรุดฮวบหอบหายใจรวยริน หยาดน้ำตาไหลพรากเพราะความสุขที่แย้มเยือนนั้นแปลกพิสดารยิ่งนักสำหรับหล่อน

"อา...ท่านหญิง เจ้าทำให้ข้าเสียวซ่านไปถึงขั้วหัวใจ อยากจะกดเจ้าซ้ำๆ แบบนี้ทั้งคืนยิ่งนัก อืมมม เจ้าทั้งแน่นทั้งอุ่นเหลือเกิน" ชายหนุ่มครางเสียงทุ้ม บรรยายความรู้สึกที่เดือดพล่านอยู่ในตัว หยาดรักอุ่นร้อนกลั่นชโลมลำเนื้อจนเปียกชื้น บรรเทาความคับแน่นได้เล็กน้อย

พ่อมดหนุ่มไม่รีรอจะตามติดสอยสวรรค์ไว้ในกำมือบ้าง...เขาดันสะโพกมนให้ยกสูงขึ้นอีกจนร่างโรเซียร์แทบพับครึ่งคามือ ยิ่งจังหวะซอยถี่รุนแรงเท่าใด ร่างกายของหล่อนก็ยิ่งสะเทิ้นสะท้านสั่นคลอนไปตามแรงนั้น หล่อนหายใจไม่ออก ไม่มีโอกาสแม้จะต้องขอให้เขาช้าชะลอกว่านี้

"อา!!! โรเซียร์ อูย...ที่รักของข้า" แต่เพียงไม่นานร่างใหญ่ก็หยุด กดแช่ตัวตนที่แช่ลึกสุดใจไว้อย่างนั้น หล่อนรับรู้ถึงของเหลวอุ่นร้อนกำลังฉีดพ่นเข้าสู่ร่างกาย และลูซิเฟอร์ก็ละมือปล่อยสองขาลงตามแรงโน้มถ่วง สองมือค้ำเหนือร่างก้มหน้าจนผมยาวสยายเกลี่ยรอบตัว เสียงหอบหายใจไม่ต่างจากหล่อน

สายตาปริ่มเปรมสุขไม่ละเลยจากการสำรวจดวงหน้าหวานแดงระเรื่อ ไม่ได้ซีดเซียวอย่างก่อนหน้า...

"อ่ะ!!! ท่าน!" หล่อนสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อจุดพึงสงวน กำลังถูกรุกรานเบาๆ อีกครั้งด้วยการที่เขาขยับเข้าออกเนิบช้า ลูซิเฟอร์จุ๊ปากเป็นสัญญาณให้หล่อนผ่อนคลาย เขาแค่อยากสัมผัสหล่อนให้ถึงแก่นในทุกๆ ความรู้สึกเท่านั้นเอง

"ข้ายังไม่ลงโทษเจ้าฐานเป็นคนในเสน่หาของพระราชาหรอกโรเซียร์ หึ หึ...เพราะเจ้าจะระบมจนจับไข้แน่ๆ ในวันพรุ่ง แต่ต่อไป...เมื่อเจ้าเรียนรู้การมากกว่านี้เจ้าจะไม่มีโอกาสได้หลับเลยตลอดทั้งคืน" เขากล่าวและ ถอดถอนความแข็งขึงออกห่างในที่สุด ลากดึงเอาหยาดน้ำสีขุ่นไหลย้อนออกมาด้วย ใบหน้ากร้านก้มจูบหน้าผากมนด้วยพิสมัย

เขาครางหายใจออกทางปากยาวๆ ปรับร่างกายให้คืนสภาพเป็นบุรุษรูปงามดั่งเดิม ก่อนจะก้าวลงจากเตียงและยกร่างหล่อนอุ้มแนบอกอย่างง่ายดาย...

"อาบน้ำกันเถอะ...ข้าชักอยากอยู่กับเจ้าในร่างเปลือยแบบนี้ไปนานๆ" ไม่ได้รอคำตอบตกลงแต่อย่างใด บุรุษหนุ่มก็ก้าวเท้าไปยังห้องอาบน้ำที่อยู่อีกฝั่งของห้อง โรเซียร์ไร้แรงต่อต้านขัดขืน ใจหล่อนกำลังมัวเหม่อปะติดปะต่อเรื่องที่เกิดขึ้น อะไรหลายๆ อย่างที่มันช่างรวดเร็วและหล่อนยังงงงันอยู่ว่ามันคือความฝันหรือความเป็นจริงกันแน่...